12 สิงหาคม 2565
   21:35 น.  บนแท็กซี่คันหนึ่ง ณ ต่างจังหวัด

   สวัสดีวันแม่ค่ะท่านผู้อ่านทุกท่าน
   วันนี้ 12 สิงหาคม เป็นวันแม่  เมื่อเช้าดิฉันรับสายโทรศัพท์จากแม่เมื่อเวลาประมาณ 05:50น. เสียงปลายสายฟังดูเศร้า ถามดิฉันว่า ลูกตื่นหรือยัง ในขณะนั้นดิฉันยังงัวเงีย เพราะเมื่อคืน เขียนงานจนตีสองตีสาม   ยังพูดหยอกแม่ว่า ไม่ล้อเล่นนา ลูกเพิ่งได้นอน 😣  ถามแม่กลับไปว่ามีเรื่องอะไรหรือเปล่า  ตอนนี้เช้ามากเลย   ตอนนั้นแม่พูดน้ำเสียงนิ่งมาก แต่เป็นสิ่งที่ไม่อยากได้ยิน  ….

     แม่แจ้งข่าวการเสียชีวิตของคุณป้าที่ดิฉันรักมาก  …. พูดไม่ออกเลยค่ะ ….  จนแม่เรียกชื่ออีกรอบ…ถามว่าลูกกลับบ้านได้ไหม,,,สมองตอนนั้นประมวลผลมีแต่ตารางงาน …..  เลยขอเวลาแม่สิบนาทีจะโทรกลับ ….  จากที่งัวเงีย  ก็ตื่นร้อยเปอร์เซ็นต์ ลำดับงานที่ทำและเช็คไฟลท์บิน … ได้ไฟลท์บินบ่ายสี่โมงครึ่ง  โทรแจ้งแม่ว่ากลับวันนี้  

    จากนั้นก็เลยนั่งรีบเคลียร์เอกสาร  จนเสร็จไปบางส่วน ส่งงานต่อให้อาจารย์อีกท่าน แจ้งการเดินทางกับคนที่ต้องดิวงานทุกคนทุกอย่าง จัดกระเป๋า ไปสนามบิน  เนื่องด้วยอยู่คนเดียว  และเป็นวันหยุด อาจารย์ท่านอื่นกลับบ้านกันหมด ดิฉันจึงขับรถไปเอง  ในความพายุเข้าวันนี้และเป็นช่วงเวลาที่กำลังเลี้ยวรถเข้าสนามบิน ….. เลยเสี่ยงเอากระเป๋าวางทิ้งไว้ใกล้ๆเจ้าหน้าที่ตรงประตูทางเข้า แล้วเอารถไปจอดตรงลานจอด (จอดฝากรถทิ้งยาวสามวัน … เป็นหนทางเดียว)
ดีนะมีร่มติดรถไว้  แต่ช่วงล่างเปียกหมดเลยค่ะ  วิ่งกลับมาประตูทางเข้ากระเป๋ายังอยู่   แต่ต้องแวะห้องน้ำเปลี่ยนกางเกงตัวใหม่ ดีนะเผื่อเวลาไว้เยอะ ดูพยากรณ์อากาศแล้วไม่น่ารอด   

     ไฟลท์ดีเลย์เป็นหกโมง  ระกว่างนั้นแปลงานไปสิบกว่าหน้า   …  ถึงปลายทางคือสองทุ่มครึ่ง  จากสนามบินปลายทางต้องหารถไปอีกหนึ่งต่อ   ..กว่าจะถึงบ้านอีกประมาณชั่วโมงครึ่ง  ไม่อยากให้ที่บ้านเป็นห่วงเลยติดต่อรถแท็กซี่ที่ใช้บริการประจำทุกครั้งที่กลับบ้าน แต่เรทกลางคืนก็แรงไม่เบา  
   
      ตอนนี้ ถึงบ้านแล้ว  เดี๋ยวคงต้องอาบน้ำและนั้งแปลเอกสารก่อน พรุ่งนี้คาบเช้ายังคงทำหน้าที่ล่าม  … แต่ช่วงเช้าตรู่ จะเข้าไปไหว้คุณป้าที่วัดก่อน …..  ทุกคนดูแลสุขภาพด้วย   ฝันดีค่ะ ♥️   และสวัสดีวันแม่อีกครั้งนะคะ