เรารู้สึกว่าเราเริ่มไม่อยากสนุกลั้ลล้าเหมือนเมื่อก่อนแล้วยังไงก็ไม่รู้ค่ะ รู้สึกอยากกลับใจไปตั้งใจเรียน เรามีเพื่อนสนิทอยู่2คนค่ะ

เพื่อน1 หรือ แป้ง(นามสมมุติ): เป็นคนที่ไม่เอาเรื่องเรียน และเอาแต่สนุกลั้ลล้าไม่สนอนาคต ไร้สาระ และไม่ค่อยจะรู้เรื่องตามคนไม่ทัน แต่เราก็ไม่ซีเรียสเรื่องเขาหรอกเรียนค่ะ^-^

เพื่อน2 หรือ แก้ม(นามสมมุติ): เป็นคนตั้งใจเรียน ฉลาด เงียบ เอาแต่ตัวเอง

เรากับแป้งจะเป็นคู่หูสนิทกันที่สุดค่ะ เพราะเคมีเข้ากันมาก เมื่อก่อนเรากับแป้งจะตัวติดกันมากๆ เรากับแป้งคุยกันทุกคาบเลยค่ะ จนเราไม่ได้เรียน เท่าที่เราจำได้เมื่อก่อนเราเป็นเด็กที่ตั้งใจเรียน แต่หลังๆเรารู้สึกว่าทำไมเดี๋ยวนี้ตามเพื่อนไม่ทันไม่รู้เรื่องแล้ว แต่เราก็ไม่ได้โทษเพื่อนค่ะ เพราะอันนี้เป็นที่เราจริงๆ หลังจากนั้นเราเลยไปตั้งใจเรียนกับแก้มแล้วปล่อยให้แป้งคุยกับเพื่อนในห้องอีกคนแทน แต่ใช่ว่าเราจะไม่คุยกับแป้งเหมือนเดิม เราแค่ลดการคุยกันในห้องแทนค่ะ อาจมีถามบ้างตอบบ้างกับแป้ง และก็มีครั้งนึงที่เรารำคาญแป้งมาก คือเราเข้าใจว่ามันเป็นนิสัยของแป้งที่เป็นคนขี้สงสารคนอื่น

*ต่อไปจะมีบุคคลเข้ามาเพิ่มเรื่อยๆนะคะ*

เพื่อน3 หรือ ผึ้ง(นามสมมุติ): เพื่อนร่วมชั้น

ต่อเลย สาเหตุที่เรารำคาญแป้งเพราะว่าแป้งไปสงสารผึ้งค่ะ เพราะว่าผึ้งซื้อของกับเราแล้วขอติดเงินเรา150บาท แล้วผึ้งบอกเราหลายรอบมากทุกครั้งที่เราไปทวงว่า "ไม่มีตัง" ทวงเป็น10กว่ารอบได้ จนมันล่วงเลยมา2เดือน เราทนไม่ไหวค่ะ เลยเข้าไปทวงกับผึ้งอีกรอบ พร้อมกับบอกว่า"ถ้าผึ้งไม่จ่ายค่าของ เราจะให้ที่ปรึกษาจัดการแล้วนะ" ตอนนั้นก็คือผึ้งนิ่งไปเลยค่ะ แต่เราไม่สนใจค่ะ เพราะมันเป็นเงินหลายบาทมาก และเราต้องการทุนค่าของเราคืนอีก เรารู้สึกว่า2เดือนที่เราให้โอกาสไปมันไร้ประโยชน์มาก พอเห็นผึ้งเงียบนิ่งไป แป้งก็เลยเริ่มสงสารค่ะ แป้งบอก "เห้ย เกินไปป่าวฟ้องที่ปรึกษาเลยอ๋อ" เราเลยเถียงกลับเลยค่ะตอนนั้น "งั้นมึ*ก็จ่ายแทนสิถ้าสงสารมัน" แป้งก็เงียบไปเลยค่ะแล้วทำหน้าเครียดแทนผึ้ง และผึ้งก็ยังไม่ยอมจ่ายให้เราเหมือนเดิมค่ะ เราเลยเดินไปห้องกลุ่มสาระเลยค่ะที่ที่ปรึกษาเราอยู่ แล้วไปแจ้งข้อมูลหมดที่ปรึกษาเลยรับทราบและจัดการให้ค่ะ หลังจากนั้นตอนกำลังเดินไปเข้าคาบต่อไปแป้งได้เปิดบทสนทนาเรื่องเมื่อกี้ค่ะ "มึ*ทำเกินไปป่าววะ กูสงสารผึ้งอะ" คือตอนนั้นรู้สึกผิดหวังกับเพื่อนสนิทเลยค่ะ แทนที่แป้งจะเข้าข้างเพื่อนตัวเอง แต่กลับเข้าข้างคนอื่น และแน่นอนความสนิทเรากับแป้งเริ่มลดลงเรื่อยๆ มีครั้งนึงเรารำคาญผึ้งที่อยู่ๆมาเกาะกลุ่ม/แก๊งของเราทั้งที่ผึ้งก็มีกลุ่มตัวเอง เราเลยด่าผึ้งไปค่ะ และก็เหมือนเดิมแป้งยังคงสงสารและเห็นใจผึ้งเหมือนเดิม ทั้งที่ก่อนหน้านั้นผึ้งยังด่าเราแรงกว่านี้อีกและไม่เคยขอโทษเราด้วยซ้ำ ทำไมแป้งไม่เห็นใจเราบ้าง เย็นวันนั้นเราเลยไปขอโทษผึ้งที่ด่าไป วันต่อมาแป้งโกรธเราค่ะ ที่เราไปด่าผึ้งเมื่อวาน แต่เราก็อธิบายให้แป้งฟังว่าเราขอโทษผึ้งแล้ว แป้งไม่เชื่อเราค่ะ.. ตอนนั้นรู้แค่ว่าผิดหวังค่ะที่แป้งไม่เชื่อใจเรา หลังจากนั้นเราก็เริ่มทำตัวห่างกับแป้งค่ะแต่ก็ยังคบกันอยู่

*ตัดไปแชทกลุ่มเพื่อนกับเราค่ะ*

ในแชทกลุ่มคนที่มีบทบาทก็จะมีแป้งกับเราค่ะ แก้มจะแทบไม่ได้เข้าแชทเลย วันนั้นแป้งส่งแต่คลิปไร้สาระเข้ามาในแชทรัวๆเลยค่ะ แล้วก็พิมพ์คุยคนเดียว เราเลยกดออกกลุ่มให้แป้งรู้ค่ะว่ารำคาญ แป้งเลยบอกว่า "ออกกลุ่มเพราะรำคาญแน่เลย" และเราก็เข้ากลุ่มใหม่แล้วตอบกลับแป้ง "ใช่" แป้งตอบกลับว่า "ขอบคุณค่ะ" เราเริ่มคิดแล้วค่ะตอนนั้นว่ามันน่ายินดีตรงไหนการที่มีคนอื่นบอกว่าน่ารำคาญ คือแทนที่แป้งจะปรับปรุงแต่ดันมารู้สึกยินดีที่คนอื่นรำคาญตัวเอง แต่หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้สนใจค่ะช่างมัน

เพื่อน4 หรือ นก(นามสมมุติ): เพื่อนร่วมชั้น สนิทกับผึ้งและแป้ง

เพื่อน5 หรือ น้ำ(นามสมมุติ): รุ่นน้อง สนิทกับทุกคนในกลุ่ม

*ตัดไปแชทกลุ่มใหญ่ที่จะมีเพื่อนของเพื่อนบ้าง*

สมาชิกในกลุ่ม : เรา แป้ง แก้ม ผึ้ง นก น้ำ

ตอนนั้นแป้งและแก้มเปิดบทสนทนาในกลุ่มค่ะ เรื่องงาน เกี่ยวกับสิ่งประดิษฐ์ที่ (แป้ง แก้ม เรา ผึ้ง) จะทำกันในกลุ่มนี้ค่ะ ว่าจะขายเท่าไหร่ดี สิ่งประดิษฐ์ที่พวกเราทำ คือ กากหมูค่ะ ตอนแรกแป้งกับแก้มบอกว่า 20฿ แต่เราคัดค้านค่ะตอนนั้นเพราะว่ากลัวจะไม่ได้กำไร เพราะกากหมูมันแพง ซักพักนึงเราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกลับมาเปิดแชทอีกที แป้ง แก้ม ผึ้ง ตกลงกันว่าจะขาย 15฿ และก็มีเพื่อนนอกกลุ่มงานเราเห็นด้วยว่า 15฿ ค่ะ แน่นอนว่าอันนี้ต้องคัดค้านจริงๆเพราะขาดทุนแน่นอน และหลังจากนั้นเพื่อนในกลุ่มแชททุกคนก็เริ่มรุมด่าเราค่ะ พร้อมกับเริ่มถามเถียงเราว่า "ขาดทุนยังไง?""มันไม่ได้ขาดทุนเลย""มึ*ก็ไม่ได้รู้อะไรมากขนาดนั้นป้ะ อย่าทำเป็นรู้มากสิ""เน้นขายออกไม่เน้นกำไร""หัดฟังเสียงรอบข้างบ้างซิส" ในที่พิมพ์แสดงออกความคิดเห็นมีแต่คนไม่ได้อยู่ในกลุ่มงานเราค่ะ เราก็ไปคำนวณต้นทุน แล้วมาอธิบายให้ทุกคนฟัง ว่าต้นทุนมันเกิน15฿ และถ้าเราขาย15฿เราจะขาดทุนกัน และเหมือนอธิบายไปเท่าไหร่ก็ให้อารมณ์เหมือน สีซอให้ควายฟัง คือตอนนี้เราไม่ยุ่งกับงานนี้แล้วค่ะ ปล่อยให้เขาทำกันเองเรียนรู้ด้วยตัวเอง

หลังจากที่ทะเลาะเรื่องงานนี้ไป เรารู้สึกเศร้ามากเลยค่ะ คิดอยู่ตลอดเวลาเมื่อไหร่เราจะจบจากร.ร.นี้~🥲