สวัสดีค่ะวันนี้จะมาแชร์ประสบการณ์ก้างติดคอ เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อสองวันก่อนเรากินปลาดุกย่าง คิดในใจว่าฉันไม่ได้กินมานานแล้ววันนี้ขอกินสักทีเถอะ พอใกล้จะอิ่มเท่านั้นแหละรู้สึกว่ามีอะไรติดคอในใจก็คิดแหละว่าต้องเป็นก้างปลา คิดว่าเดี๋ยวยัดข้าวเหนียวลงไปก็คงจะหลุดไปเอง แต่เดี๋ยวก่อนมันไม่หลุดจ้า!! ด้วยความที่ต้องทำงานต่อก็ไม่ได้สนใจอะไรแต่ก็รู้สึกว่ามันติดอยู่ในคออยู่ดี จึงเข้าห้องน้ำพยายามล้วงคอเพื่อที่จะอาเจียนออกมาสรุปออกมาจริงๆแต่ไม่ใช่ก้างปลาแต่เป็นอ้วก5555
พอเลิกงานแล้วก็กลับมาบ้าน คิดว่าตื่นเช้ามาก็คงหายเอง ในคืนนั้นเราก็พยายามที่จะล้วงคอหรือพยายามใช้เเหนบหยิบออกมา แต่มันก็ทำไม่ได้เพราะเราไม่เห็นว่าก้างอยู่ตรงไหน ตอนนั้นคือนั่งร้องไห้คิดว่าทำไมโลกนี้ใจร้ายกับเราจัง กลืนน้ำลายก็เจ็บ จึงตัดสินใจนอนเพราะว่าจนปัญญาเเล้ว คิดในใจพรุ่งนี้เป็นวันหยุด เดี๋ยวลองดูอีกทีเผื่อก้างหลุด แต่พอตื่นเช้ามามันก็ยังอยู่เหมือนเดิมเราจึงให้แฟนส่งไปหาหมอที่โรงบาลรัฐเเห่งหนึ่ง ปล.ตามสิทธิบัตรทอง แล้วเค้าก็นัดวันมาตรวจซ้ำอีกวันถัดไป เพราะว่าอ้าปากให้หมอดูเเล้วไม่เจอ ในใจคิดว่าเราจะขาดงานอีกไม่ได้เพราะเราเพิ่งได้งานนี้เราจึงหาคลินิกหูคอจมูกเพื่อที่จะเข้ารับการรักษาปรากฏว่าหมอบอกมันอยู่ตรงคนลิ้น หมอให้เรานอนอยู่บนเตียงเเล้วห้อยหัวต่องเเต่งลงมา 555 หมอฉีดยาชาใส่ปากให้เรากลืน ละก็พยายามคีบกันอยู่หลายยก เรายังรู้สึกเจ็บ รู้สึกว่าหมอคีบไม่ตรงจุด สุดท้ายหมอบอกว่าหลัดไปแล้ว ละก็ให้ยามาทาน เสียไป600กว่าบาท ตื่นมาจะไปทำงานอยู่คิดว่าไม่อยากไปตามนัด หมอหูคอที่คลีนิคก็บอกว่าหลุดเเล้ว ไปทำงานดีกว่า สุดท้ายไปทำงานได้พักนึง รู้สึกพูดไม่ค่อยได้ จะเจ็บตลอด เจ็บไปถึงกระบอกหู รู้สึกโดนทิ่ม คิดว่าหมอที่คลีนิคมั่วเเล้ว มันยังติดคอ!! นี่ฉันเสียเงินฟรีหรอออ เลยขอออกงานละไปตามนัด คิดในใจ ไปตั้งเเต่ทีเเรกก็จบ ทำไมกูทำแบบนี้ พอไปถึง ตรวจซ้ำ หมอให้อ้าปากเเล้วก็กดลิ้น ใช้ไฟส่อง ไม่เห็น คิดว่าคงอยู่ลึกเเล้ว เลยส่งตัวเราไปรพ.ใหญ่ๆ หมอที่นั่นพยายามช่วยเรา าก เราทั้งจะจามจะอ๊วก ลืมบอกว่าหมอใส่กล้อง สอดเข้าไปทางรูจมูกเรา ละให้เราเเลบลิ้นยาวๆ อีกคนดึงลิ้นเรา อีกคนจับมือเรา อีกคนบังคับกล้อง อีกรนเตรียมคีบออก เราก็มีอาการจะอ้วกตลอด หมอบอกเห็นก้างเเล้ว เราใจฟูมาก พยายามจะไม่อ้วก เเต่เราก็จะอ้วกอยู่ดี เพราะมันลึกด้วยเเละเราคอตื้นด้วย เราพยายามอดทนเเล้ว เเต่มันทำไม่ได้ หมอให้อมยาชาเพื่อส่องกล้องเข้าไป ใส่ทางจมูก สอดเกือบจะ20รอบ น้ำลายเราเยอะด้วย
สุดท้ายต้องไปห้องฉุกเฉินเพื่อทำการดูดน้ำลาย ตอนนี้คืออยากอ๊วก เราไม่ได้กินข้าวมานานกว่า10 ชม ด้วย หมอบอกว่าถ้ารอบนี้ไม่ได้ต้องดมยาสลบนะ ละผ่าตัดเลย เพราะเราท้องว่างพอดี ในใจคือทางนี้คือทางเดียวที่ฉันจะไม่อ้วก แต่ก็ไม่อยากนอนรพ เลยเเบบพยายามให้หมอเอาออก เราสู้สุดใจ เเต่ร่างกายเราต่อต้านอ่ะ มันจะอ้วก สุดท้ายต้องทำเรื่องนอนรพ เเละทำเรื่องผ่าตัด เเต่เหมือนโชคเข้าข้าง เราขอหมอลองดูอีกที หมอก็เห็นใจ เราก็จะอ้วกอีก สักพักอาจารย์ของหมอก็มาอีกที เขาสอดกล้องทางจมูกเเละดูดน้ำลายเราเหมือนเดิม ทั้งดูดทางปากเเละจมูก จะอ้วกกกก และเเล้วพระเจ้าก็รักฉัน รู้สึกเหมือนหมอคีบโดนก้าง เเต่ไม่รู้สึกมากเพราะยังชาในคอ จากการกินยาชา น้ำลายเราเยอะเราเลยกลืนไป หมอส่องดูอีกที ไม่เจอก้างเเล้ว หาตรงไหนก็ไม่เจอ ทั้งพื้น ทั้งอุปกรณ์ ทั้งผ้าก็อต สอดกล้องส่องไปทั่วคอ คิดว่าไม่เจอเเน่ๆ หมอบอกเราพูดชัดขึ้น เราก็ไม่เเน่ใจว่ายังโดนทิ่มอีกไหม เพราะชาในคอเเละปากอยู่ สักพักมานั่งรอหน้าห้อง ไม่รู้สึกโดนทิ่มในคอเเล้ว งงในงง หรือฉันจะกลืนไปแล้ว
สุดท้ายหมอให้ยาฆ่าเชื้อเเละทำใบนัดให้ ให้มาตามนัด เพื่อตรวจซ้ำ เเละเมื่อไหร่ที่เรากลับไปแล้วมีอาการ ให้กลับมารพ ได้เลย
วันนี้ไม่รู้สึกโดนทิ่มเเล้ว เเต่ปวดลิ้น เเล้วก็กระบอกหู เจ็บคอ คงจะเป็นการอักเสบของเเผลเเละเนื้อเยื่อ สัญญากับตัวเองเเล้ว ว่าชั้นจะไม่กินปลาอีกต่อไป ตราบใดที่ไม่เป็นปลาที่เเยกก้างออกเเล้ว
ประสบการณ์ก้างติดคอที่ทรมาน
พอเลิกงานแล้วก็กลับมาบ้าน คิดว่าตื่นเช้ามาก็คงหายเอง ในคืนนั้นเราก็พยายามที่จะล้วงคอหรือพยายามใช้เเหนบหยิบออกมา แต่มันก็ทำไม่ได้เพราะเราไม่เห็นว่าก้างอยู่ตรงไหน ตอนนั้นคือนั่งร้องไห้คิดว่าทำไมโลกนี้ใจร้ายกับเราจัง กลืนน้ำลายก็เจ็บ จึงตัดสินใจนอนเพราะว่าจนปัญญาเเล้ว คิดในใจพรุ่งนี้เป็นวันหยุด เดี๋ยวลองดูอีกทีเผื่อก้างหลุด แต่พอตื่นเช้ามามันก็ยังอยู่เหมือนเดิมเราจึงให้แฟนส่งไปหาหมอที่โรงบาลรัฐเเห่งหนึ่ง ปล.ตามสิทธิบัตรทอง แล้วเค้าก็นัดวันมาตรวจซ้ำอีกวันถัดไป เพราะว่าอ้าปากให้หมอดูเเล้วไม่เจอ ในใจคิดว่าเราจะขาดงานอีกไม่ได้เพราะเราเพิ่งได้งานนี้เราจึงหาคลินิกหูคอจมูกเพื่อที่จะเข้ารับการรักษาปรากฏว่าหมอบอกมันอยู่ตรงคนลิ้น หมอให้เรานอนอยู่บนเตียงเเล้วห้อยหัวต่องเเต่งลงมา 555 หมอฉีดยาชาใส่ปากให้เรากลืน ละก็พยายามคีบกันอยู่หลายยก เรายังรู้สึกเจ็บ รู้สึกว่าหมอคีบไม่ตรงจุด สุดท้ายหมอบอกว่าหลัดไปแล้ว ละก็ให้ยามาทาน เสียไป600กว่าบาท ตื่นมาจะไปทำงานอยู่คิดว่าไม่อยากไปตามนัด หมอหูคอที่คลีนิคก็บอกว่าหลุดเเล้ว ไปทำงานดีกว่า สุดท้ายไปทำงานได้พักนึง รู้สึกพูดไม่ค่อยได้ จะเจ็บตลอด เจ็บไปถึงกระบอกหู รู้สึกโดนทิ่ม คิดว่าหมอที่คลีนิคมั่วเเล้ว มันยังติดคอ!! นี่ฉันเสียเงินฟรีหรอออ เลยขอออกงานละไปตามนัด คิดในใจ ไปตั้งเเต่ทีเเรกก็จบ ทำไมกูทำแบบนี้ พอไปถึง ตรวจซ้ำ หมอให้อ้าปากเเล้วก็กดลิ้น ใช้ไฟส่อง ไม่เห็น คิดว่าคงอยู่ลึกเเล้ว เลยส่งตัวเราไปรพ.ใหญ่ๆ หมอที่นั่นพยายามช่วยเรา าก เราทั้งจะจามจะอ๊วก ลืมบอกว่าหมอใส่กล้อง สอดเข้าไปทางรูจมูกเรา ละให้เราเเลบลิ้นยาวๆ อีกคนดึงลิ้นเรา อีกคนจับมือเรา อีกคนบังคับกล้อง อีกรนเตรียมคีบออก เราก็มีอาการจะอ้วกตลอด หมอบอกเห็นก้างเเล้ว เราใจฟูมาก พยายามจะไม่อ้วก เเต่เราก็จะอ้วกอยู่ดี เพราะมันลึกด้วยเเละเราคอตื้นด้วย เราพยายามอดทนเเล้ว เเต่มันทำไม่ได้ หมอให้อมยาชาเพื่อส่องกล้องเข้าไป ใส่ทางจมูก สอดเกือบจะ20รอบ น้ำลายเราเยอะด้วย
สุดท้ายต้องไปห้องฉุกเฉินเพื่อทำการดูดน้ำลาย ตอนนี้คืออยากอ๊วก เราไม่ได้กินข้าวมานานกว่า10 ชม ด้วย หมอบอกว่าถ้ารอบนี้ไม่ได้ต้องดมยาสลบนะ ละผ่าตัดเลย เพราะเราท้องว่างพอดี ในใจคือทางนี้คือทางเดียวที่ฉันจะไม่อ้วก แต่ก็ไม่อยากนอนรพ เลยเเบบพยายามให้หมอเอาออก เราสู้สุดใจ เเต่ร่างกายเราต่อต้านอ่ะ มันจะอ้วก สุดท้ายต้องทำเรื่องนอนรพ เเละทำเรื่องผ่าตัด เเต่เหมือนโชคเข้าข้าง เราขอหมอลองดูอีกที หมอก็เห็นใจ เราก็จะอ้วกอีก สักพักอาจารย์ของหมอก็มาอีกที เขาสอดกล้องทางจมูกเเละดูดน้ำลายเราเหมือนเดิม ทั้งดูดทางปากเเละจมูก จะอ้วกกกก และเเล้วพระเจ้าก็รักฉัน รู้สึกเหมือนหมอคีบโดนก้าง เเต่ไม่รู้สึกมากเพราะยังชาในคอ จากการกินยาชา น้ำลายเราเยอะเราเลยกลืนไป หมอส่องดูอีกที ไม่เจอก้างเเล้ว หาตรงไหนก็ไม่เจอ ทั้งพื้น ทั้งอุปกรณ์ ทั้งผ้าก็อต สอดกล้องส่องไปทั่วคอ คิดว่าไม่เจอเเน่ๆ หมอบอกเราพูดชัดขึ้น เราก็ไม่เเน่ใจว่ายังโดนทิ่มอีกไหม เพราะชาในคอเเละปากอยู่ สักพักมานั่งรอหน้าห้อง ไม่รู้สึกโดนทิ่มในคอเเล้ว งงในงง หรือฉันจะกลืนไปแล้ว
สุดท้ายหมอให้ยาฆ่าเชื้อเเละทำใบนัดให้ ให้มาตามนัด เพื่อตรวจซ้ำ เเละเมื่อไหร่ที่เรากลับไปแล้วมีอาการ ให้กลับมารพ ได้เลย
วันนี้ไม่รู้สึกโดนทิ่มเเล้ว เเต่ปวดลิ้น เเล้วก็กระบอกหู เจ็บคอ คงจะเป็นการอักเสบของเเผลเเละเนื้อเยื่อ สัญญากับตัวเองเเล้ว ว่าชั้นจะไม่กินปลาอีกต่อไป ตราบใดที่ไม่เป็นปลาที่เเยกก้างออกเเล้ว