ผมอยู่ฝั่งที่ลูกไม่ต้องหาเลี้ยงพ่อแม่นะครับ ถ้าจะเลี้ยงคือต้องเป็นความรู้สึกถึงกัน อยากดูแลกัน ในฐานที่เห็นเค้าทำอะไรไม่ได้ ไม่ใช่ "เลี้ยง"
แต่ ที่คุณพูดมานั้น  .. มันผิดถนัดเลยครับ

ตามที่บอกเลยครับ คุณไม่ได้"เลี้ยง" พ่อแม่ แต่เป็นการ ช่วยเหลือ ดูแลเค้าในส่วนที่เค้าด้อยประสิทธิภาพลงไปตามวัย ความชราภาพ ทำให้การใช้ชีวิตทำได้ไม่ดีเท่าเดิม การหารายได้มาเลี้ยงปากท้อง ทำได้ไม่มากเท่าเดิม ผมกล้าการันตีเลยว่า คนส่วนมาก จะมีรายได้น้อยลงเมื่อเข้าสู่วัยชรา และ ลดรายจ่ายที่ไม่จำเป็นหลายอย่างลงไปในวัยชรา ความสุขและสนุกที่สุดในการจับจ่ายคือช่วงวัยผู้ใหญ่ตอนปลายครับ

ผมว่า จขกท  ไม่เคยเลี้ยงลูก หรือถ้าเลี้ยง ก็ไม่น่าจะเลี้ยงเป็นหน้าที่หลัก และไม่น่าจะเลี้ยงยาวนานด้วย
และแน่นอนว่า น่าจะไม่เคยดุแลพ่อแม่ ปู่ย่าตายาย เลยมองว่า เลี้ยงเด็กง่ายกว่ามาก

ในความเป็นจริงคือ การดูแลผู้สูงอายุ กับเลี้ยงลูก ยากคนละแบบ  ไม่ควรเอามาเทียบกันตั้งแต่แรก
และย้ำว่า มันไม่ใช่การ"เลี้ยง"

โตกว่านี้ก่อน ให้ได้พบเจอจริงๆ ถึงจะเข้าใจนะครับ นั่งคิดเองแล้วมาสรุปวันนี้ก็ได้แค่มุมมองที่แคบเท่าวันนี้ เมื่อเวลาผ่านไป มุมมองจะกว้างขึ้นตามประสบการณ์โดยธรรมชาติ ผมไม่ได้บอกว่า คนแก่กว่าคุณจะต้องมุมมองกว้างกว่าคุณนะครับ แต่ผมบอกว่า ตัววคุณเองนั่นแหละ ที่จะมีมุมมองที่กว้างขึ้นเมื่ออายุผ่านเลยไปมากขึ้น

แต่ถามผมนะ  เลี้ยงลูกยากกว่าดูแลพ่อแม่อย่างมาก พ่อแม่ ตายายผม ดูแลไม่ยากนักทั้งทางด้านสุขภาพและค่าใช้จ่าย ดังนั้น การเอื้อเฟื้อเจือจุน ช่วยเหลือดูแลท่านตามที่เราทำได้ ก็ไม่ได้ทำเพราะเป็นหน้าที่ แต่ทำเพราะเจตนาอยากทำด้วยตัวเอง
ไม่เคยสอนลูกด้วยว่าโตมาต้องดูแล เลี้ยงดูพ่อแม่ จะสอนก็แค่
"ไปช่วยย่ายกของลงจากรถหน่อยสิ ของหนักและเยอะ"
หรือ
"ย่าถูพื้นอยู่ หนูไปช่วยย่าหน่อยสิ"
หรือ
พอทำน้ำหก ทำครัวเลอะเทอะ "ช่วยกันเก็บให้หายลื่นก่อนดีกว่า เดี๋ยวย่ามาแล้วลื่นละวุ่นเลย"
เริ่มจากตรงนี้ก่อนครับ ไม่ใช่พ่อไม่ใช่แม่เรายังคิดถึงคนอื่นได้ เดี๋ยวก็เข้าใจเอง
คิดถึงตัวเอง น้อยลง ก็จะเข้าใจเรื่องอื่นๆเองแหละครับ

จขกท.ไม่ได้พูดอะไรผิดแม้แต่คำเดียวค่ะ

ตั้งสตินะคะ จขกท.ไม่ได้มาชักชวนให้คนไม่เลี้ยงดูพ่อแม่ แค่อย่าเปรียบเทียบส้มกับกล้วย อย่าจับแพะชนแกะ

คนชราไม่ได้น่ารักน่าเอ็นดูเหมือนเด็ก ไม่ได้รับการดูแลจากเราเพื่อที่จะพัฒนาขึ้นในอนาคคตอันใกล้ ถ้าร่างกายเสื่อมสภาพ ถ้าสมองถดถอย ถ้าเอาแต่ใจ ก็มีแต่จะหนักข้อขึ้นในอนาคต สอนไม่ได้เหมือนเด็ก จับลากอาบน้ำได้เหรอ จับเข้ามุมทำโทษได้เหรอ ดื้อนักก็ตีซะทำได้มั้ย มันเป็นงานที่หนักและทำให้คนท้อแท้ได้ง่ายมากนี่คือความจริงที่ต้องยอมรับ จะได้รู้กันบ้างว่าผู้ดูแลคนชราต้องการกำลังใจ ไม่ใช่หลอกตัวเองว่ามันคือกิจกรรมอันแสนฟิน พวกได้พ่อแม่ว่าง่ายหรือจากไปเร็วจนไม่ทันอยู่ในสภาพที่เราว่าก็คือคนโชคดี

และอีกอย่างที่แตกต่างคือ พ่อแม่ทุกคนต้องเลี้ยงลูกโดยไม่มีข้อแม้ มันเหมือนกันทุกประเทศในโลก
แต่ลูกทุกคนไม่ได้ต้องเลี้ยงพ่อแม่เสมอไป โดยเฉพาะพ่อแม่ที่วางแผนการเกษียณและดูแลสุขภาพมาเป็นอย่างดี พวกนี้แค่ลูกแวะเวียนมาให้เห็นหน้าบ้างก็คือจบ ชีวิตประจำวันไม่ต้องช่วยเลย

คนจะไม่ทำ     ยังไงก็หาข้ออ้าง มาจนได้แหละครับ  

คนที่เค้าดูแล  ได้   ก็ไม่อ้างอะไร  

แล้วแต่ครอบครัว    เหมารวมไม่ได้  เรื่องแบบนี้   ลูกบางคนเป็นภาระพ่อแม่  สร้างเรื่องเดือดร้อน จนตาย

พ่อแม่ บางคน ก็เป็นภาระให้ลูก สร้างเรื่องเดือดร้อน  จนตายเหมือนกัน

ผมเคยเห็ยมาแล้วทั้งสองแบบ   คนอื่นๆ ก็คงได้เห็นบ้างเหมือนกัน

พ่อแม่เราเลี้ยงดูเราดีมาก ๆ

ตอนนี้ เราไม่ต้องเลี้ยงดูพ่อแม่ค่ะ
เราแค่กลับมา ดูแล พ่อแม่
เราว่า เลี้ยงง่ายนะคะ เพราะปล่อยได้ ไม่ต้องเฝ้า 24 ชั่วโมง
แม้แต่ตอนที่พ่อเราป่วย
พ่อก็ส่งเสียงบอกได้ชัดเจนว่า ต้องการอะไร รู้สึกยังไง
ง่ายกว่าเลี้ยงเด็กเยอะเลย
แถมไม่ต้องออกตังค์เองอีก เพราะพ่อยัดเยียดเงินให้ก้อนโตเลย
(แม้ว่าเราจะไม่เอา ไม่ใช้ เพราะเรามีมากพอจะใช้จ่าย
แต่พ่อก็ให้มา โอนมาเองเลย ... เด็ก ๆ ช่วยเรื่องนี้ไม่ได้นะคะ)

เราดูแลพ่อ จนพ่อเสียชีวิตอย่างสุขสงบ
พ่อดีใจที่เรามาดูแล อาบน้ำ เช็ดให้ทั่วทั้งตัว ป้อนข้าว รินน้ำให้ดื่ม
พ่อบอกว่า ขอให้เจริญ ๆ นะลูกนะ

ตอนนี้ เรายังดูแลแม่ต่อ ดูแลแม่แทนพ่อ
อย่างเต็มใจ
และยืนยันว่า ดูแลง่ายมาก

จะว่าเราโชคดีก็ได้
และที่เล่า ก็เพื่อจะบอกว่า ... เลี้ยงดู+ดูแลพ่อแม่
ไม่ยากค่ะ ... กุศลแรงด้วยนะคะขอบอก
ตั้งแต่ดูแลพ่อแม่มาตลอดช่วงโควิดระบาด
มีแต่เรื่องดี ๆ เกิดขึ้นค่ะ ลามไปถึงถูกหวยติด ๆ กันหลายงวดด้วยค่ะ
งานที่ทำ (ที่บ้าน) ก็เข้ามาตรึมจนทำไม่ทัน

ลองดูค่ะ ปรับใจตัวเอง คิดใหม่ดูนะคะ