สวัสดีค่ะ เรามีปัญหาในครอบครัวอยากมาระบายแล้วก็ขอคำแนะนำค่ะ เรื่องมันยาวมากอย่าเพิ่งเบื่อกันเลยนะคะ คือเราเป็นลูกคนโต มีน้อง 5 คน มีทั่งทำงานแล้วก็กำลังเรียนอยู่  ตอนนี้เราทำงานในโรงงานใกล้บ้าน  ซึ่งปัญหาของเรามันอยู่ภายในใจเรามานานหลายปีมาก เรารุ้สึกว่าพ่อแม่ไม่เคยให้ค่ากับเรามาตั้งแต่เด็ก ตอนเด็กๆเราเคยโดนพ่อแม่ด่าว่าแบบแรงๆบ่อยมาก เช่น เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ทำอะไรก็ไม่เจริญ ตอนนั้นเราอยู่ ป.5 แม่ใช้เราทำงานบ้าน แต่เราขี้เกียจเป็นบางครั้งบางครา แต่สุดท้ายเราก็ทำให้ทุกที พอวันไหนแม่อารมณ์ไม่ดีก็จะเอาเรื่องของเราที่เราไม่ได้ทำงานบ้านกับชอบเถียงพ่อแม่ไปเล่าให้ป้าข้างบ้านฟัง ซึ่งป้าข้างบ้านก็ชอบว่าชอบนินทาคนอื่นยุแล้ว  บางวันหนูไปโรงเรียนแล้วเพื่อนในห้องถามหนูว่า อยู่บ้านเคยช่วยทำงานบ้านบ้างมั้ย พ่อเธอมาบอกว่าเธออยู่บ้านไม่ช่วยทำไรเลย  ทั่งที่ความเป็นจริงเราช่วยยังช่วยเลี้ยงน้องชงนมให้น้องเช็ดอึให้น้อง  เรารุ้สึกเสียใจมาก  เรายอมรับว่าบ้างทีก็มีเถียงพ่อแม่บ้าง จนบางครั้งแม่โกรธเรา เอาถุงน้ำแกงเผ็ดปาใส่หลังเราจนแสบร้อนไปหมด บางทีก็ไม่กวาดไม่แขวนเสื้อ โดนจนชินแล้ว  พอเราเรียนจบม.3 จากโรงเรียนแถวบ้านซึ่งเป็นโรงเรียนของหลวง มีข้าวฟรีนมฟรี ได้เงินไปโรงเรียนวันละ 10 บาท  จำได้ว่าตอนยุป.3 เคยใส่รองเท้าขาดๆไปโรงเรียนจนเพื่อนล้อ เคยไปเก็บรองเท้าในกองขยะของเพื่อนบ้านมาใส่ ด้วยความที่ไม่อยากขอเงินจากพ่อแม่เพราะมีน้องหลายคน จนเราเรียนจบม.3 เราอยากเรียนต่อ แต่พ่อแม่ไม่ส่ง บอกว่าเรียนไปก็ไม่ได้ช่วยอะไร   ความที่เราอยากเรียน ช่วงปิดเทอมกับเสาร์อาทิตย์เราไปทำงานในโรงงานแกะเนื้อปูกับน้าๆ ต้องตื่นตั้งแต่ตีสามกลางดึกกลับถึงบ้านเย็นบ้างค่ำบ้าง ทำยังงี้จนมีเงินไปเรียนในวิทยาลัย เราเลือกเรียนวิทยาลัยสายอาชีพเพราะค่าใช้จ่ายไม่เยอะ ส่งตัวเองเรียนจนจบ ปวช.3 โดยที่ไม่ได้ขอพ่อแม่เลย  หลังจากนั้นไปสอบเข้ามหาวิทยาลัยตั้งใจว่าจะสอบเข้าคณะคุรุศาสตร์ให้ติดเหมือนพ่อแม่ตั้งใจไว้ แต่ดันไปสอบติดคณะการจัดการโรงแรม ซึ่งพ่อแม่ไม่อยากให้เราเรียนคณะนี้  และช่วงนั้นแม่ทำเงินหาย 8,000  กว่าบาท เลยไม่มีเงินมาจ่ายค่าเทอมเรา  เราเลยตัดสินใจเรียนต่อ ปวส.ที่วิทยาลัยเดิม ช่วงนั้นปิดเทอมเลยไปทำงานพาร์ทไทม์ที่โรงแรมที่เราเคยฝึกงาน ได้เงินมาจ่ายค่าเทอมค่าข้าวค่ารถประจำทาง และอาศัยกู้ กยศ. จนจบ ปวส.2 โดยที่ไม่ได้รบกวนเงินพ่อแม่เหมือนเดิม พอเราเรียนจบปุ้บก็ได้งานทำเป็นแคชเชียร์ที่ต่างจังหวัด   ระยะเวลาที่ทำงานต่างจังหวัดเราส่งเงินให้พ่อแม่ทุกเดือน  เดือนละ 2-3 พัน เพราะเงินเดือนเราไม่ได้เยอะเราเช่าห้องยุคนเดียวและค่าครองชีพที่เราทำงานแพง เราทำงานจนได้พักร้อนทุกปีเราจะกลับบ้านปีละ 2 ครั้ง ซื้อขนมของใช้มาให้ที่บ้านทุกครั้ง ซื้อขนมนมเนยเลี้ยงคนที่บ้านเป็นประจำ พอช่วงเทศกาลก็จะให้เงินแม่ไปซื้อของที่ตลาดมาทำกินกัน เรารุ้สึกดีใจทุกครั้งที่ได้ให้เป็นอย่างนี้มาเรื่อยๆ จนครบ 7 ปี  และช่วง 3 ปีแรกของการทำงาน เราส่งเงินให้พ่อแม่ส่วนนึงและส่งเงินเก็บเราเองส่วนนึงให้แม่เก็บไว้เพราะถ้าไว้เงินกับตัวเราใช้เงินหมด แต่เพิ่งมารุ้ว่าเงินเก็บของเราประมาณ สี่หมื่นกว่าๆแม่เอาไปส่งน้องเรียนหมด และตอนเงินโบนัสเราออกเราเอาเงินไปซื้อทอง เก็บทองไว้กับแม่ แม่ก็เอาไปจำนำเพื่อส่งน้องๆเรียน จนมาถึงปีที่แล้วเราตัดสินใจลาออกจากงานเพราะอยากเปลี่ยนงานใหม่เลยกลับมาอยู่บ้านก่อน ยังมีเงินเก็บอยู่บ้าง และยังพอให้พ่อแม่ยืมอยู่บ้าง ช่วงแรกๆเราก็ให้เงินค่าไฟแม่ เพราะเราเห็นใจพ่อกับแม่ที่หาเช้ากินค่ำ พวกท่านทำงานหนักมากๆๆส่งน้องเรียนจนจบปริญญาได้เป็นนางพยาบาลคนนึงแล้ว และยังเหลืออีกสามคนที่ยังต้องส่งเรียน คนนึงเรียนคุรุศาสตร์ปี3 อีกสองคนเรียนมัธยม 1กับ4 มีบางครั้งที่เราน้อยใจพ่อกับแม่เพราะตอนเราเรียนไม่เคยสนใจเราเลยแต่กับน้องๆส่งจนจบปริญญา เกิดเป็นปมในใจเรามาตลอดแต่เราก็สงสารพ่อกับแม่มาก เพราะอายุเยอะแล้วพ่อก็ป่วยออดๆแอดๆ เราคิดว่าอยากให้พ่อกับแม่เลิกทำงานอยู่บ้านเฉยๆแต่ก็เป็นไปไม่ได้เพราะต้องส่งน้องๆเรียนอีก ตอนนี้เรามาอยู่บ้านก็จริงแต่ของใช้ส่วนตัวเราไม่เคยใช้ของพ่อแม่เลยสักอย่าง ส่วนกับข้าวส่วนมากคนที่บ้านกินจุ เราจะออกไปกินข้าวหลังๆกับข้าวก็หมด เราต้องหากินเองเป็นประจำ  เราว่างงานมาเกือบปีแต่ไม่เคยรบกวนเงินพ่อแม่เลย  มีบางครั้งที่เราเคยถามแม่เล่นๆ ว่าเงินที่เคยส่งให้ทั้งหมด 7 ปี ประมาณเท่าไรเพราะเราอยากให้แม่ภูมิใจในตัวเราไม่ได้อยากทวงบุญคุน แต่แม่ก็ไม่พอใจเรานึกว่าเราจะทวงบุญคุน บอกเราว่าเงินมันไม่ได้เยอะเลย  และพุดว่าตอนน้องทำงานมันให้เงินกูหมดทุกบาททุกสตางค์ ใครจะซื้ออะไรน้องเราก็ให้ทุกครั้ง หนูฟังแล้วรุ้สึกน้อยใจมากๆเหมือนแม่ไม่เคยสนใจความรุ้สึกเราเลย  ช่วงหลังๆแม่กับเราทะเลาะกันบ่อย เราพุดอะไรไปเหมือนกลายเป็นว่าเราชวนแม่ทะเลาะ ไม่เคยรับฟังความคิดเห็นของเรา บางทีไปบอกน้าๆว่าเราด่าเราว่าแม่ ไม่เหมือนกับน้องดูพูดคุยกับแม่อย่างมีความสุขซึ่งตรงข้ามกับเราทุกอย่าง  มีอยุ่วันนึง แม่เคยพูดว่า เมื่อไรเราจะได้งานทำแล้วออกไปให้พ้นๆจากบ้านหลังนี้สักที เราเสียใจมาก เข้าไปนอนร้องไห้ไม่กินข้าวยุ 2-3 วัน   ช่วงนี้เราได้งานทำที่โรงงานใกล้บ้าน พอเรามีปัญหาอยากหาที่ระบายก็มาปรึกษาแม่ แต่เหมือนแกไม่สนใจฟังปัญหาเราฟังไปพลางทำตาเหมือนคนง่วงนอนไปพลาง เหมือนคนไม่อยากฟัง  เมื่อประมาณหลายเดือนก่อนพ่อกับแม่พูดเรื่องบ้านกัน ประมาณว่าถ้าพ่อแม่ไม่อยู่แล้วจะยกบ้านกับที่ให้ใคร แล้วแม่ก็พุดขึ้นว่าถ้ายกให้เรากลัวว่าเราจะไล่น้องๆออกจากบ้าน ประมาณเหมือนไม่อยากยกบ้านนี้ให้เรา แต่จริงๆเราก็ไม่ได้อยากได้บ้านหลังนี้อยู่แล้ว  ส่วนพ่อเมื่อแม่พุดอะไรก็จะเห็นด้วยไม่ค่อยขัด
ครั้งล่าสุด เราขอเศษตังแม่ 10 บาทไปซื้อน้ำ แต่แม่บอกว่าไม่มี ทั่งทีในกระเป๋าตังมีเงินยุ แม่บอกว่าเอาไว้ให้น้องไปโรงเรียนกับให้พ่อซื้อขนมตอนกลางคืน คือเราจุกมากรุ้สึกเลยว่าเราไม่เคยสำคัญกับเค้าเลย แล้วเราก็บอกว่าที่เรามาเอาเงิน 10 บาทนี้คือแม่ติดหนี้เรายุอีกพันกว่าบาท  แล้วเราก็พูดว่าทำไมพอแม่เอาเงินเราไปทุกครั้งเราต้องมาทวง และมันเป็นอย่างนี้บ่อยมากจริงๆ ยืมเงินเราจนหมดกระเป๋าตัง แล้วเราต้องเป็นคนทวงแม่ถึงจะให้คืน เราบอกว่าช่วงนี้เราไม่ได้มีเงินเยอะ งานโรงงานที่เราทำเดือนนึงได้ไม่ถึง 5 พัน  ทีนี่แม่ก็ไม่พอใจเรา หาว่าเราพูดมากเรื่องที่มันไร้สาระก็ขุดมาว่าเรา กลายเป็นเรื่องใหญ่โต เราที่น้อยใจมากๆทำอะไรไม่ได้เลยเอามือทุบหัวตัวเอง 2-3 ทีจนมึนๆ แต่แม่ก็ไม่ห้ามแล้วก็ว่าเราว่าอาการหนัก  จนตอนนี้พอเลิกงานเราก๋อยู่แต่ในห้องของกินก็ซื้อมากินในห้อง เลี่ยงที่จะเจอหน้าแม่เพราะเรากลัวว่าคำพูดเราทำให้แม่ไม่พอใจแล้วจะทะเลาะกันอีก เรารุ้สึกท้อมากกับปัญหาทั่งที่ทำงานและปัญหากับที่บ้าน กลางคืนเรานอนไม่ค่อยหลับและต้องร้องไห้เหมือนคนจะเป็นจะตายถึงจะนอนหลับ รุ้สึกน้อยใจเสียใจทุกครั้งที่พ่อกับแม่ทำกับเราไม่เหมือนกับน้องๆ แต่ถึงยังไงเราก็รักพ่อกับแม่และอยากให้พ่อกับแม่อยู่แบบสบายกว่านี้  และอยากขอคำปรึกษาว่าเราควรจัดการกับปัญหานี้อย่างไรดี  และอยากรุ้ว่าพ่อแม่ใครเหมือนกับพ่อแม่เราบ้าง