พอดีมีแฟนคนนึงคบกันมา8-9 ปี กำลังจะแต่งเดือนตุลา 2565 ซึ่งที่ผ่านมาตั้งแต่คบกันเค้าก็ทำงานเลี้ยงชีพอยู่แล้วตอนนั้นผมยังเรียนมหาลัย ก็ไม่เคยไปยุ่งหรือขอเงินเค้า ไม่เคยมี อันนี้ไม่ได้เข้าข้างตัวเอง ผมที่บ้านก็ส่งเสียจนจบ ทำงานทำการต่างคนต่างหาต่างใช้ ที่ผ่านมาตั้งแต่อยู่หอจนย้ายเข้าบ้านทุกๆหลัง ผมก็ออกคนเดียวหมด ทั้งค่าบ้านค่าไฟค่าน้ำค่าเน็ตบ้าน ที่ผ่านมาไม่เคยขอ แต่เค้าก็ไม่เคยช่วย แฟนผมพูดกันตรงๆเค้าค่อนข้างขี้งก แต่ตอนนั้นมันยังรับได้ แต่ทุกวันนี้คบมาเข้าปีที่9 ผมก็ภาระเยอะ เค้าช่วยแค่ค่าไฟเดือนนึง500-600 ทั้งที่ค่าไฟก็ตกเดือนนึง 1700-1800 แน่นอนผมออกเยอะกว่าเค้ายุแล้ว แค่ค่าไฟนะ ค่าอื่นๆผมยังออกคนเดียว 
เข้าเรื่องอย่างที่บอกผมกำลังจะแต่งงาน ผมก็อยากแต่งกับเค้านะผมก็รักเค้า แต่ในความคิดผมคนรักกัน กำลังจะแต่งงานจะเป็นครอบครัวอย่างเป็นทางการอยู่แล้ว ผมก็อยากได้เมียที่พึ่งพาอาศัยกันได้ ฝากผีฝากไข้ได้เหมือนผู้ชายทั้วๆไป ผมไม่เคยขอเงินเค้าสักบาท อาจมีบ้างเลี้ยงข้าวอะไรกัน ซึ่งผมเองก็ทำเช่นกัน แต่เดือนนี้ผมขอให้เค้าช่วยค่าเช่าบ้าน แค่1000-1500 ทั้งๆที่ค่าเช่าบ้านมัน5000 ผมก็ออกเยอะกว่ายุดี แต่ผมไม่ได้มองตรงนั้นเป็นหลัก ผมแค่อยากรู้สึกว่า...เออเค้าก็อยากข่วยอยากแบ่งเบาอยากอยู่กับเรานะ แต่ไม่เลยทะเลาะกันมีปัญหากัน ผมก็แค่อยากจะรู้ว่าผมควรทำไง ปน่นอนเงินแต่งงานเงินผมคนเดียวไปกู้ญาติ ค่าถ่ายรูปผมคนเดียว ค่าแหวนผมคนเดียว คือความรักของผมต้องเป็นแค่ผู้ให้อยู่ฝ่ายเดียวหรอ??? ทำไมผมรู้สึกแบบนั้น ผมโครตอิจฉาคนที่เค้ารักกันช่วยกัน แฟร์ๆกันมากๆ มันทำให้ผมคิดว่าถ้าผมแต่งไป มันก็อาจจะเป็นแบบนี้ไปต่อเรื่อยๆ หรืออาจจะเปลี่ยนแปลง ผมก็ไม่รู้ได้ คือผมเครียดมากๆ ตอนนี้แหวนยังไม่ซื้อ รูปยังไม่ถ่าย ตอนนี้ผมลังเลมาก ผมมีคำถามในใจผมมากมายที่ไร้ซึ่งคำตอบ มีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้าง ช่วยมาแนะนำผมหน่อย ผมเคยเปิดใจคุยกันแล้วแต่ก็ไม่เป็นผล แล้วถ้าผมเลือกที่จะจบตรงนี้ ผมดูมั่ย แต่ผมรักนะ แต่ถ้าคำว่าครอบครัวผมต้องแบกทุกๆอย่างคนเดียว อย่างนี้มันจะเรียกครอบครัวได้มั่ย ผมก็ไม่ใช่คนรวย ภาระหนี้สินเยอะ แต่ผมก็ไม่เคยไปเหมารวมกัน อันนี้ที่พิมๆม่คือเรื่องส่วนรวม เรื่องที่ผมคิดว่าคนเรามันต้องช่วยกันดิวะ แต่เค้าซื้อเสื้อผ้าได้บ่อยๆทไปกินเหล้า กินข้าวข้างนอกได้บ่อยๆ แต่เงินส่วนนี้เค้าไม่สามารถช่วยผมได้ ผมก็น้อยใจ ตอนนี้ภาพคำว่าครอบครัว คู่ครอง คนรัก ในหัวผม มันแย่มาก มันไม่เหมือนอย่างที่คิดไว้ ไม่ใกล้เคียงเลย ผมไม่เข้าใจทำไมความคิดเค้าเป็นแบบนั้น แต่ผมก็หาคำตอบไม่ได้ หรือเค้าอาจจะคิดว่าบ้านแม่เค้าอยู่ใกล้ๆ จึงไม่จำเป็นต้องช่วยผมหรอ ผมโครตอึดอัด บอกกับแม่เค้าไปเล่าให้แม่ของเค้าฟัง แม่เค้ายังไม่บอกลูกเค้าทำไม่ถูก คนเราต้องช่วยกัน แต่พอแฟนผมก็ยืนกรานว่าช่วยได้แค่1000 ต่อเดือน แม่เค้าก็มาบอกผมว่า ให้ผมยอมไปก่อนให้มันผ่านงานแต่งไปก่อน แล้วผมถามว่ามีอะไรมาการันตีได้มั่ยว่าถ้าแต่งงานแล้วความคิดเค้าจะเปลี่ยน???..... ซึ่งมันก็ไม่มี คือผมรู้นิสัยแฟนผมไง คือผมไม่ได้ไปบอกแม่เค้าให้ไปบังคับลูกเค้ามาช่วยผมนะ แค่อยากให้เต้าคิดได้ แล้วผมถามถ้าแต่งไปแล้วยังเป็นเหมือนเดิม ก็อยู่ด้วยกันไม่ได้ ผมก็เท่ากับผมต้องเสียตังแต่งงานไปฟรีๆ เสียหน้า อายเค้า อายทั้ง2ฝ่ายนั้นแหละ แต่ผมก็อยากแต่งกับคนๆเดียวไปจนตายนะ ไม่ได้อยากแต่งงานหลายครั้ง (เชื่อทุกคนก็คิดอย่างนั้น) คือเหมือนผมมองเห็นอนาคตเลย ว่าต่อไปแต่งไปก็ยังอยู่กันแบบเดิมแหละ ผมก็ต้องออกคนเดียวไปอย่างนั้นแหละ นอกจากว่าผมจะรวย (ถ้าเป็นแบบนั้นผมจะไม่เกี่ยงเลย) แต่ชีวิตจริงผมก็แค่พนักงานเงินเดือนเหมือนคนทั่วๆไป เงินเก็บยังไม่มีเลยคุณ แล้วต่อผมต้องออกทุกอย่างแบบนี้อยู่คนเดียว แล้วเมื่อไหร่ผมจะยืนได้ เมื่อไหร่ผมจะตั้งตัวได้ เมื่อไหร่ผมจะมีเงินเก็บได้ มันทรมานมากๆกับคำถามแบบนี้ในหัวผม ผมไม่ได้มาขอความเห็นใจจากใคร ไม่อยากให้ว่าเค้าด้วย แต่แค่ขอความเห็นอย่างมีเหตุมีผล ลืมบอก ผมกับแฟนอายุ30กันแล้ว ก็ไม่ใช่เด็กๆกันแล้ว ทำไมถึงยังเป็นแบบนี้กันอยู่  พ่อแม่ผมยังไม่เคยให้เงินท่านเลย แต่เค้าก็ไม่ต้องการหรอก แต่ในความเป็นลูกอะเนอะมันต้องมีคิดกันบ้าง แต่ผมต้องมาเป็นหนี้หาเงินแต่ง เพราะแม่เค้าอยากให้แต่งมานานแล้ว  ผมรู้สึกแย่มากที่มันจะมีความคิดแว๊บนึงขึ้นมา กูต้องเป็นหนี้เอาเงินไปให้คนอื่นหรอวะ??? 😔 ผมคิดอยู่นานจะมาตั้งกระทู้ดีมั่ย แต่ผมไม่ไหวแล้วจริงๆ ถ้าถามว่ารักมั่ย ตอบจากใจยังรัก แต่ก็รู้สึกสงสารตัวเองเหมือนกัน เวลาเจอคู่รักที่เค้าช่วยกัน ทำไมผมไม่มีอย่างนั้น เราโดยปลูกฝังมาโดยตลอดตั้งแต่วัยรุ่นจนโตว่า คนเรารักกันต้องร่วมทุกข์และสุขด้วยกัน ต้องช่วยกันไม่ได้ต้องการให้เค้ามาออกอะไรให้เยอะกว่าผมเลย แค่ช่วยผม ผมอาจจะรู้สึกดีขึ้นก็ได้ พวกผมไม่เคยอดกินอะไรกันขนาดนั้นนะครับ มีกินมีใช้กันตลอด แต่แค่โตขึ้นภาระมันก็เยอะตาม นี่ยังไม่ออกรถ แม่เค้าบอกว่าแต่งเสร็จเงินเหลือจากจัดงานจะแบ่งให้ไปออกรถกัน ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าเท่าไหร่ ผมก็ไม่ได้หวังอะไรมาก แต่แค่ถ้าเรื่องแค่นี้ยังไม่ช่วยเหลือกัน แล้วรถออกมาจะช่วยผมหรอ??? อันนี้ก็คำถามอีก เวลาที่บ้านผมถามว่าอยู่ด้วยกันแฟนผมช่วยออกอะไรกันบ้างมั่ย...คือผมนี่พูดไม่ออก ได้แต่บอกว่าอ่ออ ช่วยๆ พยายามปกป้องเค้า ไม่อยากให้ผู้ใหญ่ฝั่งผมมองเค้าไม่ดี เวลายิ่งใกล้ขึ้นมาทุกที ผมคิดแต่เรื่องแบบนี้มาตลอด มันวนอยู่ในหัวผม ว่าอนาคตผมจะเป็นยังไงถ้าเค้ายังมีชุดความคิดอยู่แบบนี้ แล้วคำว่าครอบครัวมันจะอยู่กันรอดจริงหรอ??? ผมไม่กล้าระบายกันใครหรือปรึกษาใคร อายเค้า กลัวเค้ามองแฟนผมไม่ดี