เป็นวันที่รู้สึกตัวตื่นมาตอนตี3 ด้วยความที่คิดถึงเธอมากๆ ได้เข้าไปดูแชทเก่าๆตั้งแต่สมัยตอนที่เข้าไปทักเธอใหม่ๆ ด้วยประโยคที่ว่า”สวัสดีครับคุณหมอ”  หลังจากวันนั้น ก็ทำให้เราได้รู้จักกันมากขึ้น แชร์อะไรดีๆให้กันมากขึ้น ความรู้สึกของคนไกลที่ได้คุยกันผ่านทางข้อความ ทางเสียงโทรศัพท์ มันก็ทำให้เราเหมือนได้กันมากขึ้น จนมันทำให้เรารู้สึกดีที่มีเธอเข้ามาในชีวิต ตอนนั้นเธอก็คงรู้สึกดีเหมือนกันแหละมั้ง เพราะเธอดันไปไล่เราให้ไปหาคนอื่นสะงั้น บอกเลยว่าตอนนั้นเสียใจมากร้องไห้เลย ร้องแบบทำไมต้องไล่ไปหาคนอื่นด้วย เสียใจน้อยใจเลยหนีไปเล่นเกมคนเดียว ดีใจมากที่เธอตามมาง้อ ด้วยภาษาเหนือที่รักของเธอเอง ก็ใจอ่อนไปเลย จนไม่นานหรือนานวะ ที่เราคุยกันทุกวัน แชร์ภาพ แชร์อะไรต่างๆให้กัน จนมันเกิดเป็นความรักความผูกพันทางไกลของเราทั้งคู่ ในใจนี่คิดแบบอยากขอเขาเป็นแฟนจังเลย หาจังหวะดีๆก่อนนะ จนเธอคงรอไม่ไหว ขอเป็นแฟนเองสะเลย 55555 (พี่ไอซ์ร้อนมั้ย) ในใจคือรู้นะ ทำเป็นไม่รู้งั้นแหละ จำได้ว่าถามหลายรอบอยู่แกล้งไม่รู้สะหน่อย บอกไม่ร้อน ทำไมหรอ ก็ถามอยู่อีก 555 (ถ้าร้อนหนูเป็นแฟนให้) พูดเองสะเลย 555 ดีใจบวกกันเอ็นดูความน่ารักของเขานะ จะบอกว่าเราแอบตีเนียนไปบอกว่าชอบท้องฟ้าที่นั้นจังเลย ส่งมาให้ดูทุกวันด้วยนะ อิอิ ไม่ใช่ไรหรอก อยากคุยกับเขานั้นแหละ จริงๆท้องฟ้าน่ะเฉยๆ ขอบเธอมากกว่า 5555 แต่เด็กมันซื่ออะเนอะส่งมาให้ทุกวันเลยซึ่งเหมือนก่อนหน้านี้เราจีบกันผ่านท้องฟ้าคนละมุมมาตลอด แอบน่ารักปะวะ หลังจากวันที่เราตกลงเป็นแฟนกัน มันรู้สึกดีนะที่มีคนคอยรัก คอยเล่าเรื่อง คอยแชร์อะไรต่างๆให้กันเยอะแยะ  คิดว่าคนนี้แหละคือขุมพลังในการที่ทำให้เราต่อสู้ในทุกๆวัน (ขอบคุณนะงับที่เข้าในชีวิตพี่) ตอนนั้นคือโลกนี้กูไม่ต้องการอะไรแล้วอะ ขอแค่มีเขา หลังจากที่เราตกลงเป็นแฟนกันไม่นาน เราก็ได้เจอกันจนได้ ตื่นเต้นมากนะตอนจะได้เจอ พอเจอตัวจริงๆก็เอ้ออ ตัวปุ๊กปิ๊กเชียวนะอิหนูของพี่ ดูหน้าเธอก็แบบเขินๆเราอยู่เหมือนกัน 55555 ไม่กล้าสบตาเลยหรือว่าตาเล็ก 555 หลังจากนั้นเราก็ได้ไปเที่ยวด้วยกันทุกวัน มีรูปคู่รูปแรกที่รร.อะไรนี่แหละ555 ได้รูปท้องฟ้ามุมเดียวกันแล้วนะอิหนู อิอิ  ซึ่งก่อนหน้านี้ส่งฟ้าให้กันตลอด อยู่ด้วยกันประมาณ2อาทิตย์ เป็นการไปที่โคตรมีความสุข เห็นหน้ายิ้มตาสระอิตลอดเวลาน่ารักมากสำหรับพี่ มือเล็กๆของเธอทำอะไรก็น่ารักไปหมด จนอยากให้เราอยู่ด้วยกันแบบนี่ตลอดไป แต่ก็ไม่ได้ไงเพราะเราก็ต้องกลับมาทำงาน แยกกันกลับไปทำงานของกันและกันเหมือนเดิม ก่อนขึ้นเครื่องไม่กล้าหันกลับไปมองเลย ยอมรับว่าร้องไห้จริง กลัวเธอจะเห็นว่าเราร้องไห้  เลยโพสลงไทม์ไลน์ไปว่าปิ๊กบ้านก่อนเน้อ แบบน้ำตาซึม คิดถึงนะ ไอตัวเล็กของพี่ หลังจากวันที่เราได้กลับมาทำงานเราก็ยังติดต่อกันตลอด โทรหากันตลอด เชื่อมั้ย จากคนที่ไม่ชอบคุยโทรศัพท์ กลับกลายมาเป็นคนที่ชอบโทรศัพท์เพื่อฟังเสียงเธอ จนตอนนนี้มันติดไปเลย  เธอเริ่มงอแงเรื่องให้VDOหน่อยอยากเห็นหน้าเราก็อยากเห็นหน้าเขานะ ทุกครั้งที่ให้ส่งอะไรมาให้ดูก็คือคิดถึงเขานั่นแหละแต่ปากแข็ง จนเธออาจจะน้อยใจไปแต่ก็ยังทำเหมือนไม่มีอะไรบอกไม่เป็นไร จนเรารู้สึกผิด ไม่อยากทำให้เขารู้สึกไม่ดี ก็พยามVDOไปนะหลังจากนั้น ซึ้งมันก็ไม่ถึงกับทุกวันที่เราVDOคอลกันแต่ไม่รู้ว่าเธอต้องการทุกวันมั้ย เขาถามเราอยู่ประจำเลยว่าคิดถึงหนูมั้ยรักหนูมั้ย ไอเรามันก็คนปากแข็งปากหนักอะไรหนักหนาไม่เคยจะบอกก่อน ต้องให้ถามตลอด ใจจริงคือเราคิดถึงเขามากนะ รักมากด้วย รักแบบอยากมีเขาอยู่ด้วยกันไปทุกวันตลอดไปเลย หลังจากที่เราได้แยกย้ายกลับไปทำงานของแต่ละคน สงกรานต์เราก็ได้เจอกันอีกครั้ง บอกเลยว่ารอเวลาเพื่อมาเจอเธอตลอด จำได้ว่าเธอมารับที่สนามบินเหมือนเดิม หลังจากนี้เธอจองโฮมสเตร์ไว้ให้ เป็นบ้านที่น่ารักเลยอะ มีทุกอย่างครบ เหมือนให้เราได้ลองใช้ชีวิตด้วยกันจริงๆ จนอยากอยู่กับเธอที่นี่ตลอดไปได้มั้ยไม่เอาไรอีกแล้วว เธอชอบถ่ายรูปมากถ่ายไปหมดทุกอย่างทุกที่ 555 น่ารักดีตัวก็แค่เนี้ย แต่ครั้งนี้มาได้ไม่นานเราก็ต้องกลับมาทำงานอีก ไม่อยากกลับเลยจริงๆ หลังจากกลับ เธอก็ทำคลิปของเราที่เธอถ่ายเก็บไว้มาเยอะแยะ ในใจนี่แบบเก่งจังเลยอะ ดีใจนะที่เห็นเขาตั้งใจขนาดนี้ ส่วนเราก็ทำได้แค่ลงรูปธรรมดาเฉยๆเอง ไม่เก่งเลยเนอะหลังจากวันที่เราได้กลับมาทำงาน เราทั้งคู่เริ่มอยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันจริงๆแล้ว ไม่อยากรอวันหยุดยาวแล้วถึงได้เจอกัน เราก็เริ่มหาทุกอย่างที่ทำให้เราได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันให้ได้ เพราะเธอเองก็เริ่มนอยหนักมากที่เราไม่ได้เจอกัน (พี่อยากอยู่กับหนูมากรู้มั้ย) จนเราตกลงทำสินค้าร่วมกันที่จะเอามาขายทางออนไลน์ ช่วยกันหาโรงงาน หาแบบ หาตัวอย่างหาชื่อ หาโลโก้ แบบที่เธอชอบเลย เราได้หมดยกให้เธอคนเดียวเลยงับพอได้ออกมาเราก็จะทำตลาดเพื่อที่จะเอามาขายดู คิดถึงขนาดกับว่าให้เธอมาอยู่บ้านเรามาเพื่อขายเจ้าตัวนี่อย่างเดียวเลยเธอไม่ต้องทำอะไรเราไปทำงานเอง สบายยยย (พี่รักหนูพี่ไม่อยากให้หนูต้องเหนื่อยเลยนะอยากให้มาอยู่แบบสบายๆ) นี่แหละสิ่งที่คิดไว้ แต่ไอสิ่งที่มันดันเกิดมาสะก่อนอะสิ เธอนอนหนักมากที่เราไม่ได้เจอกันสักที เธอถามตลอดว่ารักหนูมั้ยคิดถึงหนูมั้ย ไอเราแม้งก็ปากหนักตลอดไม่บอกเขาบ้างเลย เป็น ไรวะ จนมันเกิดเป็นความน้อยใจของเธอรึป่าว ที่ทำให้เวลามันช้าเหลือเกินกว่าเราจะได้เจอกัน เราก็รอเหมือนกันรอวันที่ได้เจอกันอีกครั้งในวันเกิดเธอ (แอบยังไม่บอกก่อน) จนมาวันนึงเธอคงทนระยะทางและเวลาไม่ไหว เธอถามว่าเราพอกันก่อนมั้ย ซึ่งตอนนี้เราชาไปหมด  ไม่รู้จะตอบอะไรเลย เพราะเธอไม่ได้พูดครั้งแรก เราสู้ด้วยกันมาหลายครั้งมากเราเลยตอบ โอเค เราเข้าใจ หลังจากนั้นเธอก็ไม่ตอบเราเลย น้ำตาแตกไปสิครับตอบโอเคทั้งๆที่ไม่โอเคหรอก ด้วยความอีโก้สูงมั้ง จนเรากลับมานอนคิดว่าถ้าเรารักใครสักคนเราไม่ควรปล่อยเขาไปมั้ยวะ เลิกอีโหสูงได้แล้วก็เลยทักไปหาเธออีกครั้งเพื่อทำความเข้าใจกันใหม่ แต่ครั้งนี่เธอกลับตอบแบบเดิม คือเธอเหนื่อยที่จะรอเราแล้ว เธอเหนื่อยที่ต้องมาขอความรักขอคำว่าคิดถึงจากเรา ฮืออออ รู้สึกผิดมาก ผิดแบบกูทำไมทำกับคนที่กูรักขนาดนี้วะ รักเขานะเว้ย เขาก็รัก ทำไมไม่คอยเติมเต็มให้กันบ้าง พอเรารองฟังเหตุผลที่เธอบอก เราถึงกับสมน้ำหน้าตัวเองเพราะเราเองแท้ๆที่ไม่ใส่ใจเธอ กลับไปมองในสิ่งที่เธอทำมันมากกว่าที่เราให้เธอสะด้วยซ้ำ คลิปที่เธอทำมันทำให้เราร้องไห้ตั้งแต่เห็นครั้งเลยแรกเลยรู้มั้ย (ฉันแค่อยากขอเจอเธออีกครั้ง )จำได้ว่าอยู่ๆมาถามว่าได้เข้าTTมั้ย เพราะไม่เห็นเราไปไลด์แน่เลย พอเข้าไปเลยรู้ว่าเธอลงคลิป( น่ารักมากนะ คิดถึงมาก รักมากด้วย) กลับไปดูรูปถ่ายที่เราด้วยกันวันแรกที่เราเจอกันใหม่ๆแบบเกร็งๆ เห็นแล้วมันคิดถึง มันมีความสุขนะเห็นแล้วยังอดยิ้มไม่ได้ รูปท้องฟ้ามุมเดียวกันรูปแรกที่เราถ่ายด้วยกันรูปแรกมันก็ยังน่ารัก ภาพที่เราถ่ายเธอตอนยิ้มตาแทบมองไม่เห็นมันก็ยังโคตรน่ารัก จนมาถึงตอนนี้มันทำให้รู้ว่าเรารักเธอมากแค่ไหน ถ้าเป็นไปได้เราอยากจะขอโทษทุกๆเรื่องที่ทำให้เธอเสียใจ เราอยากขอโอกาสสักครั้งได้มั้ย (ให้โอกาสหนูสักกำได้ก่อ)คำพูดภาษาเหนือน่ารักของใครนะ ขอโทษที่อวดดีไปหน่อยหน่อย ขอโทษที่อีโก้มันสูง ขอโอกาสสักครั้งได้มั้ย ให้โอกาสให้พี่ได้รักษาหนูไว้ได้มั้ย พี่สัญญาพี่จะตั้งใจทำมันอย่างดี จะทำให้หนูมีความสุขมากที่สุดเท่าที่คนๆนึงจะให้ได้  จะทำให้เห็นว่ารักของพี่มันก็มีอยู่จริงๆนะ  พี่พร้อมจะสู้เพื่อวันของเรา