คือฐานะทางบ้านเราไม่ค่อยมีค่ะ คือจนมากหาเช้ากินค่ำก็ว่าได้ เราอยากได้อะไรก็ต้องพยายามหาให้ได้ด้วยตัวเอง แฟนฐานะทางบ้านคือพอมีเงินค่ะ ไม่เดือดร้อนอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย จนวันนึงเราย้ายเข้ามาอยู่บ้านของเค้าเราเลยใช้กระเป๋าเดียวกันคือเค้าจะให้เราดูแลเรื่องเงินนี้ค่ะแต่แฟนเราเป็นคนค่อยข้างใช้เงินเก่งใช้เกินกว่าที่ตัวเองหามาได้เกือบทุกเดือนและต้องใช้ของที่มียี่ห้อบนห้างเท่านั้น...

แถมยังต้องผ่อนรถอีกเดือนนึงเงินเดือนแฟนเราแทบไม่พอเราก็ต้องเติมเงินของเราไม่ช่วยเค้าทุกเดือนพอถึงเวลาทะเลาะเค้ามักจะไล่เราออกจากบ้านของเค้าแล้วทุกอย่างเค้ามักจะพูดว่าของเค้าทั้งหมดสรุปง่ายๆถ้าจะไปก็ไปแต่ตัวค่ะ......

ทั้งๆที่ทุกอย่างเราเป็นคนซื้อ

จนวันนึงเรามีลูกด้วยกันเราให้แม่ของเราขึ้นมาจากต่างจังหวัดช่วยเราเลี้ยงลูกเค้ก็มักจะบอกว่าเราเปลี่ยนไปตั้งแต่ครอบครัวเราเข้ามาอยู่เคยทะเลาะกันไล่แม่เราออกจากบ้านก็มีนะคะและสิ่งที่แม่เค้าพูดกับเราคือ....

มีบ้านให้อยู่อย่างสุขสบายแม่เราก็สบายได้อยู่กับหลานยากตรงไหนแค่เราเอาใจผัวของเราถ้าเราทำอะไรไม่ดีผัวเราเค้าก็มีสิทธิจะไล่เราออกจากบ้านก็ตามๆใจมันหน่อยว่าซ่านนนนได้หรอวะ

ในความคิดของเรานะคะ แล้วถ้ามันทำอะไรให้เราไม่พอใจบ้างละเรามีสิทธิทำอะไรมันได้บ้างไล่มันบ้างได้มั้ยก็ไม่ได้เพราะบ้านของเค้าแล้วทำไมกูต้องยอมขนาดนั้นในเมื่อกูก็ดูแลตัวเองได้โดยไม่ต้องมีผัว 

คือเราแทบไม่ง้อแฟนเราเลยคือเอาง่ายๆต่อให้เราไปเช่าบ้านเราก็จ่ายไหวค่ะและสามารถเลี้ยงลูกกับแม่ของเราได้สบายโดยไม่ต้องง้อผัว

เราไม่มีภาระหนี้สินอะไรเงินเดือนประมาณ23000-25000
ส่วนแฟนเราเงินเดือนประมาณ 18000 แต่ต้องผ่อนรถเดือนละ10500บาท ....