เวลาที่คนรอบข้างต้องการให้เราพาไปหรือช่วยอะไรสักอย่าง หนูไม่เคยคิดที่จะปฏิเสธ
เพราะหนูคิดว่าที่เขามาชวนหนูเพราะไม่มีคนให้ช่วยแล้วจริงๆหนูจึงไม่ปฏิเสธ
แต่เวลาที่หนูต้องการพวกเขาบ้างจะมีแต่คำตอบเดิมๆคือไม่ว่าง ไม่ว่าง แล้วก็ ขี้เกียจ หนูก็เลยเกิดคำถามพวกนี้เข้ามาบ่อยๆคือ เราจะสำคัญแค่ตอนที่พวกเขาต้องการหรอคะ หนูโคตรเกลียดคนพวกนี้เลย เหตุผลดขาคือขี้เกียจ แล้วเวลาที่หนูเหนื่อยมากๆอะ หนูยังสามารถพาเขาไปได้ ถ้ามีเหตุผลอื่นที่ฟังขึ้นหนูจะไม่ว่าเลย แต่เขาบอกว่าขี้เกียจ พอหนูตื้แ เขาก็บอกว่าไม่ว่าง หนูรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่า หรือจะมีคนเห็นใจก็ต่อเมื่อเขาต้องการ
ทุกคนเคยเกิดเรื่องแบบนี้มั้ยคะ การที่เขาไม่เคยเห็นใจเราเลย
เพราะหนูคิดว่าที่เขามาชวนหนูเพราะไม่มีคนให้ช่วยแล้วจริงๆหนูจึงไม่ปฏิเสธ