สวัดดีค่ะทุกคนเราอยู่ม.1เรามีเพื่อนอยู่กลุ่มหนึ่งที่คิดว่าสนิทประมาณหนึ่งเลยล่ะจนมันมีเรื่องเกิดขึ้นคือมันเกิดวันนี้ด้วย
คือเรากับเพื่อนในกลุ่มทะเลาะกันเรื่องปัญญาอ่านอ่ะค่ะก็เป็นเรื่องกิ๊บผมเรานี้แหละคือพวกนั้นเอากิ๊บเราขว้างลงพื้นแต่ก็ไม่เสียหายอะไรนะคะแต่ด้วยความที่กิ๊บเล็กมากจึงต้องก้มดูดีๆแต่มันติดตรงที่ตรงนั้นมันมีคนอยู่เยอะค่ะเลยหาไม่เจอตอนนั้นเราก็คิดในใจนะว่าก็หาดูดีแล้วทำไมไม่มี?เราเป็นคนที่ร้องไห้ง่ายมากค่ะแต่ก็เก็บความรู้สึกเก่งอยู่เหมือนกันแต่ตอนนั้นเราคิดอย่างเดี๋ยวเลยเราต้องหากิ๊บให้ได้เพราะกิ๊บนั้นเป็นของแม่เราค่ะแม่เราเป็นพวกรักของตัวเองมากจะไม่ให้ใครมาทำให้ของใช้อะไรของเค้าเสียหายหรือหายถ้าทำหายเมื่อไรวีนแตกแน่เราคิดแบบนั้นเลยค่ะแต่สุดท้ายเพื่อนเอาไปให้เพื่อนอีกคนซ่อนไว้เราทั้งโกรษทั้งเสียใจเลยค่ะเพราะตอนนี้นเพื่อนเราไม่ช่วยหาอีกทั้งยังหัวเราะตอนที่เราหาไม่เจอพอเรางอนไม่คุยด้วยก็มาบอกว่าเราว่าหยิ่งไม่พูดด่วยก็นึกว่าไม่ใช่เพื่อน ตอนนั้นเราก็พิมพ์แชทตอบกลับไปด้วยเรียกว่าด่าก็ได้ค่ะแต่แค่ไม่ได้ด่าหยาบอะไรขนาดนั้นเป็นคำด่าแบบสุภาพ
ป.ล เพื่อนกลุ่มนี้ก็ชอบมาเตะเราตีเราแล้วก็ทำแบบนี้หลายครั้งแล้วค่ะ
เรายอมรับนะว่าเป็นคนทะลึ่ง ปากหมา คุยสะบายๆไม่คิดอะไรแต่เราก็เป็นผู้หญิงเราอยากให้พวกเค้าไม่ทำแบบนี้กับเราเราก็เคยทำแบบนี้กลับนะแต่แค่อีกวันพวกนี้ก็จะทำแบบเดิม...