มา …
เราจะแยกให้ฟังชัดๆ

สี่ปีมานี้

_คุณเป็นลูกสะใภ้ที่ดี ทำงานบ้านสารพัด กระทั่งซักกางเกงในให้แม่สามี ก็มิได้บ่น
งานสวน ก็ช่วยกันทำกับสามี เป็นแรงงานสำคัญ ได้เงินใช้หนึ่งหมื่นต่อเดือน ก็ยังพยายามอยากเก็บหอมรอมริบ

_คุณเป็นลูกน้องที่ดี ขนาดลาออกมาตั้งนาน เจ้านายเก่า ยังอยากตามตัวกลับไปทำงานด้วย
แสดงให้เห็นว่า คุณทำงานดีจริงๆ เขาจึงเสียดายขนาดนี้

_คุณเป็นภรรยาที่ดี คิดแต่อยากจะให้ครอบครัวมั่นคง มีเงินเก็บ อยากหารายได้เพิ่ม
มิได้เกี่ยงงอนงานหนัก แม้ทำงานนอกบ้าน ก็ยังยินดี ตื่นแต่ตีสี่ เพื่อทำงานบ้านเหมือนเดิม
คือ ยอมเหนื่อยเพิ่มคนเดียว เพื่อส่วนรวมจะได้สบาย

ทีนี้ … หายสงสัยในตัวเองหรือยังคะ ?

ในอีกด้านหนึ่ง …

_ สี่ปีมานี้ เงินจะกินแทบไม่พอ จึงแทบไม่เคยส่งเสียเลี้ยงดูมารดาบิดาตน
เมื่อมีโอกาสจะมีรายได้ คุณเองก็อยากจะทำ จะได้ มีเงินทองส่งไปทางบ้านบ้าง
หากคุณ ยังไม่รีบคว้าโอกาสไว้ เท่ากับว่า คุณเป็นลูกที่ไม่ดีค่ะ
(ชีวิตคนเราไม่แน่นอน จะผัดผ่อน รอถึงวันที่ไม่มีพ่อแม่แล้ว อยากจะตอบแทนท่าน ก็ไม่มีโอกาส ถึงตอนนั้น จะรู้สึกผิด เป็นตราบาปไปตลอดชีวิตไหม)
และยังไม่ดีต่อตัวเองตรงที่หัวอ่อนเกินไปด้วย  หากใคร่ครวญสิ่งใดแล้ว เห็นว่าดีแล้ว ควรเชื่อมั่นในตัวเองค่ะ

ข้ออ้าง ที่ท่านบอกว่า หากคุณไปทำงาน จะขายที่ทิ้งให้หมด
ก็ให้ขายไปสิคะ

ท่านคือ พ่อ แม่ สามี นะคะ  กลับมาประชดลูกสะใภ้เหมือนเด็กๆ
โดยไม่ห่วง ไม่คิดคำนึงถึงชีวิตครอบครัวของตน และ อนาคตของลูกชาย  อยากขายอะไรก็ให้ท่านขายไปค่ะ
ที่ดินของท่าน ท่านมีสิทธิ์ขาย

เช่นเดียวกัน

ชีวิตคุณ คุณก็มีสิทธิ์ใช้ และเลือกทางที่มีความสุข ความสบายใจที่สุดค่ะ

และหากสามี ไม่เข้าใจ  ไม่ช่วยพูดกับพ่อแม่  ไม่ซัพพอร์ตคุณเรื่องนี้
ก็ถือว่า เขาไม่ใช่สามีที่ดีค่ะ