คือใว้ใจเรื่องอะไรก็ผิดหวังตลอด บิดเบือนคำพูด สัญญาไม่เป็นสัญญา ตอนนั้นมีคนสุดท้ายที่ไว้ใจที่สุดคือแม่ แต่ก็เริ่มไม่ไว้ใจตั้งแต่ตอนใหนก็ไม่รู้ 
น่าจะตั้งแต่ตอนที่เขาให้เรารอกับสัญญาที่ไม่มีอยู่จริงมา 3ปี
ตอนนั้นยังเด็กเลยไม่ได้คิดอะไรมากพอเริ่มคิดอะไรเองได้ก็รู้สึกไม่สามารถไว้ใจไครได้เลยทั้งคนในครอบครัวและนอก

ผมคิดว่าผมเป็นคนไม่ดีที่คิดแบบนั้นเลยอยากจะขอความเห็นครับ