ตั้งแต่จำความได้ ตอนสมัยเด็กชอบรีบเคี้ยว เป็นคนกินข้าวเร็ว เคยเกือบตายครั้งหนึ่ง ตอนนั้นกินข้าวผัดหมู หมูมันชิ้นใหญ่มาก กินไป2ชิ้นมันเหนียวมาก ก็เคี้ยวรีบกลืน สรุปติดคอ ไม่มีอากาศหายใจ ทรมานมาก เกือบตายเลยค่ะ ดีนะที่เอาออกมาได้ เพราะหมู2ชิ้นมันมีเอ็นติดกับอีกชิ้น ตอนนั้นพยายามคายออกให้ได้ ใช้ลิ้นเอาออก สุดท้ายเอาออกได้ จนมาตอนนี้ผ่านมา20กว่าปีเหมือนเป็นแพนิกรึป่าวไม่แน่ใจ กลายเป็นคนเคี้ยวช้า ไม่กล้ากินอะไรหนียวๆ กลัวติดคอไปทุกอย่าง บางทีก็คิดไปเองว่าติดคอ ในหัวนึกถึงภาพจำตอนเกือบตายตลอดเวลา แบบนี้เรียกว่าแพนิกรึเปล่าคะ พยายามลืมแต่ก็ยังจำได้แม่นอยู่เลยค่ะ🥲