ตัวเราเอง จบ ม.6 ตามเกณฑ์ปกติ
ทำงาน2ปี และมาเรียน ปวส. ที่หลัง พร้อมเพื่อนเราเรียนจบ เพื่อนเรียนไม่จบ คือ เขาไม่ตั้งใจเรียนเองอ่ะ

จนตอนนี้ เราเรียน มาเรียนมหาวิทยาลัย
เราชวนแล้ว แต่เข็นไม่ขึ้นเลยเรื่องเรียน

ตอนเรียน ม.ปลาย ด้วยกัน เขาเป็นสาวป๊อป หนุ่มๆเยอะ มีคนซื้อของให้นางตลอด อยากได้อะไรได้ตลอด อยากไปไหนมีคนพาไป โดนเรียนไปก็ไป ไม่มีใครห้ามได้ เขามีความสุขกับการมีคนรุมล้อม

ส่วนเรา ก็พอมีผู้ชายเข้ามาตามปกติ
แต่เราไม่อยาก ทำไร่ ทำนา เราอยากสัมผัสโอกาสที่ดีกว่าที่เป็นอยู่
และสำหรับเราความรักไม่ใช่ใครก็ได้

ยิ่งชีวิตเราดีขึ้น มันเห็นได้ชัดแบบไม่ต้องสังเกตเลย ว่า เขาไม่พอใจ ในใจอิจฉาต่อหน้าเพื่อนรัก
ทั้ง
-เรื่องงาน
-เงิน
-ชีวิตความเป็นอยู่

เขาพยายามจะหาอะไรก็ได้มาบลั๊ฟเรา
อย่างเราผิวดำ แล้ว นางผิวขาว
ก็พยายามบลั๊ฟอยุ่นั้นแหละ

ไปกินข้าวด้วยกัน
อันที่เราอยากกิน เขาบอกกินไม่ได้
เราก็สั่งสิเราอยากกินอ่ะ
พออาหารมาเสิร์ฟ มันก็กินได้นี่หว่า

ล่ะพอคุยเรื่องผู้ชาย
""""นางแอบพูดเบาๆ ว่า ดูแล้วก็ไม่น่ามีหรอก สภาพ ละยิ้มเยาะแอบๆ""""

ก็เลยเล่านิ่มๆไป ว่า
กำลังคบกับหนุ่ม ป.โท อยู่ เขาก็มีกิจการของเขา มันหยุดเคี้ยวข้าว แล้วตั้งใจฟัง ทั้งที่ข้าวเต็มปาก

เขาพูดเชิง อยากได้คนนี้ เป็นน้อยก็ได้
แล้วกระดี่ กระด๊า
เราก็วางช้อนกระแทกโต๊ะไปเลยจ๊ะ
และด่าตรงนั่นเลย เราไม่โอเค
เรารู้ว่ามันไม่ได้พูดเล่น

พอด่าแล้วหง้อย คือ 100%เลยจ๊ะ
มันอยากได้ มันไม่พูดเล่น

และมันรู้ ถ้าหักหลังเรา เราเล่นแรง
เพราะมันเคยเห็นมาแล้ว

เมื่อก่อนชีวิตเราแย่กว่าเขาเยอะ
เขาคงคิดว่าเราจะแน่กว่าตลอดไป
เขาอาจจะคบเราเพราะเราทำให้เขาดูสวยขึ้นมั้ง

สุดท้ายแล้ว
เขาก็พยายามดึงความเป็นเพื่อนไว้ เพื่อผลประโยชน์

เราเองก็ป่วยแพนิค+ซึมเศร้า
บางทีเราก็อยากสัมผัสได้ถึงความจริงใจ
แต่ไม่น่าหาได้แล้วล่ะ😂😂

บางคนก็รู้แล้วว่าเรื่องนี้จะจบยังไง
เราแค่อยากหาคนฟัง

มันไม่มีใครเมตตา
และยอมให้เราได้ดีกว่าจริงๆ