เราแต่งงานมาโดยที่แม่สามีก็ไม่ชอบเราแต่แรกอยู่แล้วแต่เราก็อยู่กับแฟนมาเรื่อยๆ 6 ปีแล้วค่ะ แต่ตลอด 6 ปี ทางบ้านสามีไม่เคยมาช่วยอะไรเลย ลูกก็เป็นทางบ้านเราช่วยดูให้ยามที่เรากับแฟนทำงาน แฟนเราทำงานใน กทม.ค่ะ วันทำงานเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่ในวันที่เป็นวันหยุด แม่สามีก็จะเรียกแฟนเราไปช่วยงานที่บ้าน ลอกท่อ ทาสี ซ่อมไฟ บางครั้งแฟนเราไปเชื่อมเหล็กให้ที่บ้านจนตาเกือบบอกเราก็ต้องเป็นคนดูแล หมายถึงดูและกันเองค่ารักษา หมอนัด หาข้าวหาปลาให้เป็นเราทั้งหมดโดยที่แม่แฟนไม่ได้แม้แต่จะขับรถมาดูลูกเขาเลย วันที่ป่วยเราดูและวันที่ปกติเขาต้องไปช่วยแม่ทำให้ทางบ้านเราต้องเลี้ยงหลานทั้ง 6 วัน เพราะเราหยุดแค่วันอาทิตย์วันเดียวค่ะ เราต้องทำเป็นเฉยเหมือนไม่โกรธ ไม่รู้สึกอะไรแต่จริงๆคือเราเสียใจค่ะ เราเหนื่อยและเสียความรู้สึก กับแม่แฟนมากแต่เราก็พูดไม่ออก เพราะถ้าแค่ภายในครอบครัวเราก็คือแฟนเค้าก็ดูแลเรา ดูแลลูกแต่เมื่อแม่เขาเอ่ยปากเขาต้องไปทางโน้น และมันคือทุกวันหยุดไงคะ เราแค่อยากให้นึกถึงบ้านเราบ้าง เราเคยคุยกับแฟนว่าเราเหนื่อยนะ กลางคืนดูลูก กลางวัน ทำงาน วันหยุดช่วยเราดูลูกหน่อยได้ไหมให้ทางบ้านเราได้พักบ้าง คุณทำวันเสาร์เดี๋ยวหยุดงานวันอาทิตย์เราดูเองก็ได้ เขาบอกว่าเขาเป็นคนกลางเขาก็เหนื่อยใจ พ่อเขาตายไปแล้วเขาเหลือแม่แค่คนเดียว เราก็เข้าใจค่ะถ้ามันจะมีบางช่วงเวลาที่เป็นของเรากับลูกบ้างไม่ใช่ไปทางแม่ซะหมด แต่เราก็พยายามทำความเข้าใจ ทุกวันนี้ เราไม่พูดอะ เลี้ยงลูกเอง ไม่โทรหาเขา ไม่รอเขา แต่เรารู้สึกน้อยใจค่ะว่าทำไมไม่นึกถึงเราบ้าง ทุกวันนี้เราไม่มีความสุขเลยค่ะ เราไม่ห้าม เวลาเขาไปที่บ้านเขาแต่ในใจเราร้องไห้ค่ะ เรานึกเถียงอยู่ในใจตลอดว่ามันเกินไปไหม จะไม่มีวันไหนที่เป็นเวลาของเรากับลูกบ้างเลยเหรอ แต่เราก็ทำได้แค่พูดไปว่า งัเนเธอก็นอนบ้านแม่ไปแหละไม่ต้องกลับมาก็ได้ เราพูดแบบนั้นเพราะไม่อยากให้คนกลางลำบากใจ แต่ตัวเราก็ไม่มีความสุข เราไม่ได้ใช้ชีวิตร่วมกันจนแม้แต่คนในที่ทำงานหรือคนที่เข้ามาจีบเรา ไม่มีใครดูออกเลยว่าเรามีสามี  มีแต่คนคิดว่าเราโสดทั้งนั้น เพราะเราไปไหนคนเดียว กินหมูกระทะคนเดียว ไม่เคยรับโทรศัพท์ระหว่างวัน ไม่เคยมีเรื่องสามีมาคุยเล่นกับเพื่อน บางครั้งเราก็อยากจะโวยวายบ้างว่านึกถึงเราบ้าง เราเหนื่อยงาน เหนื่อยเลี้ยงลูก เราคิดถึงคุณ และอะไรอีกต่างๆนานาเราอยากรู้ว่าเราใจแคบไหมคะ เราก็คิดได้ว่านั่นเขาแม่ลูกกันแต่อีกใจเราก็เสียความรู้สึกทุกครั้งที่เขาไปทางนั้นแล้วเรากับลูกต้องดูแลกันเอง