๏ โคลงสี่สุภาพ ๏ รำลึกถึง ‘ครูพ่อ’

กระทู้สนทนา

บทกวี แต่งกลอน

.. ขอเกิดเป็นลูกครั้น ใคร่เชื้อ‘ชนกครู’ ..

๏ เป็นถาดพิมพ์แท่นปั้น จินตนา

สานต่อคือศิษยา สื่อถ้อย

อักษรหนึ่งคำพา เกิดก่อ

ฟองคลื่นระลอกร้อย หมื่นล้านวรรณกรรม ๚

๏ เปรียบ‘สุนทรภู่’เพี้ยง บรมครู

ผลิหน่อแตกกอชู กิ่งล้อม

เทือกเถาเหล่ากอฟู บานเบ่ง

กลีบหล่นดอกตูมพร้อม ถ่ายขั้วขยายพันธุ์ ๚

~~~ ๏ ~~~

โคลงสี่สองบทนี้ ‘ครูพ่อ’เขียนมอบให้ผมไว้ เพื่ออธิบายว่า

ครู.. เสมือนเพียงถาดพิมพ์~แท่นปั้นของงานศิลป์ทุกแขนง เท่านั้นเอง

ศิษยานุศิษย์นั่นต่างหาก ที่จะเป็นผู้สืบทอด เมื่อพวกเขารัก และเข้าใจศาสตร์แห่งศิลป์นั้น ๆ ..ด้วย‘หัวใจ’

เห็นด้วยกับ‘ครูพ่อ’ด้วยหัวใจ ครับผม

๏ ฝากเวหนห่อนด้าว ดาวดึงส์

‘ครูพ่อ’ประดับพึง ผ่องแผ้ว

เถาถาดแท่นยังตรึง ตามพ่อ เสมอนา

ขอสืบสานกานท์แก้ว กล่อมเกล้ากชกร ๚

๏ จะเพียงภพหนึ่งแล้ว ..ลาจาก

ฤ หมื่นภพหมายพราก ผ่ากั้น

ภพเดียว..หมื่นภพหาก หวนมิ่ง

ขอเกิดเป็น‘ลูก’ครั้น ใคร่เชื้อ‘ชนกครู’ ๚ะ๛

ด้วยรัก‘พ่อ’ ..นิรันดร์กาล

** เปลวอัคคี **

** ขออนุญาตเข้ามาเพิ่มเติมข้อความครับผม

สวัสดีเพื่อน ๆ ห้องถนนนักเขียนทุกท่านครับ

ห่างหายไปนาน เพราะเพิ่งเสีย‘คุณพ่อ’ไป

รวมสิริอายุท่าน 92 ปี ครับผม

คิดถึงทุกท่านเสมอ

แก้ไขข้อความเมื่อ

สมาชิกหมายเลข 5962055 ซึ้ง, ธาราสินธุ์ ซึ้ง, ลายลิขิต ซึ้ง, นลินมณี ซึ้ง, รัชต์สารินท์ ซึ้ง, ครูเปี๊ยก ซึ้ง, ดินสอสีน้ำ ซึ้ง, เฒ่ายาจก ซึ้ง, Psycho G ซึ้ง, Susisiri ซึ้งรวมถึงอีก 4 คน ร่วมแสดงความรู้สึก

แสดงความคิดเห็น

คุณสามารถแสดงความคิดเห็นกับกระทู้นี้ได้ด้วยการเข้าสู่ระบบ

อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ บทกวี แต่งกลอน

{room_name}