คือตั้งแต่เราเกิดมา 22 ปี เราแทบไม่ค่อยได้รับคำพูดดี ๆ จากแม่เลย จำความได้โดนด่ามาตลอด ว่าเราอย่างกับหมูกับหมา ด่าแบบแรงเกินรับไหว เราคือจะฆ่าตัวตายหลายครั้งแล้ว แต่ติดตรงที่พ่อกับแม่เราแยกทางกัน แล้วแม่เอาเรามาอยู่กับแม่ ไม่อยากทิ้งแม่เลยไม่ทำ เหมือนทุกอย่างที่เราทำมันไม่เคยถูกใจแม่เลย เราเคยพูดว่าถ้าอยากด่าแบบนี้จนเราตายก็แล้วแต่เเม่นะ แม่ตอบว่า "จะตายก็เรื่องของ กูอยู่คนเดียวกูมีความสุขดี" เรายิ่งอยากตายเข้าไปอีก พอด่าเราก็จะพาลไปทั่ว ด่าไปถึงเรื่องคนอื่น พาลถึงแฟนเราบ้าง ทั้ง ๆ ที่เขาไม่เกี่ยวอะไร บอกเรามัวแต่สนใจ ค*ย เราแบบอะไร เราก็อยู่ของเราดี ๆ  เขาไล่เราไปอยู่กับพ่อตลอด เขารู้ว่าเราไม่มีทางไป เค้าเลยจะทำอะไรกับเราก็ได้ แล้วเค้าจะเอาเรามาอยู่กับเค้าตั้งแต่แรกทำไม เค้าสั่งอะไรเราทำหมด ให้ทำอะไรเราทำหมด เราทำดีทำได้ ไม่เคยได้ทำชมเลย แต่พอพลาดนิดเดียว ด่าเรา ซ้ำเติมเรา เราทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ แล้วมันเป็นอย่างงี้ทุกวัน ทุกวันจริงๆค่ะ เราโดนด่าทุกวัน ด่าแบบทำร้ายจิตใจเราทุกวัน เพราะแบบแม่เราเป็นคนปากเจ็บมาก ด่าเเรง ไม่ได้นึกถึงใจคนฟัง เราก็เถียงนะคะ เเต่เราไม่อยากเถียงมาก กลัวพูดอะไรแล้วมันจะทำให้แม่เสียใจ เรารักแม่นะคะ แต่แม่ไม่เคยเห็นใจเราเลย มันเป็นเรื่องที่กระทบจิตใจเรามาก ตอนนี้คือเราพิมพ์ไปร้องไห้ไป แล้วพึ่งทะเลาะกันเสร็จด้วย เป็นแบบนี้ทุกวัน เราไม่รู้จะหันไปหาใคร รู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่า อยากตายให้จบ ๆ ไป  แม่เราจะได้มีความสุข ไม่ต้องมามีเราให้เป็นเรื่องแย่ ๆ ในชีวิตเขา เพราะเขาไม่ได้ตั้งใจมีเราตั้งแต่แรก เขาบอกเขาพลาดมามีเรา ซึ่งเราเสียใจมาก เราทนแม่มาตั้งแต่จำความได้ แต่ก่อนตอนเด็ก ๆ ก่อนพ่อกับแม่แยกทางกัน คือเป็นแบบนี้ทั้งพ่อทั้งแมเลย เราเจอมาตั้งแต่เด็ก จนแม่แยกทางกับพ่อนึกว่าจะดีขึ้น กลับกลายเป็นแม่ทำนิสัยเหมือนพ่อแทน ตอนนี้คือพ่อเราดีกับเรามาก ๆ ซัพพอร์ตเราทุกอย่าง เราเหนื่อยจริง ๆ สภาพจิตใจเราไม่ไหวแล้ว เราไม่อยากอยู่กับแม่แล้ว