สวัดดีคะก่อนอื่นเราคบกับแฟนมา3ปีกว่าหมั้นกันมาได้ปีเศษคือปันหามันอยู่ว่าตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่บ้านแฟนเรารู้สึกว่าเรามีสภาวะทางจิตไม่ปกติแล้วปกติเป็นคนอารมส์ดีร่าเริงค่ะ เริ่มเรื่องหนูมีปันหากับญาติแฟนคือป้าของเขาค่ะเขาคิดว่าหนูจะมาแย่งทีทะเลาะกันใหญ่โตแต่แฟนก็ให้กำลังใจดีนะค่ะสักพักเขาก็เริ่มตีตัวออกห่างเขาเป็นโรคลมชักค่ะซึ่งหนูต้องดูแลเขาทุกอย่างตั้งแต่ตัวเขาจนมาถึงเรื่องในบ้านค่ะ พักหลังเขาต้มน้ำกระท่อมวันละหลายรอบซึ่งเรารับไม่ได้เลยค่ะแต่ต้องทนเราพยายามเตื่อนเขานะว่ามันไม่ดีต่อสุขภาพและโรคของเขา  หนักกว่านั้นคือเราทะเลาะกับป้าคนที่2ของแฟน(ซึ่งเขามีสภาวะจิตใจไม่ปกติ)เขาชอบพูดให้ร้ายคนไปทั่วค่ะซึ่งทุกคนก็รู้นิสัยเขาดีเขาพูดแขวะเราทุกวันจะยิงทิ้งบ้างละจะเอาพริกยัดอวัยวะเพศบ้างละจนเราเริ่มมีสภาวะจิตใจที้ไม่ปกติไปเราไม่เคยคิดอยากตายโมโหง่ายอารมส์รุนแรงเลยซึ่งเราเปลี่ยนไปจนเหตุได้ชัดคือเราต้องดูแลแฟน24ซม.กลางดึกเขามีอาการกระตุกเราต้องนั้งเฝ้าเข้ายันเช้าต้องดูแลเข้าทุกอย่างนั้งเฝ้าบีบนวดคือเราได้นอนวันละ3-4ซม.แล้วทำงานบ้านต่อเลยเวลาเราป่วยเขาจะเฉยมากค่ะแบบตายก็ทำศพงี้อ้ะแล้วเราก็มีน้อยใจนะแต่ก็ชินแล้วล่าสุดเราเอามีดกรีดมือตัวเองเลือดไหลเต็มชุดนอนเค้าก็เฉยค่ะแต่เค้าทำงานคนเดียวพยายามคิดว่าเค้าอาจจะเหนื่อยแต่บางครั้งก็อย่กคิดจะเลิกแต่ใจลึกๆกลัวเค้าอยู่คนเดียวไม่ได้เค้ามองข้ามเราทุกอย่างเลยหายไปเป็นวันๆเค้าก็ไม่เคยโทรมาสักสายค่ะคือเราคิดจะเลิกแต่ก็ยังรักเราควรทำไงต่อดีค้ะ