จากกระทู้เดิม เวลาผ่านมาเกือบครบปี บทสรุปคือเรา move on แบบสวยๆ พร้อมลูกชายสุดที่รัก
ลิ้งกระทู้เดิมนะคะ
https://m.ppantip.com/topic/40966622?sc=qODbkkb
นับจากวันที่เราตั้งกระทู้ จนได้สติว่า เอ้ย! เราจะเสียเวลาชีวิตอยู่หรือจมกับคนที่เขาไม่ได้รักเราแล้วทำไม? เราแค่เอาใจกลับมารักตัวเราเอง และใช้ทุกนาทีต่อจากนี้ให้คุ้มค่ากับลูกดีกว่า เดือนเดียวเท่านั้น! เราศึกษาและร่างสัญญาหย่าให้เขาค่ะ ทุกอย่างคือ ผลประโยชน์ให้ลูก 100%
- เราขอเป็นผู้มีอำนาจเลี้ยงดูเป็นผู้มีอำนาจในการพิจารณาแบ่งวันเลี้ยงดูเอง 4:3 วันแบบแฟร์ๆเลย
- อำนาจปกครองบุตรร่วมกันจนลูกบรรลุนิติภาวะ แต่กรณีเรื่องฉุกเฉินเราตัดสินใจเองแต่เพียงผู้เดียวได้
- ค่าเลี้ยงดูเราเรียกแค่ 3,000.- ต่อเดือน และปรับขึ้นทุก 5 ปีเป็นระดับสูงสุดจนลูกมีรายได้เองที่ 15,000.-
- ค่าใช้จ่ายของบุตรหารครึ่งทุกเรื่อง ค่าเทอม รักษาพยาบาล(แต่ก่อนเราจ่ายคนเดียวเต็มๆ เพราะเขาอ้างว่าต้องดูแลแม่ 😑)
หลังส่งให้ก็ได้รู้เบื้องลึกความแห็นแก่ตัวตามมาอีกหลายกรุบเลยค่ะ 😂😂 "ทำไมเราตั้งตัวได้ไว? เพราะเราวางแผนจะเลิกแต่แรกหรือป่าว?" ฮัลโหล? แกนอกใจฉันนะ แกบอกว่าหมดรักฉันแล้ว กรุบที่หนึ่ง ต่อด้วย 3,000.- จ่ายไม่ไหว อย่าเอาลูกมาเป็นข้ออ้างการรีดไถเงินกับเขา.. ให้ลูกมาอยู่กับเขาดีกว่าและเดี๋ยวให้เราเป็นคนจ่ายเงิน เราแบบ!! วันละ 100.- คุณบอกจ่ายไม่ไหว แล้วจะให้เอาลูกไปทิ้งไว้กับคุณ? คุณภาพชีวิตลูกเราจะเป็นยังไง? (ก่อนหน้านี้อย่างที่บอกของลูกเราจ่ายหมดค่ากิน ของเล่น เสื้อผ้า ค่าเทอม) คือตอนนั้นเรามองว่าเราเป็นครอบครัว ไม่ได้ร่ำรวยกัน เขาต้องดูแลแม่โอเคเราดูแลตรงนี้ได้แต่ตอนนี้คือโนววว!! และอีกสารพัดเล็กๆ น้อยๆ ค่ะที่เขาแสดงออกมา ใจนึงก็เจ็บปวดนะไม่คิดว่าคนที่เคยรักกันมาแบบดีเยี่ยม 14 ปีจะเป็นแบบนี้ได้ แต่อีกใจก็เหมือนได้หมดกรรมกันไป เราใช้เวลาขอหย่าประมาณเกือบครึ่งปี เขาไม่ยอมเซ็นอาจเป็นเพราะไม่อยากรับผิดชอบค่าใช้จ่าย ระหว่างนั้นเราก็เริ่มวางแผนขยับขยาย มาเช่าคอนโดเพื่อนจากไปๆ กลับๆ ก็ย้ายออกถาวร
ด้านความรู้สึก แรกๆ เราไม่ไหวเลย แอบลูกร้องไห้ทุกวัน เสียใจทำใจไม่ได้แต่เรามองหน้าลูก และคิดย้อนไปว่าเฮ้ย! ที่จริงตั้งแต่ท้องยันคลอดและเลี้ยงดูมา จริงอยู่ที่เราอยู่ในฐานะครอบครัวกัน แต่ลูกเรา เราซัพพอตเองทุกอย่าง และเราจะมาเสียเวลาฉุดรั้งตัวเองไว้กับพันธนาการที่เจ็บปวดนี้ทำไม "เราแค่เสียคนที่ไม่ได้รักเรา ส่วนเขาต่างหากที่เสียคนที่รักเขาไป" เรามันโคตรมีคุณค่าในตัวเองเสมอ เราไม่ได้ผิดอะไรเลย เราก็แค่ไม่เสียเวลาชีวิตเพิ่มเท่านั้นเอง หาความสุขใส่ตัวเองดีกว่า จนถึงวันหย่าเราเข้มแข็งขึ้นมากกก! ✌🏻 ยิ้ม เซ็น จบ เขาต่างหากที่กลับร้องไห้ คืนก่อนวันหย่าเขาไลน์มาขอโทษ บอกว่าสำนึกผิดแล้วแต่รู้ว่าไม่ทันแล้ว.. ใช่ค่ะไม่ทันแล้ว!! ไม่ใช่ว่า ณ วันนั้นเราหมดรักเขา 100% นะ แต่เรารักตัวเองอ่ะไม่อยากเสียใจแล้วมันทรมาน สงสารตัวเอง สงสารคนที่รักเราจริงๆ พ่อกับแม่คงไม่อยากเห็นเราทุกข์อีก ลูกคงไม่อยากเห็นเราร้องไห้เสียใจ การปรับความคิดและเห็นคุณค่าในตัวเองก่อน มันสำคัญมาก มันยากนะ แต่เราทุกคนทำได้ ตอนใจเราพังอยากร้องไห้ ก็ร้องไป อยากซึม อยากดิ่ง อยากนอนเฉยๆ อยากอดข้าวให้หิวก็ทำไป แต่พอมองกระจกแล้วเราที่เคยสดใสหายไปไหน? อยากทุกข์อยู่แบบนี้? นี่เราทำร้ายตัวเองเพื่อ? เราจะเอาความสุขของเรามาทิ้งเปล่าทำไม ยังไม่รู้เลยพรุ่งนี้ยังจะได้ตื่นขึ้นมาอีกไหม รักตัวเองเหอะ เชื่อเรา 😊 ตอนนี้เราก้าวผ่านมาแล้วแถมเลือกบอกลูกตามความจริงว่าพ่อกับแม่เป็นแค่เพื่อนกันนะ! เขาก็เข้าใจตามวัยของเขา เราเอาเวลาพาลูกไปเปิดโลกกว้าง เก็บเกี่ยวความสุขด้วยกันดีกว่า
🤍 เป็นกำลังใจให้ ผญ.ทุกคนที่เผชิญปัญหาอยู่ ณ ตอนนี้ เราอาจโชคดีตรงที่มีอาชีพมีรายได้บางคนอาจมีข้อจำกัดมากกว่า เลยก้าวผ่านยากกว่าแต่เหนือสิ่งอื่นใด ตอบตัวเองให้ได้ว่ารักตัวเองพอหรือยัง ไปไม่ได้ หรือจริงๆ ไม่อยากไป... รู้ใจตัวเองก่อน บางคนกลับไปก็ไม่ผิด อาจดีขึ้น อาจเสียใจกว่าเดิม
สำหรับเราประสบการณ์สอนว่าหมดรัก คือ หมดรัก คนรักกันเขาจะไม่ทำแบบนี้ พลาดกับตั้งใจพลาดต่างกัน จากประสบการณ์ไม่ต้องเข้าข้างตัวเองว่าทุกอย่างมันจะกลับมาได้ รักตัวเองก่อนค่ะ เพราะว่ากลับมาได้ จะลบความรู้สึกนั้นได้จริง? หรือมันจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้ซ้ำๆ ให้เราใจพังอีกจริงไหม? แต่ถ้าเลือกรักตัวเอง ไม่มีพังแน่นอนค่ะ 😁😉
ฉันผ่านมันมาได้! รัก 14 ปีสู่ singlemom ที่สดใสกว่าเดิม
ลิ้งกระทู้เดิมนะคะ
https://m.ppantip.com/topic/40966622?sc=qODbkkb
นับจากวันที่เราตั้งกระทู้ จนได้สติว่า เอ้ย! เราจะเสียเวลาชีวิตอยู่หรือจมกับคนที่เขาไม่ได้รักเราแล้วทำไม? เราแค่เอาใจกลับมารักตัวเราเอง และใช้ทุกนาทีต่อจากนี้ให้คุ้มค่ากับลูกดีกว่า เดือนเดียวเท่านั้น! เราศึกษาและร่างสัญญาหย่าให้เขาค่ะ ทุกอย่างคือ ผลประโยชน์ให้ลูก 100%
- เราขอเป็นผู้มีอำนาจเลี้ยงดูเป็นผู้มีอำนาจในการพิจารณาแบ่งวันเลี้ยงดูเอง 4:3 วันแบบแฟร์ๆเลย
- อำนาจปกครองบุตรร่วมกันจนลูกบรรลุนิติภาวะ แต่กรณีเรื่องฉุกเฉินเราตัดสินใจเองแต่เพียงผู้เดียวได้
- ค่าเลี้ยงดูเราเรียกแค่ 3,000.- ต่อเดือน และปรับขึ้นทุก 5 ปีเป็นระดับสูงสุดจนลูกมีรายได้เองที่ 15,000.-
- ค่าใช้จ่ายของบุตรหารครึ่งทุกเรื่อง ค่าเทอม รักษาพยาบาล(แต่ก่อนเราจ่ายคนเดียวเต็มๆ เพราะเขาอ้างว่าต้องดูแลแม่ 😑)
หลังส่งให้ก็ได้รู้เบื้องลึกความแห็นแก่ตัวตามมาอีกหลายกรุบเลยค่ะ 😂😂 "ทำไมเราตั้งตัวได้ไว? เพราะเราวางแผนจะเลิกแต่แรกหรือป่าว?" ฮัลโหล? แกนอกใจฉันนะ แกบอกว่าหมดรักฉันแล้ว กรุบที่หนึ่ง ต่อด้วย 3,000.- จ่ายไม่ไหว อย่าเอาลูกมาเป็นข้ออ้างการรีดไถเงินกับเขา.. ให้ลูกมาอยู่กับเขาดีกว่าและเดี๋ยวให้เราเป็นคนจ่ายเงิน เราแบบ!! วันละ 100.- คุณบอกจ่ายไม่ไหว แล้วจะให้เอาลูกไปทิ้งไว้กับคุณ? คุณภาพชีวิตลูกเราจะเป็นยังไง? (ก่อนหน้านี้อย่างที่บอกของลูกเราจ่ายหมดค่ากิน ของเล่น เสื้อผ้า ค่าเทอม) คือตอนนั้นเรามองว่าเราเป็นครอบครัว ไม่ได้ร่ำรวยกัน เขาต้องดูแลแม่โอเคเราดูแลตรงนี้ได้แต่ตอนนี้คือโนววว!! และอีกสารพัดเล็กๆ น้อยๆ ค่ะที่เขาแสดงออกมา ใจนึงก็เจ็บปวดนะไม่คิดว่าคนที่เคยรักกันมาแบบดีเยี่ยม 14 ปีจะเป็นแบบนี้ได้ แต่อีกใจก็เหมือนได้หมดกรรมกันไป เราใช้เวลาขอหย่าประมาณเกือบครึ่งปี เขาไม่ยอมเซ็นอาจเป็นเพราะไม่อยากรับผิดชอบค่าใช้จ่าย ระหว่างนั้นเราก็เริ่มวางแผนขยับขยาย มาเช่าคอนโดเพื่อนจากไปๆ กลับๆ ก็ย้ายออกถาวร
ด้านความรู้สึก แรกๆ เราไม่ไหวเลย แอบลูกร้องไห้ทุกวัน เสียใจทำใจไม่ได้แต่เรามองหน้าลูก และคิดย้อนไปว่าเฮ้ย! ที่จริงตั้งแต่ท้องยันคลอดและเลี้ยงดูมา จริงอยู่ที่เราอยู่ในฐานะครอบครัวกัน แต่ลูกเรา เราซัพพอตเองทุกอย่าง และเราจะมาเสียเวลาฉุดรั้งตัวเองไว้กับพันธนาการที่เจ็บปวดนี้ทำไม "เราแค่เสียคนที่ไม่ได้รักเรา ส่วนเขาต่างหากที่เสียคนที่รักเขาไป" เรามันโคตรมีคุณค่าในตัวเองเสมอ เราไม่ได้ผิดอะไรเลย เราก็แค่ไม่เสียเวลาชีวิตเพิ่มเท่านั้นเอง หาความสุขใส่ตัวเองดีกว่า จนถึงวันหย่าเราเข้มแข็งขึ้นมากกก! ✌🏻 ยิ้ม เซ็น จบ เขาต่างหากที่กลับร้องไห้ คืนก่อนวันหย่าเขาไลน์มาขอโทษ บอกว่าสำนึกผิดแล้วแต่รู้ว่าไม่ทันแล้ว.. ใช่ค่ะไม่ทันแล้ว!! ไม่ใช่ว่า ณ วันนั้นเราหมดรักเขา 100% นะ แต่เรารักตัวเองอ่ะไม่อยากเสียใจแล้วมันทรมาน สงสารตัวเอง สงสารคนที่รักเราจริงๆ พ่อกับแม่คงไม่อยากเห็นเราทุกข์อีก ลูกคงไม่อยากเห็นเราร้องไห้เสียใจ การปรับความคิดและเห็นคุณค่าในตัวเองก่อน มันสำคัญมาก มันยากนะ แต่เราทุกคนทำได้ ตอนใจเราพังอยากร้องไห้ ก็ร้องไป อยากซึม อยากดิ่ง อยากนอนเฉยๆ อยากอดข้าวให้หิวก็ทำไป แต่พอมองกระจกแล้วเราที่เคยสดใสหายไปไหน? อยากทุกข์อยู่แบบนี้? นี่เราทำร้ายตัวเองเพื่อ? เราจะเอาความสุขของเรามาทิ้งเปล่าทำไม ยังไม่รู้เลยพรุ่งนี้ยังจะได้ตื่นขึ้นมาอีกไหม รักตัวเองเหอะ เชื่อเรา 😊 ตอนนี้เราก้าวผ่านมาแล้วแถมเลือกบอกลูกตามความจริงว่าพ่อกับแม่เป็นแค่เพื่อนกันนะ! เขาก็เข้าใจตามวัยของเขา เราเอาเวลาพาลูกไปเปิดโลกกว้าง เก็บเกี่ยวความสุขด้วยกันดีกว่า
🤍 เป็นกำลังใจให้ ผญ.ทุกคนที่เผชิญปัญหาอยู่ ณ ตอนนี้ เราอาจโชคดีตรงที่มีอาชีพมีรายได้บางคนอาจมีข้อจำกัดมากกว่า เลยก้าวผ่านยากกว่าแต่เหนือสิ่งอื่นใด ตอบตัวเองให้ได้ว่ารักตัวเองพอหรือยัง ไปไม่ได้ หรือจริงๆ ไม่อยากไป... รู้ใจตัวเองก่อน บางคนกลับไปก็ไม่ผิด อาจดีขึ้น อาจเสียใจกว่าเดิม
สำหรับเราประสบการณ์สอนว่าหมดรัก คือ หมดรัก คนรักกันเขาจะไม่ทำแบบนี้ พลาดกับตั้งใจพลาดต่างกัน จากประสบการณ์ไม่ต้องเข้าข้างตัวเองว่าทุกอย่างมันจะกลับมาได้ รักตัวเองก่อนค่ะ เพราะว่ากลับมาได้ จะลบความรู้สึกนั้นได้จริง? หรือมันจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้ซ้ำๆ ให้เราใจพังอีกจริงไหม? แต่ถ้าเลือกรักตัวเอง ไม่มีพังแน่นอนค่ะ 😁😉