ฉันผู้ประเมินความแข็งแกร่ง และความกล้าหาญของตัวเองมากเกินความเป็นจริงทุกที

สองบทเรียนที่ผ่านมาในชีวิต (ที่นึกออก)
- เพื่อนชวนเล่นเครื่องเล่นในสวนสนุกที่มันแกว่งจากพื้นขึ้นไปตั้งฉากกับเปลือกโลก 
บทสนทนาตอนเพื่อนชวน
เพื่อน : กำลังตัดสินใจว่าจะเล่นดีไหม เพราะดูน่ากลัว แต่ก็อยากลอง
ฉัน : อยากเล่นเดี๋ยวเล่นเป็นเพื่อน

มั่นมาก มั่นด้วยความบริสุทธิ์ใจจริงๆ 555+ พอขึ้นไปขนานเปลือกโลกเท่านั้นแหละ 
เกิดความไม่มั่นใจในประสิทธิภาพแม่เหล็กที่เชื่อมเราโดยไม่มีอะไรกั้น (ไอ้ที่ล็อคตัวไม่ให้พลิว โบยบินออกไปอ่ะ)
แล้วจากนั้นฉันก็นิ่งมาก (เวลากลัวจะเงียบ 555) แอบเปิดตาดูคนข้างๆ หลายคนจะร้องไห้แล้ว เพื่อนดูท่าว่าสนุกกว่าเรานะ
นึกในใจ ตูรู้แล้ว คราวหน้าใครชวนตูไม่เล่นแล้ว จินตนาการตกไปแหมะกับพื้นตลอดเวลา

- บทเรียนที่สองคือไปปั่นจักรยานในงานวิ่งปั่น ปันน้ำใจ 27 กม แบบไม่เคยปั่นบนถนนใหญ่มาก่อน ปั่นคนเดียว รถจักรยานก็อนุบาลสุดๆ ขวดน้ำหนีบที่นั่งหลังคนขับไป 555+ เข้าเส้นชัยคนสุดท้ายแต่ได้รางวัลเฉ๊ยยยย ขอบคุณพันทิบอีกครั้งที่ทำให้เรื่องราวความฮาแพร่กระจายออกไป >> https://ppantip.com/topic/36713537

คราวนี้ไม่ถึงขนาดนั้นแต่ก็เอาเรื่องอยู่นะ 
เพื่อน : ไปเล่น line park มั้ย กลัวมั้ย
ฉัน : สูงเท่าไร
เพื่อน : 18 เมตร
ฉัน : (โอ๊ย...สบาย หอก็โดดมาแล้ว ชิวๆ โหมดเหย่อหยิ่งในใจ เรามันคนไม่กลัวความสูง) ไปๆ
มีทั้งหมดหลายเลเวล ผช เลือกไปเลเวลสูงสุดสีดำ เราผญ สองคนไปสีแดง ตอนจะซื้อบัตรคิดจะเปลี่ยนเป็นดำด้วยนะ
(คิดว่าฉันจะไปเวลสูงสุดไม่ได้เร๊อะ ประเมินฉันน้อยไป 555)
มาถึงด่านแรก ยืนดูข้างล่างก่อนขึ้นยังชิวอยู่ ยังคิดว่าทำไมเดินไปช้าจัง มันก็ดูไม่ยุ่งยากอะไรนะ
อะอะอะ #หัวเราะแบบดีเจนุ้ย 
แต่ชมระบบเซฟตี้นะ มีสลิงสามสาย สองสายแรกให้เกี่ยวแบบสลับกัน คงกันอันนึงหลุดยังมีอีกอัน แล้วอันที่สามเป็นฐานเก็บสองอันนี้ 
ตอนโหนไปแบบทาซาน บางที่เค้าเรียกสถานที่เล่นแบบนี้ว่า ทาซานเนีย ทาซานจริงๆ #ห้อยโหนเป็นลิงแล้ว1
#สงสารลิงอ้วนขึ้นมาทันที มันคงหนักเวลาโหนไปไหนมาไหน

ก้าวแรกที่ยื่นไปเหยียบไม้กลมๆ ท่อนนนั้น นี่เสียวนะ เพราะเราจะเห็นขาตัวเองลอยจากพื้น จินตนาการว่าเหยียบพลาด 
แต่ความจริงเหยียบพลาดก็ไม่เป็นไร จะห้อยอยู่ได้ แต่ที่จะเป็นคือตกใจนี่แหละ พอตกใจ บาล๊าน สมาธิ ทุกอย่างเสีย ทุกอย่างกระเจิง
#แต่ขอบอกว่าไม่มีพลาดสักด่านนะจ๊ะ 555+ แต่มันจะทุลักทะเลหน่อย

ความบาล๊านจะมีมากขึ้นเมื่อเราจับสูงให้แขนตึง ซึ่งขอบอกเลยว่ากังวลเรื่องจักแร้นิดหน่อย แต่คิดว่า เอาชีวิตรอดก่อน 555+
สภาพทุกด่านคือถ้าเราโหนไปแรง มันจะแกว่งไกวววว เสียสมาธิ ซึ่งเราสูดหายใจลึกๆ ทำสมาธิก่อนก้าวทุกก้าว ไม่อยากพลาดเพราะกลัวตัวเองตกใจ

ระหว่างเดินทางนี้ก็ชำเลืองมองไปด่านถัดไป ด่านนี้ไม้วางแนวนอน ด่านต่อไปแนวตั้ง
คือถ้าเหยียบไม่บาล๊านก็พลิกไปอี๊กกกกก เอาให้สาแก่ใจช้อยไปเลยยยค่ะ
ด่านที่ 4 ก็ชิว เดินบนเชือกนี้ที่ห้อยเป็นรูปตัววี สบาย ติดที่ขาสั่น เฮ้ยยยย สั้นนนนน! เลยต้องก้าวกว้างหน่อย
ย้ำกว่าความยากที่แท้ทรูคือการแบกน้ำหนักตัวเอง #กินเข้าไปได้ก็ต้องแบกได้สิวะ555 #กินเองแบกเองนักเลงพอ
แต่ไม่เห็นทางลงเลยนะ ไม่เห็นเลยว่าพนักงานจะมาช่วยให้ลงยังไง 555+ มันจะมีบันไดลงจากต้นไม้ แต่ไม่ทุกต้น 
คือยังไงก็ต้องไปให้ถึงต้นที่มันมีบันไดนะ #แต่ฉันเล่นจนจบจ๊า #เสียกำลังแขนไม่ว่าเสียหน้าไม่ได้

เกลียดด่านนี้มาก มันไม่ยากนะ เดินบนเชือกแล้วจับเชือกเป็นจุดๆ ไป มันยากที่เราแขนสั้น แต่นั่นก็ยังไม่เป็นอุปสรรค 
เพราะเราก็แอบหนีบสลิงยาวที่เซฟเราไปได้ แต่ไม่แนะนำ เพราะถ้าเราไม่เกาะเชือกแต่เราเกาะสลิง เราก็จะเอนลงไปเป็นชาวเลบานอน 555+ 
ตัวจะขนานกับพื้น เรายังไม่ไปถึงขนาดนั้น เราเรียนรู้ตั้งแต่เอียงไม่กี่องศา
แต่ที่เกลียดคือกระสอบทรายที่มาเป็นอุปสรรค เพื่อ? แค่นี้ไม่พอใช่มั้ย
แล้วตอนคนอื่นผ่านไปก็ไม่ได้ดูว่าเค้าทำไง เอาแต่ถ่ายวิดีโอ เพราะอยากมารีวิว
และนี่คือภาพสุดชัดจากโกโปร 6 คมชัดระดับ 4K แต่เซ็ตกล้องไว้ต่ำกว่านั้นมาก
ประกอบกับแสงที่พระอาทิตย์กำลังจะตก ก็ได้เท่านั้นแหละจ้า

มาต่อที่กระสอบทราย ตอนแรกเราอ้อมไปด้านหลังกระสอบทราย พยายามดันกระสอบทรายขึ้นผ่านบนตัว แต่มันไม่ได้ มันติดสลิง 
ยืนเซงเป็ดอยู่นาน เกลียดคนคิดด่านนี้ ก็เลยคิดว่าต้องอ้อมไปด้านหน้า เออ...ก็ผ่านมาได้สบายๆ 555+ #โดนแกงแล้ว1


มาดูบรรยากาศความสูง เมื่อเราผ่านด่านกระสอบทรายมาได้ ความจริงเราควรไปเลเวลสุดนะ คือสีดำ ที่เราเล่นคือรองสุด สีแดง
สีดำเป็นแค่สะพานไม้ห่างๆ ไปทุกด่าน แต่ได้ไปเห็นทะเลสาบจากมุมสูง
ตอนแรกขอบใจเพื่อนที่เลือกสีแดงให้ แต่พอผ่านมาได้หลายด่านก็กล้ามเนื้อน่าจะปรับตัวได้ คิดว่าสีดำก็สบาย 
เพื่อนก็บอกว่าสีดำน่าจะง่ายกว่านะ ง่ายกว่ายังไงมาดูด่านแดงต่อไป 555+

แล้วดูด่านถัดไปเป็นวงล้อรถ จะให้เหยียบตรงไหนก๊อนนนนน ลองเหยียบตรงสีเหลืองดูแล้ว ไม่ได้ ไม่ได้เลย หมุนเลย 
ดีนะที่เราคิดมาก เราทดสอบ เราไม่ลงน้ำหนัก ไม่รู้ผิดหรือถูกเราก็เหยียบข้างๆ ล้อ 555
เท้าใหญ่นี่เหยียบไม่ได้นะเออ ก็ไปแบบทุลักทุเลเพราะต้องดึงเท้าออก
แต่พอเล่นเสร็จดูเด็กน้อยที่ดูชำนาญมาก น่าจะมาเล่นบ่อย ก็เหยียบที่เหยียบที่เดียวกับชั๊นนนนน
นี่ไม่เคยเล่นนนะ ครั้งแรก ปฏิภาณ ไหวพริบล้วนๆ 555+ #อวยตัวเองแล้ว2 
ความเกลียดคนคิดเกมส์ยังไม่จบง่ายๆ หรอกนะ ดูด่านนี้ ถ้าคุณอยากรู้ว่าหนูปั่นวงล้อเป็นไง ขอเซินมาปั่นจ้า
สภาพตอนเห็นด่านนี้คือ เหนื่อยแล้วอ่ะ อยากถึงเร็วๆ ไม่กลัวไม่ตกใจอะไรแล้ว อยากถึงจุดหมาย เห็นข้างหน้าเดินกระต๊อกกระแต๊กไปเบาๆ ก็แบบ มา...เดี๋ยวจะทำให้ดู 555+
พอมาถึงตัวเอง ขึ้นไปยืนว่ายากแล้ว แต่ไม่มาก พอยืนได้ ทำสปีดจ้าาาาา เกือบหงายหลัง 5555555555

ว่าทำไมเค้าไปแบบช้าๆ ตะมุตะมิ แต่ก็คือว่าเราก็ยังแอบเร่งสปีดนะ เดินไปให้ไกลให้ขาเอนไปข้างหน้าก่อนแล้วค่อยเอามือตาม 
เพราะขี้เกียจกระดึ๊บมีละนิด เพิ่งมาเห็นทีหลัง ในด่านอื่น เพื่อนอีกคนตามมาช้าเพราะรอพวกเราด้วย จนเหลือคนสุดท้าย 
มันสามารถโหนสลิงสามสาย แว๊นไปเลยอีกจุด ไม่ต้องกระดึ๊บ #ฉันโดนแกงแล้วอีก1 

มันยังไม่จบ มีอีกสามด่าน ด่านนี้ดูเหมือนธรรมดา แต่ยิมนาสติกต้องมานะ 555+
เคยมั้ยที่คุณวาดขากว้างๆ แล้วมันตึงเหมือนกล้ามเนื้อจะยึด 555+
ทริคคือยืนให้ตรงๆ ตอนก้าวไปเหยียบเชือกได้ให้วางเท้าขนานตั้งฉากกับพื้นทันที มันจะไม่แกว่งมาก
แต่ปัญหาคือ ขาที่จะก้าวมามันติดเชือกกกก! 555+ #ฮาโรยม่ะปะใส่แว่น
ทุกสเต็บต้องมีสติ จะได้ไม่เหนื่อยฟรี #สมาธิก็มา
นี่ยังไม่รวมด่านไม้โยกอันถัดไปนะ อันนั้นก็ยาก มันไกล ต้องแอบจับสลิงช่วย #แม่เฮยแม่
แล้วมีด่านที่โดดสั้นๆ แบบทาซานวัดความกล้าไปอี๊ก ที่ไม่ได้ถ่ายมา

ด่านนี้ชอบมาก ให้เดินยาวสักกิโลก็ไหว 555+ #ประเมินตัวเองสูงอีกแล้ว1
เป็นการจับเชือกสองเส้นสีส้มที่มีรอกของสลิงที่เรายึด แล้วเดินไต่เชือกเส้นเดียวข้ามมาอักฝั่ง