คือแฟนเราสายเกมส์ค่ะ เขาชอบเล่นเกมมาก เล่นจนเรารู้สึกว่าเขาไม่สนใจเราเลยพอเบื่อก็เปลี่ยนเกมส์ใหม่ หาเกมส์ใหม่เล่นตลอดคุยกับเพื่อนในเกมส์ตลอดเราพยายามเข้าใจเขา พยายามเข้าใจว่าเขาควรมีพื้นที่ส่วนตัว เขาทำงานมาเหนื่อยก็อยากจะหาไรทำเพื่อผ่อนคลาย เราพยายามเข้าใจเขามาโดยตลอดแต่ทำไมเราถึงเสียใจไม่รู้ เวลากินข้าวด้วยกันเขาก็ยังเล่นเกมส์ เรารู้สึกระแวงว่าเขาจะคุยกับคนในเกมส์ที่ไม่ใช่เพื่อนเขามันเคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น เรากลัวไปหมด แต่เราไม่สามารถพูดอะไรได้เลย พอเราพูดเราจะกลายเป็นคนผิดตลอด ทำไมเราถึงกลายเป็นคนผิด เราพยายามเข้าใจเขาไม่มากพอหรอคะเราไม่มีสิทธิ์ที่จะเรียกร้องเวลาของเราสองคนเลยหรอคะ เขาอยู่กับเราไม่มีความสุขหรอคะ เรางอนเขาเรื่องเกมแต่เขากลับมองว่าเรื่องแค่นี้ เราเสียใจจนอธิบายเป็นคำพูดไม่ได้ เราพยายามปรับความเข้าใจ ปรับตัวเข้าหาเขาเพื่อให้เข้าใจเขามากขึ้น แต่เขาไม่พยายามปรับเพื่อเราเลย เขาไม่เข้าใจเราด้วยซ้ำว่าเราจะรรู้สึกอย่างไง เรารู้สึกอะไรเราไม่สามารถบอกเขาตรงๆได้เลย เราเสียใจจนจะเป็นโรคซึมเศร้าอยู่แล้ว  การที่เรามาอยู่ด้วยกันกลับทำให้เขามองข้ามเรื่องเล็กๆน้อยๆจริงๆค่ะ เราอยากให้เขาแบ่งเวลาบ้าง เวลาไหนคือเวลาเล่นเกมส์และเวลาไหนคือเวลาของเรา อยู่ด้วยกันแต่ก็เหมือนไม่ได้อยู่ด้วยกันเลยค่ะ
เราควรจัดการกับความรู้สึกตัวเองอย่างไร หรือปล่อยมันไปอย่างนั้นจนมันไม่ไหวกันไปเองคะ