คือเราคุยกับพี่คนๆนึงค่ะตอนนี้คุยเข้าเดือนที่3แล้ว ที่ผ่านมาเราเคยคิดนะคะว่าพี่เค้าต้องเป็นคู่เรา เพราะเราชอบอาชีพ นิสัยเค้า ทุกวันที่คุยมันก็เป็นอะไรที่ดี แต่ก็มีบางอย่างที่เหนื่อยเหมือนกัน ที่บอกว่าดีเพราะตลอดระยะเวลาที่เราคุยกับคนที่เข้ามาส่วนใหญ่จะไม่ค่อยมีใครชวนเราคุยเลย แต่พี่คนนี้ชวนเราคุยถามเราบ้างตลอด ทักเราก่อนตลอด บางทีก็ทำให้เรายิ้มได้ในบางเวลา แต่ที่บอกว่าเหนื่อยเพราะการคุยแบบไม่รู้สถานะ ไม่รู้ว่าพี่เค้าจะคิดแบบเดียวกันกับเรามั้ย ดูเหมือนพี่เค้าคุยได้แบบไม่คิดอะไร จนบางครั้งก็ดูเหมือนเราพยายามอยู่ฝ่ายเดียว แต่เราก็ไม่เคยย่อท้อต่อการคุยนะ ถึงแม้บางครั้งพี่เค้าจะไม่เล่นด้วยกะเราหรือ เออ ออ ตามเราก็ตาม จนเดือนนี้เดือนที่3 ความรู้สึกตอนนั้นกับตอนนี้ต่างกันเลย ตอนนี้มันเริ่มเอื่อยๆมันเริ่มจะหายไปแล้วค่ะ มันเป็นความรู้สึกว่าพยายามแล้วแต่ไม่ได้อะไรกลับมาเลย เราเลยรู้สึกว่าเราจะไม่พยายามแล้ว มันเหนื่อยแล้วจริงๆตอนแรกมีเรื่องคุยกับพี่เค้ามากมาย จนตอนนี้ไม่มีเรื่องอะไรจะคุยกับพี่เค้าแล้วค่ะ ความคิดในตอนนนี้มันเริ่มเปลี่ยนไปแล้ว พี่เค้าคงไม่ใช่คู่เราแล้วค่ะ  บางครั้งก็คิดว่าเราคงไม่มีอะไรเหมาะกันแล้ว แต่เราก็ยังยอมรับนะคะว่าเราชอบอาชีพเค้าแต่เเค่เราไม่มั่นใจว่าเราชอบนิสัยจริงๆของพี่เค้าจริงๆมั้ย อารมณ์ในตอนนี้เหมือนสลับกันเลยค่ะ ครั้งแรกเราก้าวเข้าหาพี่เค้า แต่พี่เค้าถอยออก พอมาตอนนี้เหมืนเราถอยออกพี่เเกดันก้าวเข้ามา เราควรต้องทำไงคะ ควรคุยต่อมั้ย ถามว่าคุยต่อพี่เค้าเหมือนเดิมได้มั้ย ตอนนี้ความรู้สึกคือคุยได้หมด แต่แค่ไม่รู้จะถามอะไรแล้ว แต่พี่แกก็ทักมาตลอด เราควรคุยมั้ยคะ