The Killer: โหดตัดโหด

สวัสดีครับทุกท่าน ! หลังจากที่ผมได้ชมเรื่อง A Better Tomorrow (1986) หรือ "โหด เลว ดี" ผ่านทาง Netflix... ก็อดกล่าวถึงภาพยนตร์ขึ้นชื่อของ จอห์น วู (John Woo) อีกเรื่องไม่ได้ นั่นก็คือ The Killer โหดตัดโหด (1989) เห็นว่าเหล่านักวิจารณ์ตะวันตกต่างยกให้เรื่องนี้เป็นงาน Masterpiece ของจอห์น วู ในช่วงที่แกทำหนังฮ่องกง

เมื่อลองไปเสิร์ชหาคะแนนเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้ จากใน IMDB และ Rotten Tomatoes พบว่าคะแนนโหวตค่อนข้างสูง ทั้งในฝั่งผู้ชมทั่วไปและนักวิจารณ์

ดังนั้นวันนี้ผมจึงอยากจะมาแนะนำภาพยนตร์เรื่องนี้ เผื่อว่าท่านใดสนใจนะครับ และหากท่านใดเคยชมแล้ว ก็สามารถมาแลกเปลี่ยนมุมมอง / ทัศนะได้เลยนะครับ !

เรื่องย่อ
ทว่าเมื่อเงินจำนวนมหาศาลมาเกี่ยวข้อง จึงเกิดการหักหลัง / แก้แค้นกันไปมา อีกทั้งยังมี ตำรวจหนุ่มฝีมือเยี่ยม (Danny Lee) เข้ามาสืบในคดี ทำให้เรื่องราวไม่จบลงง่าย ๆ

ความรู้สึกหลังชม
- อย่างแรกที่น่าพูดถึง "โชว์ Bullet Ballet เต็มรูปแบบ" ตัวหนังมีเอกลักษณ์สมกับสมญานามที่ถูกเรียกว่า "Bullet Ballet (กระสุนเริงระบำ)" ช็อตการยิงกันแต่ละซีนดูสวย กระสุนถูกรัวเหมือนเต้นระบำ... จุดนี้นับว่า สร้างสรรค์อย่างยิ่ง ไม่ง่ายที่จะรังสรรค์ฉากยิงปืนให้ออกมางดงามได้ขนาดนี้ หลาย ซีน พานึกถึง The Matrix ซีนยิงเท่ ๆ แบบนั้นเพียบ

- จุดถัดมาที่น่าสนใจ ก็คือ "สเกลงานโปรดักชั่นที่อลังการและวิจิตรขึ้น" ฉาก Slowmotion โดยรวมสวยขึ้น อาร์ตขึ้นกว่างานก่อนหน้า // ซีนว้าว ๆ ในการเอาปืนจ่อกัน มีลูกเล่นที่แพรวพราวและเฉียบคม ในขณะที่สเกลหนังก็มีความฟอร์มยักษ์ โดยเฉพาะในฉากแอ็คชั่น ตัวละครขับรถไล่ล่ายิงกันหูดับตับไหม้ และเล่นใหญ่คล้ายกับหนัง Michael Bay

สำหรับความเข้มข้นของสายสัมพันธ์ระหว่างตัวละคร ถ้าเทียบกับโหด เลว ดี 1... The Killer เล่นประเด็นสายสัมพันธ์ได้เนี้ยบและประณีต อย่างไรก็ตาม ถ้ามองในแง่ความสด / ความกลมกล่อม โหด เลว ดี จะมีความเป็นธรรมชาติในประเด็นนี้มากกว่า 

- กลิ่นอายหนัง / นิยายกำลังภายในถูกแฝงไว้เหมือนเรื่องก่อน ๆ คิดว่าจอห์น วู คงนำเอกลักษณ์เหล่านี้มาผสมในงานของตัวเอง เพื่อสะท้อนประเด็นคุณธรรมน้ำมิตรให้แก่ผู้ชม ซึ่งความจัดจ้านในเรื่องคุณภาพน้ำมิตรแบบนี้ก็ไม่ค่อยได้เห็นในภาพยนตร์ยุคหลังแล้ว 

- ถ้ามองคุณภาพรวม องค์ประกอบภาพยนตร์ถือว่า "ผสมกันค่อนข้างลงตัว" หนังมีทั้งความลึกในเนื้อเรื่อง / บทหนัง ผสมกับความวิจิตรที่สะท้อนผ่านงานโปรดักชัน เช่น ซีนแอ็คชั่น มุมกล้อง และดนตรีประกอบ... The Killer จึงเป็นหนังที่ดีและดูไม่ยาก มันส์ ดำเนินเรื่องฉับไว จะติดนิดหน่อยก็แค่สไตล์บางอย่างที่เราอาจไม่คุ้นเคยบ้าง (เนื่องจากหนังมีวิธีเล่าแบบหนังเก่าปี 1989)

- ในส่วนนักแสดง ที่เยี่ยมสุดคงหนีไม่พ้น โจว เหวินฟะ ที่แสดงได้สมบูรณ์แบบ... สำหรับอีก 2 ท่านที่ผมว่าน่าสนใจ ก็ Danny Lee (บทตำรวจหนุ่ม) และ Paul Chu Kong (บทนักฆ่าเพื่อนอาจง) สองคนนี้แย่งซีนโจว เหวินฟะได้หลายซีน เรียกว่า โดดเด่นทั้งคู่ 👍

- สิ่งสุดท้ายที่ไม่พูดถึงไม่ได้ ก็คือ เพลงประกอบที่ถูกขับร้องโดย Sally Yeh นางเอกของเรื่อง... เพลงประกอบถูกเปิดคลอตั้งแต่ต้นเรื่องจนถึงฉากสุดท้ายของภาพยนตร์ ทำนองเพลงเพราะจริง ติดหูสุด ๆ ไปเลย !

สรุป
The Killer (1989) เสมือนเป็นหนังที่จอห์น วู ตกผลึกมาเรียบร้อยแล้วว่า "ลายเซ็นต์ของตัวเองจะเป็นอย่างไร" หนังมีฟอร์มที่ชัดเจน มีความประณีต ความเนี้ยบ ความสวยงาม ทำให้เรื่องนี้เหมาะสมกับคำว่า Masterpiece ของจอห์น วู ทั้งยังเป็นแรงบันดาลใจให้กับภาพยนตร์ในยุคหลังอีกด้วย

ดังนั้นถ้ามีโอกาสได้ชม ก็แนะนำนะครับ เป็นภาพยนตร์คุณภาพเยี่ยมเลย... คอหนังฮ่องกงไม่ควรพลาด !

(เพิ่มเติม) ได้ข่าวว่าจอห์น วู กำลังสร้าง The Killer เวอร์ชั่น Remake ในเวอร์ชั่นนักแสดงตะวันตก... ไม่รู้ว่าจะปังเหมือนเวอร์ชั่น 1989 หรือเปล่า เวอร์ชั่นเก่ากลายเป็นหนังขึ้นหิ้งไปแล้ว 😭