สมัยนั้นรัฐบาลญี่ปุ่นมีการแปลหนังสือต่างๆ ของต่างประเทศเป็นภาษาญี่ปุ่นให้คนญี่ปุนอ่านกันด้วย ทำให้คนญี่ปุ่นได้รู้เรื่องราวความรู้ต่างๆ จากต่างประเทศ

ญี่ปุ่นใมัยก่อนถึงจะมีชนชั้นแต่ก็แบ่งชนชั้นตามอาชีพ นักรบ, พ่อค้า, ช่างฝีมือ, ชาวนา ขณะที่ไทยแบ่งตามลำดับอำนาจ ผู้ปกครอง, ไพร่, ทาส

และก็ด้วยการทำอาชีพแบบสืบทอดตามตระกูลก็ดูว่าจะทำให้องค์ความรู้ในครอบครัวไม่หายไป อย่าง ช่างตีเหล็กก็สืบทอดการตีเหล็กมาเรื่อยๆ วันนึงมีองค์ความรู้ทางตะวันตกเข้ามาเกี่ยวกับการทำเหล็กให้คุณภาพดีขึ้น ก็เอามาต่อยอดกันได้

ขณะที่ไทย ไพร่, ทาส ก็ไม่ได้มีความรู้เฉพาะทางอย่างนี้เลย เลยทำให้ใครอยากทำก็มาศึกษาตั้งต้นเองใหม่

และคนไทยสมัยก่อนก็มีค่านิยมทำงานนั่งโต๊ะกัน งานใช้แรงงานดูเป็นงานที่ไม่มีครอยากทำกัน งานพวกช่างก็ถูกมองว่าเป๋นงานใช้แรงงานด้วย เลยไม่ค่อยมีใครอยากเป็นช่างกัน

ตอนนั้นอาจจะเพราะเครื่องบินเป็นเรื่องใหม่ และก็ได้มีทหารไทยได้ไปฝึกบินเลยได้พัฒนาเครื่องบินจนได้มีเครื่องบินเป็นของตัวเอง แต่รถถถัง เรือ อาจจะอยู่นอกความสนใจตอนนั้นหรืออาจจะใช้เงินเยอะกว่าด้วย อย่างเรือก็ใช้เหล็กเยอะกว่าเครื่องบินในสมัยนั้นทำให้มีต้นทุนสร้างเยอะกว่า