สวัสดีค่ะ พอดีเราเจอปัญหานี้มาพักใหญ่ๆจนอยากรู้ว่าเราหรือเขากันแน่ที่ไม่ปกติ
ขอเกริ่นก่อนนะคะ พอดีเราเป็นคน ตจว ที่มาเรียนใน กทม เราพักอยู่บ้านญาติค่ะ แต่เจ้าของบ้านเขาไม่ได้อยู่ด้วยเขามาเป็นครั้งคราวหน่ะค่ะเพราะเขาทำงาน ตจว บ้านเป็นบ้านทาวโฮมติดๆกัน เราอยู๋มาเป็นปีแล้วค่ะแต่ช่วงหลังๆเรากลับไปอยู่บ้านที่ ตจว เพราะเรียนออนไล์ พึ่งจะกลับมาที่ กทม เมื่อไม่กี่วันนี้เอง
ก่อนหน้านี้ที่พึ่งมาอยู่ จะมีป้าข้างบ้านคนนึงค่ะ เราเรียกว่าคุณยายเพราะอายุเยอะแล้ว ญาติเราก็แนะนำให้รู้จักตั้งแต่เข้ามาอยู่ ตอนแรกก็ปกตินะคะ เราเดินผ่านก็ไหว้ กลับมาจาก ตจว ก็เอาของมาฝาก แต่ช่วงหลังๆ ก่อนเรากลับไปเรียนออนไลน์ที่บ้านเมื่อปีที่แล้ว เราก็จะสวัสดีเขาผ่านรั้วบ้านปกติ เพราะเห็นเขาอยู่หน้าบ้าน ใกล้กำแพงเลยค่ะเราก็เข้าไปใกล้กำแพงแล้วยกมือไหว้ บอกว่า สวัสดีค่ะคุณยาย เขามองกำแพงแล้วทำหน้าเฉยๆ จนเราต้องหอบหน้าที่แตกกลับเข้าบ้าน เป็นแบบนี้อยู่บ่อยๆค่ะ เหมือนไม่เห็นไม่ได้ยิน จนเรารู้สึกไม่ได้ว่าเขาไม่ชอบเรารึเปล่า แต่อยู่ๆก็มาพูดดีกับเรา ถามว่ากลับเมื่อไหร่ กลับมาแล้วหรอ ยิ้มแย้มดี
จนล่าสุดเรากลับมาครั้งนี้ วันแรกที่เรากลับมากระเแ๋าเราเยอะและหนักมาก 20 กิโล ++++ เลยค่ะ มาถึงบ้านเราก็รีบเปิดประตูเอากระเป๋าเข้าบ้าน ตอนเอากระเป๋าเข้าบ้านเราได้ยินประตูบ้านยายค่ะเหมือนคนออกมามั้งคะ แต่เราไม่กล้ามองเพราะ ก่อนกลับครั้งที่เเล้วเราก็เจอเรื่องแบบที่เล่ามาหนักๆเลย ทักไปก็ทำหน้าเหมือนไม่พอใจ เรายอมรับค่ะว่าไม่กล้าหันไปมอง หันไปทักดพราะกลัวจะเจอหน้าไม่พอใจหรือทำเป็นไม่ได้ยินหรือพอเราสวัสดีก็เดินเข้าบ้านไปอีก เราเลยเก็บประเป๋าเข้าบ้าน อาบน้ำ นอนพักแล้วก็สั่งอะไรกินค่ะ พอตกเย็นเราเมื่อยทั้งตัวเพราะแบกกระเป๋าหนักไม่ไหวที่จะออกไปหาอะไรกินเราเลยสั่งมื้อเย็นมา คราวนี้เลี่ยงไม่ได้ค่ะ เราเปิดไปละเหมือนเขาเปิดตั้งใจประตูมาดูเรามั้งค่ะ ภาพที่เห็นคือแง้มประตูแล้วมองมา เราเลย รวบรวมความกล้า เข้าไปใกล้กำแพงแล้วบอกว่า สวัสดีค่าคุณยาย ด้วยน้พเสียงร่าเริงมากๆ เท่านั้นแหละค่ะ ปิดประตูไปเลยย เราก็เดินเข้าบ้านแบบเสียอารมณ์ กินข้าวไม่ลงค่ะ มันเป็นอารมณ์ที่บอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าทำอะไรผิด เพราะเราค่อนข้างเป็นคนเกรงใจผู้ใหญ่ ปกติถึงเราจะไม่พอใจอะไรเราจะไม่เคยนิสัยไม่ดีใส่เลยค่ะ แล้วเคสนี้เราก็ปกติ ยิ้มแย้มกับเขาตลอดจนหลังๆมาเจอแบบนี้ แล้ววันรุ่งขึ้นเราต้องออกไปซื้อของที่ห้าง ก่อนออกจากบ้านก็ทำเป็นคุยโทรศัพท์เพื่อไม่อยากจะต้องไปสบตากับใคร สุดท้ายยย ยายค่ะ ยายเปิดประตูมาถามว่า เปิดเทอมแล้วหรอหนู กลับมาแล้วหรอ เราก็งงสิค่ะ อะไรวะหน่ะ เลยยิ้มแล้วตอบกลับไปว่าใช่ค่ะเปิดวันไหนก็บอกไป แล้วก็เดินต่อ
คืออยากจะถามจริงๆค่ะว่าต้องทำยังไงหรอคะ ไม่อยากจะออกไปหน้าบ้านเลยเพราะทำตัวไม่ถูก ไม่รู้เขาไม่ชอบหรืออะไรยังไง
ปล. เราคุยกับแม่จนแม่ไปถามพี่เจ้าของบ้าน พี่เขาบอกว่า ยายเขาหูไม่ดี ตาไม่ดีค่ะ แล้วเหมือนหกล้มด้วยล่าสุดเดินไม่ค่อยคล่อง
แต่ประเด็นคือ เห็นเขาตะโกนคุยกับบ้านข้างๆ แล้วก็คนที่เขารู้จักเวลาผ่านหน้าบ้านนะคะ ก็เลยงงว่าเราผิดอะไร เพราะเราค่อนข้างมั่นใจค่ะว่าเขาเห็นและได้ยืนเรา มีใครเคยเจออะไรแบบนี้บ้างมั้ยคะ มาแชร์กันหน่อยค่ะ ไม่รู้ต้องทำยังไง
ป้าข้างบ้านเขาเหมือนไม่พอใจเรา แต่เราไม่เคยไปทำอะไรเขาเลย
ขอเกริ่นก่อนนะคะ พอดีเราเป็นคน ตจว ที่มาเรียนใน กทม เราพักอยู่บ้านญาติค่ะ แต่เจ้าของบ้านเขาไม่ได้อยู่ด้วยเขามาเป็นครั้งคราวหน่ะค่ะเพราะเขาทำงาน ตจว บ้านเป็นบ้านทาวโฮมติดๆกัน เราอยู๋มาเป็นปีแล้วค่ะแต่ช่วงหลังๆเรากลับไปอยู่บ้านที่ ตจว เพราะเรียนออนไล์ พึ่งจะกลับมาที่ กทม เมื่อไม่กี่วันนี้เอง
ก่อนหน้านี้ที่พึ่งมาอยู่ จะมีป้าข้างบ้านคนนึงค่ะ เราเรียกว่าคุณยายเพราะอายุเยอะแล้ว ญาติเราก็แนะนำให้รู้จักตั้งแต่เข้ามาอยู่ ตอนแรกก็ปกตินะคะ เราเดินผ่านก็ไหว้ กลับมาจาก ตจว ก็เอาของมาฝาก แต่ช่วงหลังๆ ก่อนเรากลับไปเรียนออนไลน์ที่บ้านเมื่อปีที่แล้ว เราก็จะสวัสดีเขาผ่านรั้วบ้านปกติ เพราะเห็นเขาอยู่หน้าบ้าน ใกล้กำแพงเลยค่ะเราก็เข้าไปใกล้กำแพงแล้วยกมือไหว้ บอกว่า สวัสดีค่ะคุณยาย เขามองกำแพงแล้วทำหน้าเฉยๆ จนเราต้องหอบหน้าที่แตกกลับเข้าบ้าน เป็นแบบนี้อยู่บ่อยๆค่ะ เหมือนไม่เห็นไม่ได้ยิน จนเรารู้สึกไม่ได้ว่าเขาไม่ชอบเรารึเปล่า แต่อยู่ๆก็มาพูดดีกับเรา ถามว่ากลับเมื่อไหร่ กลับมาแล้วหรอ ยิ้มแย้มดี
จนล่าสุดเรากลับมาครั้งนี้ วันแรกที่เรากลับมากระเแ๋าเราเยอะและหนักมาก 20 กิโล ++++ เลยค่ะ มาถึงบ้านเราก็รีบเปิดประตูเอากระเป๋าเข้าบ้าน ตอนเอากระเป๋าเข้าบ้านเราได้ยินประตูบ้านยายค่ะเหมือนคนออกมามั้งคะ แต่เราไม่กล้ามองเพราะ ก่อนกลับครั้งที่เเล้วเราก็เจอเรื่องแบบที่เล่ามาหนักๆเลย ทักไปก็ทำหน้าเหมือนไม่พอใจ เรายอมรับค่ะว่าไม่กล้าหันไปมอง หันไปทักดพราะกลัวจะเจอหน้าไม่พอใจหรือทำเป็นไม่ได้ยินหรือพอเราสวัสดีก็เดินเข้าบ้านไปอีก เราเลยเก็บประเป๋าเข้าบ้าน อาบน้ำ นอนพักแล้วก็สั่งอะไรกินค่ะ พอตกเย็นเราเมื่อยทั้งตัวเพราะแบกกระเป๋าหนักไม่ไหวที่จะออกไปหาอะไรกินเราเลยสั่งมื้อเย็นมา คราวนี้เลี่ยงไม่ได้ค่ะ เราเปิดไปละเหมือนเขาเปิดตั้งใจประตูมาดูเรามั้งค่ะ ภาพที่เห็นคือแง้มประตูแล้วมองมา เราเลย รวบรวมความกล้า เข้าไปใกล้กำแพงแล้วบอกว่า สวัสดีค่าคุณยาย ด้วยน้พเสียงร่าเริงมากๆ เท่านั้นแหละค่ะ ปิดประตูไปเลยย เราก็เดินเข้าบ้านแบบเสียอารมณ์ กินข้าวไม่ลงค่ะ มันเป็นอารมณ์ที่บอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าทำอะไรผิด เพราะเราค่อนข้างเป็นคนเกรงใจผู้ใหญ่ ปกติถึงเราจะไม่พอใจอะไรเราจะไม่เคยนิสัยไม่ดีใส่เลยค่ะ แล้วเคสนี้เราก็ปกติ ยิ้มแย้มกับเขาตลอดจนหลังๆมาเจอแบบนี้ แล้ววันรุ่งขึ้นเราต้องออกไปซื้อของที่ห้าง ก่อนออกจากบ้านก็ทำเป็นคุยโทรศัพท์เพื่อไม่อยากจะต้องไปสบตากับใคร สุดท้ายยย ยายค่ะ ยายเปิดประตูมาถามว่า เปิดเทอมแล้วหรอหนู กลับมาแล้วหรอ เราก็งงสิค่ะ อะไรวะหน่ะ เลยยิ้มแล้วตอบกลับไปว่าใช่ค่ะเปิดวันไหนก็บอกไป แล้วก็เดินต่อ
คืออยากจะถามจริงๆค่ะว่าต้องทำยังไงหรอคะ ไม่อยากจะออกไปหน้าบ้านเลยเพราะทำตัวไม่ถูก ไม่รู้เขาไม่ชอบหรืออะไรยังไง
ปล. เราคุยกับแม่จนแม่ไปถามพี่เจ้าของบ้าน พี่เขาบอกว่า ยายเขาหูไม่ดี ตาไม่ดีค่ะ แล้วเหมือนหกล้มด้วยล่าสุดเดินไม่ค่อยคล่อง
แต่ประเด็นคือ เห็นเขาตะโกนคุยกับบ้านข้างๆ แล้วก็คนที่เขารู้จักเวลาผ่านหน้าบ้านนะคะ ก็เลยงงว่าเราผิดอะไร เพราะเราค่อนข้างมั่นใจค่ะว่าเขาเห็นและได้ยืนเรา มีใครเคยเจออะไรแบบนี้บ้างมั้ยคะ มาแชร์กันหน่อยค่ะ ไม่รู้ต้องทำยังไง