ตั้งเเต่ตอนเรียนรู้สึกชอบผู้หญิงคนนี้เเต่ก็ได้ไม่ได้อะไรมากพอได้คุยกันไปกับเป็นว่ารู้สึกชอบเเต่ก็ไม่เคยได้คบกันหรอก จนปัจจุบันก็ได้กลับมาเจอกันอีกเเต่เเปลกคือช่วงเวลา 10 กว่าปีที่ผ่านมาผมกับลืมเขาไม่ได้เลย ทั้งที่ก็ไม่ได้เป็นคนที่สวยอะไรมากไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษเลยกับเป็นว่าเราชอบเขาตั้งเเต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ก็ยังรู้สึกชอบ ถึงจะรู้ว่าตอนนี้มันเป็นไปไม่ได้เเต่การที่รู้สึกว่าการที่เห็นเขามีความสุขเรากลับมีความสุขด้วยซะงั้น บางทีผมก็สงสัยทำไมถึงสามรถชอบคนๆหนึ่งได้นานถึงขนาดนั้นกัน โดยที่ไม่เคยลืมเขาได้เลย
ทำไมถึงรักคนๆหนึ่งได้นานขนาดนั้นทั้งๆที่มันก็เป็นไปไม่ได้