คือเราอายุ18แม่ไม่เคยปล่อยให้ไปเที่ยวกับเพื่อนเลยสักครั้งตั้งแต่เด็กๆแล้วไปไหนแม่ก็จะโทรตามตลอดแม้แต่ไปเรียน เสาร์อาทิตย์ก็ไม่ได้ออกบ้านเราต้องช่วยแม่ขายของตั้งแต่อายุ7ขวบไม่เคยได้เก็บเงินเป็นของตัวเองเลยแม่ก็จะเอาไปบ้าง อีกอย่างก็คือแม่ไม่ให้มีแฟนแต่เราก็แอบมีแม่ก็เคยจับได้แต่แฟนเราเค้าเข้าใจยอมรับได้แอบคุยในช่องทางอื่นที่ไม่ใช่facebook เมสเสจแม่จะเช็คโทรศัพท์เราตลอดแทบทุกappเราเคยเลิกกับแฟนไปเพราะเรื่องนี้แต่ก็กลับมาคืนดีใหม่จนตอนนี้คบกันได้4ปีแล้ว แม่อยากให้เราเป็นแบบนั้นเป็นแบบนี้อยากให้เรียนให้จบเราก็เข้าใจนะแต่แค่อยากให้แม่ให้อิสระเราบ้างเราเห็นเพื่อนๆคนอื่นเค้าได้ไปเที่ยวได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นได้สนุกสนานเต็มที่พอดูตัวเองวันๆก็ทำงานช่วยแม่ไปเที่ยวที่ไหนก็ไม่ได้ไป อยากได้อะไรก็ใช่จะว่าได้แม่แทบจะไม่ซื้อให้ชีวิตนี้เราไม่เคยได้ไปนั่งกินหมูกระทะที่ร้านกับพื่อนเลยต้องอ้างกับเพื่อนตลอดว่าไม่มีตังจริงๆแม่ไม่อนุญาตให้ไป ไม่เคยไปนอนบ้านเพื่อนเลยมีแต่เพื่อน(ผญ)มานอนที่บ้านด้วยเวลาไปไหนแม่จะตามตลอดแม้กระทั่งไปตลาดช้าแม่ก็โทรตามเราอึดอัดมากบางครั้งเราก็อยากมีอิสระบ้างอะอีกอย่างเวลาแม่โทรตามหรือแชทตามแม่จะชอบคิดว่าเราแอบไปเที่ยวบอกว่ามีคนเห็นไปนั้นไปนี้บ้างเเห็นอยู่กับคนนั้นคนนี้บ้างเวลาไปเรียนพอถึงเวลาที่ต้องกลับบ้านเราไม่อยากกลับเลยพอกลับไปเราไม่รู่จะทำหน้ายังไงเลยมันทำตัวไม่ถูกมันไม่สนุกเลยมันอึดอัดมันรู้สึกกดดันแม่จะคอยบอกว่าเรียนให้จบนะเป็นนั้นเป็นนี่(ข้าราชการ)นะจะได้ดูแลครอบครัวได้เวลาโดนแม่ด่าเราไม่เถียงนะแต่เราเงียบบางครั้งแม่ก็ด่าเราแรงนะแบบ ควายฯ แต่เราพยายามไม่คิดมากเรารู้สึกว่าเราต้องใช้ชีวิตไปเพื่ออะไรอะเพื่อครอบครัวอ่อ ทำไมต้องคิดถึงแต่อนาคตอะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะตายวันไหนเลยอะเราอยากทำปัจจุบันให้มีความสุขที่สุดอะเราอยากจะถามว่าเราผิดมั้ยที่คิดแบบนี้เราแค่อึดอัดอะ