พ่อของเด็กเสียไปตอนเขาอยู่ ม.ปลาย เหลือเราทำงานคนเดียว หาเช้ากินค่ำ 
มีเงินเก็บ ประมาณ 1 แสนบาท ลูกบอกอยากเอาไปเรียนต่อมหาลัย แต่เราอยากให้ทำงานต่อ ตอนนี้เขาทำงานมีเงินเดือนแต่ไม่มีเงินเก็บ และไม่เคยให้เขาส่งมาให้เราเลย เพราะคิดว่าให้เขาดูแลตัวเองไปชีวิตของเขาเอง  อาชีพเราไม่มีสวัสดิการ เช่าห้องแถวอยู่ เงินเดือนพนงโรงงานรายวัน แต่เก็บหอมรอมริบไว้มาหลายปี จนได้เกือบๆแสน แต่เราไม่เคยบอกใครเพราะเก็บไว้ใช้ในยามฉุกเฉิน แต่พอลูกมารู้ว่าเรามีเงินแสนนึง ลูกบอกจะลาออกจากงานเงินเดือนเกือบ 30k มาเรียนต่อและขอเงินก้อนนี้จากเราไปเรียนต่อ เราค่อนข้างลำบากใจมากๆค่ะ เพราะลูกไม่เข้าใจว่าเงินนี้คือทั้งชีวิตที่เก็บไว้ เพราะเราเองก็มีแม่ชราที่ต้องเลี้ยงดูอีก จริงๆก็เก็บไว้ยามฉุกเฉินทั้ง 3 คนเรา ลูกก็พยายามดึงดันจะเอาไปให้ได้ จะลาออกมาอยู่ด้วย ให้เราส่งเสียเขา และเอาเงินเก็บเรามาจ่ายค่าเล่าเรียนให้เขา ปากเขาบอกไม่อยากเป็นลูกน้องคนอีกต่อไปแล้ว ไม่รู้จำไงเพราะเครียดมากๆค่ะ ลูกชายเราก็ไม่ได้ผลการเรียนดีอะไรนะคะ เราดูใจร้ายเกินไปไหมคะ ที่ไม่อยากให้เงินก้อนนี้กับลูก เพราะกลัวว่าเงินทั้งหมดจะเสียเปล่า เราจะไม่เหลืออะไรเลย

---