คือผมอยู่ม.5 บ้านผมจนพูดตรงๆ และถึงตอนมีเงินแม่ก็ไม่ให้เรียน รด. ทุกวันนี้ไม่ว่าจะเรียนหรือเล่นเกมกับเพื่อนที่มันเรียน รด. ผมอิฉฉาเขาที่ไม่ต้องไปตายในต่าย ในมุมมองผม ผมว่าผมได้มีวันตายกำหนดไวแล้วก็คือวันที่จะเป็นทหารเกณฑ์ จะทำยังได้ครับ ในค่ายทั้งรุมกระทืบ ทรมานทางจิตใจ ร่างกาย ให้ช่วยตัวเองตรวจน้ำ ขอแนวคิดจะลบเรื่องพวกนี้หน่อยไม่จิตใจจะทำอะไรแล้ว พอจะตั้งใจเรียนผมก็จะคิดว่าเรียนไปทำไม ยังไงก็ไปตายในค่ายอะครับ