เราเคยมาตั้งกระทู้เรื่องนี้เมื่อ2-3เดือนที่แล้ว จำหัวข้อไม่ได้ วันนี้เลยจะมาขอคำปรึกษาแนะนำใหม่ค่ะ เพราะมันก็คือปัญหาเดิมๆ
เราอยู่กินกับแฟนมาหลายปีแล้วค่ะ มีลูก2คน แฟนทำงานคนเดียว ส่วนเรามีหน้าที่ดูแลลูกๆ รายได้หลักมาจากแฟน ส่วนเราก็มีรายได้เสริมจากช่วยพ่อ แม่แฟน เก็บผัก เขาก็ให้ค่าช่วยครังละ100 ส่วนแฟนก็ได้จากงานของเขาวันละ300-400 คือมันไม่พอใช้จ่ายแน่นอน แล้วเมื่อวันแม่ที่ผ่านมาเขาไม่สบายเขารพ.ทั้งบ้านมีเงินอยู่แบงก์เทาใบเดียว เขาทำงานไม่ได้อยู่เกือบอาทิตย์ คือช่วงนั้นเป็นอะไรที่แย่มาก มันเลยทำให้เรากลับมาคิดที่จะไปหางานทำอีกครั้ง แล้วพอเขาออกจากโรงบาลมาก็มามีปัญหากันเรื่องเงิน เขาให้เงินเราใช้วันละ200 บางวันมีเงินไม่ถึงร้อยเขาซื้อบุหรี่ดูดก็35ไปแล้ว เขาไม่นึกถึงปากท้องคนในบ้านเลยว่าตอนเย็นจะมีตังซื้อกับข้าวมั้ย พอวันไหนไม่มีก็ไปหายืมคนนั้น คนนี้ พอเขาไม่ให้ยืมก็หงุดหงิดใส่เขา เราก็เลยมาคิดใหม่ถ้าวันหนึ่งเกิดเขาทำงานไม่ได้อีก จะเอาตังที่ไหนใช้ ลูกก็โตขึ้นทุกวัน เราก็พยายามหางานในเฟซ,ในtiktok ว่าไหนบริษัทรับพนง.มั้ง เราก็ดูแล้วมีที่ไหนรับเราก็ส่งพิกัดไปให้น้องสาวว่าที่นี้รับมั้ยไปถามให้หน่อย เพราะเราจะไปทำงาน และพักอยู่กับน้องสาวเรา บ้านเราไปบ้านน้องสาวห่างกัน 60โล ซึ่งถ้าได้งาน เงินเดือน2หมื่นได้แน่นอน เราก็อยากแบ่งเบาภาระเขาในส่วนนี้ แล้วเมื่อก่อนเราก็มีงานประจำ แล้วทำงานกันสองคนเราทำได้ปีหนึ่งมีเงินเก็บเกือบแสน เราจะคุยเรื่องนี้กับเขา แต่เขาเผิดประเด็นมาก่อนว่าเรา จะหนีจากเขาให้ได้ใช่ป่าว เราก็อธิบายไปว่าไปทำงาน ไม่ได้ไปหาผัว ทะเบียนสมรสเราก็จดกันแล้วนะ ไม่หาเรื่องใส่ตัวหรอก
ถ้าเราไปลูกจะอยู่ยังไง เราบอกเลยว่าลูกคนโตเราไม่ห่วงเลย นางช่วยเหลือตัวเองได้ ซักผ้า รีดผ้า หุงข้าว ทำงานบ้าน นางทำได้หมด เราห่วงก็แต่คนเล็ก แต่ในใจลึกๆเราก็คิดว่าย่าเขาดูแลได้ แล้วก็พูดขึ้นมาว่า จะเก็บตังไปไหน เราก็ว่าเออพูดมาได้เนอะว่าจะเก็บตังไปไหน ลูกก็โตขึ้นทุกวันนะ แล้วดูหลังคาบ้านมั้งว่ามันจะพังเมื่อไหร่ แล้วลูกจะใ้ห้เขาดูแลคนเดียวหรอ เราก็บอกแล้วว่าวันหยุดเดียวขับมอไซค์มา แค่60โลเอง ขับรถชั่วโมงกว่าก็ถึงล่ะ ยิ่งพูดยิ่งทะเลาะกัน เขาก็ไม่เข้าใจ จะเแาแต่ความคิดตัวเองเป็นใหญ่ เราพอจะเดาออกที่เขาไม่อยากให้เราไปทำงานเพราะ ไม่มีคนค่อยปรนิบัติเขา ตื่นมาก็มีคนหาข้าวปลาให้กิน ผ้าก็มีคนซักให้ เขาเป็นคนนอนดึก ตื่นสาย คงขี้เกียจตื่นเช้าไปส่งลูกที่โรงเรียน แล้วเขาเป็นคนที่ติดเรื่องบนเตียงด้วย ถ้าคืนไหนเราหลับไม่สนใจ เช้ามาคือวีน ทะเลาะ โมโห หงุดหงิดใส่เรา
เขาเป็นคนเจ้าอารมณ์มาก เราก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว แถมยังบอกเราว่าถ้าเราออกไปทำงานนะ อย่าหวังว่าจะได้กลับมาบ้านนี้อีก เขาบอกเขาไม่เอาเราแล้ว ถ้าเราไปอยู่ที่อื่นไม่รู้จะไปเอากับใครรึป่าว พ่อแม่เขาก็คงไม่เอาเราแล้วแหละ สรุปเราผิดเฉย เหนื่อย ท้ออ่ะ
เราจะออกไปหางานทำแต่กลับโดนครอบครัวแฟนบ่น ด่า ดูถูก
เราอยู่กินกับแฟนมาหลายปีแล้วค่ะ มีลูก2คน แฟนทำงานคนเดียว ส่วนเรามีหน้าที่ดูแลลูกๆ รายได้หลักมาจากแฟน ส่วนเราก็มีรายได้เสริมจากช่วยพ่อ แม่แฟน เก็บผัก เขาก็ให้ค่าช่วยครังละ100 ส่วนแฟนก็ได้จากงานของเขาวันละ300-400 คือมันไม่พอใช้จ่ายแน่นอน แล้วเมื่อวันแม่ที่ผ่านมาเขาไม่สบายเขารพ.ทั้งบ้านมีเงินอยู่แบงก์เทาใบเดียว เขาทำงานไม่ได้อยู่เกือบอาทิตย์ คือช่วงนั้นเป็นอะไรที่แย่มาก มันเลยทำให้เรากลับมาคิดที่จะไปหางานทำอีกครั้ง แล้วพอเขาออกจากโรงบาลมาก็มามีปัญหากันเรื่องเงิน เขาให้เงินเราใช้วันละ200 บางวันมีเงินไม่ถึงร้อยเขาซื้อบุหรี่ดูดก็35ไปแล้ว เขาไม่นึกถึงปากท้องคนในบ้านเลยว่าตอนเย็นจะมีตังซื้อกับข้าวมั้ย พอวันไหนไม่มีก็ไปหายืมคนนั้น คนนี้ พอเขาไม่ให้ยืมก็หงุดหงิดใส่เขา เราก็เลยมาคิดใหม่ถ้าวันหนึ่งเกิดเขาทำงานไม่ได้อีก จะเอาตังที่ไหนใช้ ลูกก็โตขึ้นทุกวัน เราก็พยายามหางานในเฟซ,ในtiktok ว่าไหนบริษัทรับพนง.มั้ง เราก็ดูแล้วมีที่ไหนรับเราก็ส่งพิกัดไปให้น้องสาวว่าที่นี้รับมั้ยไปถามให้หน่อย เพราะเราจะไปทำงาน และพักอยู่กับน้องสาวเรา บ้านเราไปบ้านน้องสาวห่างกัน 60โล ซึ่งถ้าได้งาน เงินเดือน2หมื่นได้แน่นอน เราก็อยากแบ่งเบาภาระเขาในส่วนนี้ แล้วเมื่อก่อนเราก็มีงานประจำ แล้วทำงานกันสองคนเราทำได้ปีหนึ่งมีเงินเก็บเกือบแสน เราจะคุยเรื่องนี้กับเขา แต่เขาเผิดประเด็นมาก่อนว่าเรา จะหนีจากเขาให้ได้ใช่ป่าว เราก็อธิบายไปว่าไปทำงาน ไม่ได้ไปหาผัว ทะเบียนสมรสเราก็จดกันแล้วนะ ไม่หาเรื่องใส่ตัวหรอก
ถ้าเราไปลูกจะอยู่ยังไง เราบอกเลยว่าลูกคนโตเราไม่ห่วงเลย นางช่วยเหลือตัวเองได้ ซักผ้า รีดผ้า หุงข้าว ทำงานบ้าน นางทำได้หมด เราห่วงก็แต่คนเล็ก แต่ในใจลึกๆเราก็คิดว่าย่าเขาดูแลได้ แล้วก็พูดขึ้นมาว่า จะเก็บตังไปไหน เราก็ว่าเออพูดมาได้เนอะว่าจะเก็บตังไปไหน ลูกก็โตขึ้นทุกวันนะ แล้วดูหลังคาบ้านมั้งว่ามันจะพังเมื่อไหร่ แล้วลูกจะใ้ห้เขาดูแลคนเดียวหรอ เราก็บอกแล้วว่าวันหยุดเดียวขับมอไซค์มา แค่60โลเอง ขับรถชั่วโมงกว่าก็ถึงล่ะ ยิ่งพูดยิ่งทะเลาะกัน เขาก็ไม่เข้าใจ จะเแาแต่ความคิดตัวเองเป็นใหญ่ เราพอจะเดาออกที่เขาไม่อยากให้เราไปทำงานเพราะ ไม่มีคนค่อยปรนิบัติเขา ตื่นมาก็มีคนหาข้าวปลาให้กิน ผ้าก็มีคนซักให้ เขาเป็นคนนอนดึก ตื่นสาย คงขี้เกียจตื่นเช้าไปส่งลูกที่โรงเรียน แล้วเขาเป็นคนที่ติดเรื่องบนเตียงด้วย ถ้าคืนไหนเราหลับไม่สนใจ เช้ามาคือวีน ทะเลาะ โมโห หงุดหงิดใส่เรา
เขาเป็นคนเจ้าอารมณ์มาก เราก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว แถมยังบอกเราว่าถ้าเราออกไปทำงานนะ อย่าหวังว่าจะได้กลับมาบ้านนี้อีก เขาบอกเขาไม่เอาเราแล้ว ถ้าเราไปอยู่ที่อื่นไม่รู้จะไปเอากับใครรึป่าว พ่อแม่เขาก็คงไม่เอาเราแล้วแหละ สรุปเราผิดเฉย เหนื่อย ท้ออ่ะ