เคยมีลูกน้องอยู่คนนึง เป็นคนที่ทำให้ลำบากใจอยู่บ่อยๆ 
ตอนนี้ลูกน้องคนนี้ไปอยู่อีกทีมหนึ่งได้สักปีกว่าแล้ว 
แต่อีกไม่นานลูกน้องคนนี้น่าจะกลับอยู่ในทีมผม

ยกตัวอย่างความลำบากใจ
1. ไม่ทำ ถ้าไม่มีเอกสารส่งมา
บางครั้งเรามีงานที่ต้องทำ ซึ่งทางเทคนิคทำได้อยู่แล้ว
แต่มันไม่มีเอกสารส่งมา มีแต่แผนกอื่นหรือลูกค้าโทรมาขอให้ทำ  
แต่เขาก็บอกว่า: ทำไม่ได้ ไม่มีเอกสารส่งมา
ผมก็ต้องทำเอง

2. สิ่งที่ไม่ใช่สิ่งที่ต้องทำ ไม่ทำ
ช่วงนึงแม่บ้านที่บริษัทป่วย ต้องผ่าตัดแล้วต้องพักฟื้น (ทั้งบริษัทมีแม่บ้านคนเดียว)
บริษัทเลยแบ่งเวรทำความสะอาดไปตามแต่ละแผนก
พอเวรมาถึงแผนกผม ผมก็แจ้งทีมว่าให้ช่วยกันทำความสะอาดหน่อย ซึ่งผมก็ทำด้วย
แต่เขาก็บอกว่า: มันไม่ใช่สิ่งที่เราต้องทำเลย งานประจำของทีมก็มีเยอะแยะอยู่แล้ว สิ่งที่บริษัทต้องทำคือจ้างแม่บ้านคนใหม่มาทำ
แล้วเขาก็ไม่ทำความสะอาด
แล้วคนที่ทำคือผมและคนอื่นในทีม

ส่วนตัวอย่างความลำบากใจของผม ตอนเขาอยู่กับอีกทีม
- ไม่ได้ทำข้อมูลมาเอง ให้สรุปไม่ได้
ครั้งนึง หน.ทีมนั้นเคยบอกให้สรุปตัวเลขเป็นไฟล์นำเสนอให้หน่อย
จะเอาช่วงบ่าย เพราะช่วงเช้าติดประชุมทั้งเช้า
ข้อมูลดิบเตรียมไว้ให้แล้ว เหลือแต่สรุปเป็นตารางเป็นกราฟลง excel
ลูกน้องคนนี้ก็บอกว่า: ทำไม่ได้ เพราะเขาไม่ได้เป็นเก็บข้อมูล คนเก็บข้อมูลควรเป็นคนสรุปถึงจะถูกต้อง
(คนเก็บข้อมูลคือพนักงานอีกคนนึง แต่ทั้งหน.ทีมคนนั้นและผมก็รู้ว่าเขาทำได้)
หน.ทีมนั้นก็กำชับว่า: ทำได้อยู่แล้ว เด่วมาเอาตอนบ่าย
ตกบ่ายมา หน.ทีมนั้นมาขอไฟล์
ลูกน้องคนนี้: ไม่ได้ทำ ทำไม่ได้ ผมบอกพี่ไปแล้วนะ
จนหน.ทีมนั้นก็ต้องมาสรุปตัวเลขลงไฟล์นำเสนอเอง

ฟังๆ มา อาจเห็นแต่ข้อเสียของเขา
แต่ข้อดีของเขาก็คือ ถ้าเป็นงานของเขาเองแล้ว เขาสามารถทำได้ดีตั้งแต่ต้นจนจบกระบวนการ
แต่ก็นั่นแหล่ะ หลายครั้งทำผมลำบากใจ

จนอยากถามความเห็นคนอื่นครับว่า เราซึ่งเป็นหน.ทีมควรทำยังไงดี ?