เรื่องมีอยู่ว่า มีพื่อนอยู่คนหนึ่งไม่ค่อยสนิทนะครับเป็นเพื่อนห่างๆรู้จักจากพี่สาวเพื่อนคนนี้เขาเป็นน้องชายของแฟนพี่สาวครับ เลยรู้จักห่างๆ พอว่าตกงานโดนไล่ออก ก็ทักให้เราหางานให้ เราก็เลยให้มาพักด้วยกันก่อน พอได้งานได้ก็ได้งานที่เดียวกัน พอทำงานไป1เดือน เขาเริ่มเอาเรื่องส่วนตัวของเราไปพูดให้คนที่ทำงานด้วยกันฟังครับ แปลกไหมครับ อยู่ด้วยกัน ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวครับจะเข้าเดือนที่สอง เริ่มทำตัวกล่างๆแล้วครับ ชอบถ้าต่อยในที่ทำงาน ให้คนอื่นเห็น มากำคอเสื้อบ่อยๆ ให้คนที่ทำงานด้วยกันเห็น เริ่มด่า ค เราบ่อยมาก การเรียก ก็ เรียกเราต่างๆนาๆ หัวเหี้.. มานี่ ผมรู้สึกว่า อยู่กับคนนี่จิตตกมากครับ
พอเราถามก็พูดเบาๆพอเราถามอีกที ก็ตะโกนขึ้นครับ เดินมาเอาอกมาชนเรา ในที่ทำงานนะครับนิ ผมก็อารมณ์ร้อนๆแต่ บอกตัวเองว่ามาทำงาน กลัวจะสติหลุดครับ เมื่อเราเกิดอุบัติเหตุ มือเข้าเครื่องจัก ก็บอกว่าเราโชว์โง่ กลัวอะไรเครื่องจัก ชอบข่มเราต่อหน้าหัวหน้างานหรือทำให้เพื่อนร่วมงานเห็นตลอดครับ พอกลับห้อง ก็เป็นอีกคนเลยครับ หงอยไม่ค่อยกล้าทำอะไร ผมเริ่มจะตัดเพื่อนคนนี้ออกจากชีวิตครับ ทุกคนว่าสมควรไหมครับ เป็นน้องชายของแฟนพี่ก็ตาม 
ไม่มีคำว่าให้กำลังใจหรือพลังบวกเลยครับอยู่ด้วยมีแต่จิตตก ไม่ค่อยจะกล้าเรียกว่าเพื่อนด้วยครับ