เอาเป็นว่า..ถ้าออกมาตรงรันเวย์​ได้​ แล้วมันจะอันตรายแบบไหน

ถ้าให้ออกมาได้​ และผู้คนสามารถเดินมายังอาคาร​ และคงไม่มีใครคิดเดินกลางรันเวย์​หรอกครับ​ (ต่อให้​ จนท.ไม่ได้บอก)​ แต่สัญชาตญาณ​ของคนเรา​ มันย่อมเดินริมขอบปูน​ หรืออาจจะตรงพื้นดิน/หญ้า

แต่ถ้าไม่ให้เดิน​ แต่ให้รอรถมารับ​ แล้วไงอะ...คงไม่มีใครบ้าจี้​ ไปนั่งใต้ท้องเครื่องบินอยู่แล้ว

บางครั้ง...องค์กรใหญ่ๆ​ มักจะอ้างกฏเกณฑ์​โน้นนี่นั่น

แต่ในธรรมชาติของคนเรา​ คือ​ จนท.ที่แม่ฟ้าหลวง​ ถึงไม่ทำอะไรซักนิด​ รถราของสนามบินย่อมมีอยู่แล้ว

หรือเอาแบบห้วนๆ​ เอารถกระบะไปนับมายังตัวอาคาร​ คันนึงนั่งหลังกระบะ7-8 คน​ ในรถก็อีก​2-3คน​ (อยู่ที่ว่า...กี่ประตู)  เอาไปรับแบบนี้ซัก​ 3-4คัน​ วนไปวนมา​ ร้อยกว่าคนก็ไม่เกินครึ่งชม.หรอก

มันเหมือนกับว่า​ พอมีเหตุขึ้นมา​ ทางนกก็น่าจะประสานกับทางสนามบิน​ คงกว่าจะตกลงค่าเหนื่อย​ ค่าโน้นนี่นั่น​ ลงตัวกันช้า​ ก็ต้องให้​ ผดส.พยายามหายใจช้าๆ...ละกัน

หรือ​ จนท.หลายๆคน​ บิดมอไซค์​มาทำงาน​ ก็บิดไปรับมาได้ละคนนึง

คือ...ทำอะไรก็ได้​ ให้มันทำจากมนุษยธรรม​ ไม่ใช่ทำตามระเบียบ​แบบแผนซะตรงแน๋ว

ดูอย่าง...ถ้ำขุนน้ำนางนอน​ ทีมดูดน้ำอุตสาห์มาจากนครปฐม​ พอถึง...กลับบอกให้รอก่อน​ ต้องแจ้ง​คนใหญ่คนโต และรออนุมัติ​ก่อน

สถานการณ์​มันบีบบังคับ​ แทนที่จะให้ช่วยดูดน้ำทันทีอย่างรวดเร็ว​ กลับต้องให้รอเป็นวันๆ

ผมว่า...ปท.เรา​ นี่...สุดยอดมากๆ​ ที่เกี่ยวกับเรื่องขั้นตอน​ปฎิบัติ​ และกว่าจะขั้นลงมือช่วย

งานนี้...ผมขอคาดเดาละกัน​ ว่า...จนท.ที่อยู่ปลายทาง​ ไม่ใช่คนในองค์กร​ของนก​ และพอมีเหตุแบบนี้เกิดขึ้น​ ทางนกก็ย่อมที่จะหาคนช่วยเหลือ​ ผมว่า...คงตกลงค่าเหนื่อยค่าแรงกันนาน...ละครับ​ กว่าจะได้บทสรุป

เพราะถ้าคนทางสนามบิน​ เป็นห่วงผดส.​ อันดับแรก​ มันต้องเกิดมาจากการตัดสินใจอย่างมนุษยธรรม​

คือ...รีบดิ่งไปตัวเครื่องบิน​ รีบอพยพคนออกให้เร็วที่สุด​ ข้าวของช่างมัน​ ไว้ทีหลัง