สวัสดีค่ะ  เราโสดมาได้เกือบปีละ  อายุ 29 ก้อไม่น้อยแล้วละ
เราเป็นคนขี้เหงา  รู้สึกโหยหาความรักตลอดเวลา  ไม่รู้ว่าเพราะส่วนนึงเราเป็นลูกคนกลางด้วยหรือเปล่า (อาจจะแค่ข้ออ้าง ปล่อยผ่านค่ะ 555)

คือด้วยความที่อยากมีคนให้เรารัก มีคนให้เราใส่ใจ มีใครสักคนให้เราอ้อนได้ แต่ก้อนั่นละ เราเองก้อต้องการสิ่งนั้นจากอีกฝ่ายเช่นกัน
แต่ประเด็นคือ ไอ้ความรักครั้งสุดท้าย เล่นเราไว้สะหนักหน่วง เจ็บหนักเรียกได้ว่ามาทรุดเอาตอนแก่เลยทีเดียว5555 (เหตุการณืไม่ได้โทษฝ่ายตรงข้ามนะคะ เราคิดว่าผิดทั้ง 2 แหละ แต่ที่มันเจ็บหนักเพราะเราดันรักมาก )

แล้วทีนี้ ปัจจุบันพอจะมีใครสักคนเริ่มจีบ(ซึ่งนานๆทีจะมีเหยื่อหลงมาสักราย 5555) เริ่มเข้ามาทำความรู้จัก มันก้อดันเป็นเราเองที่มักจะปกป้องความรู้สึกตัวเองแบบอัตโนมัติ ยิ่งคนที่เข้ามา  มาแบบไม่ชัดเจนไม่รู้ว่ามาจริงหรือหยอกเล่น เราก้อยิ่งระแวง

อยากถามเพื่อนๆว่า มีใครเคยต้องคอยต่อสู้กับความรู้สึกตัวเองแบบนี้บ้างมั้ย อาการแบบนี้มันจะเป็นไปอีกนานแค่ไหน / เอาจริงๆบางทีมันเหนื่อยนะ
บางทีอยากถอยออกมาจากคนที่คุยเพราะเขาไม่ชัดเจนสักที  แต่บางทีก้อดันคิดบวกว่า  ถ้าเราปิดตัวเองแบบนี้แล้วเมื่อไหร่จะเจอคนที่รักเราสะทีละ
เพราะบางทีเราถอยหนึ่งก้าวเขากลับเดินเข้าหา แต่พอเราอยู้กับที่รอสานสัมพัน รอศึกษาดูใจ เขาก้อดันนิ่งเฉย บางทีหายด้วยซ้ำ

บอกเลยค่ะ ตอนนี้มันหน่วงความรู้สึกมากๆ

สุดท้ายแล้ว ถ้าใครอ่านแล้วรำคาญ ไร้สาระปล่อยผ่านนะคะ บางทีก้อแค่อยากระบายค่ะ  มันอึดอัดในใจ ในหัว แต่ถ้าได้คำปรึกษาดีๆ ก้อจะยินดีมากค่ะ ขอบคุณนะคะที่อ่าน ><'