คือขอเล่าย้อนไปตอนที่หนูกำลังเข้าเรียนม.4ที่โรงเรียนใหม่ ตอนนั้นหนูเสียใจมากที่สอบไม่ติดโรงเรียนที่อยากเข้ากับสายที่ตั้งใจเพราะหนูก็ตั้งใจอ่านหนังสือเเละฝึกทำข้อสอบมาหนักพอสมควร พอหนูย้ายมาหนูก็ย้ายมาคนเดียวเลยไม่มีเพื่อนก็มาทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่เเละพอเรียนเทอมแรกหนูก็ไปแอบชอบครูหนึ่งที่สอนวิชาคณิตศาสตร์แต่หนูไม่กล้าจีบหรือบอกใครเพราะมันไม่สมควร ปกติหนูเป็นคนตั้งใจเรียนค่ะ หนูทำงานส่งทุกงานตั้งใจเรียนทุกวิชา มีวันหนึ่งครูคนนั้นบอกว่าครูพอมีแนวงานวิจัยใครสนใจลองลงมาคุยกับครูได้นะ พอหนูรู้ก็รีบไปติดต่อเลยเเละหลังจากวันนั้นครูกับหนูก็เริ่มสนิทกันครูชวนไปเรียนพิเศษก็ไป แต่หลังจากเทอม1 ครูก็ลาออกเเล้วหนูก็ยังขอให้ครูสอนให้อยู่ พอครูลาออกอาการบางอย่างก็เปลี่ยนไป(แต่จริงๆอาการของครูก็เริ่มออกนานแล้วคือตอนนั้นรอรถโรงเรียนก็จะมานั่งเป็นเพื่อน ชอบทักมาถามหนูว่ามีคาบว่างมั้ยลงมาคุยเล่นที่ห้องหน่อยบางทีก็อ้างว่าหนูงานไม่เสร็จหรือเอางานวิชาอื่นมาดูหน่อยแต่จะเรียกแค่หนูคนเดียว)เหมือนครูเริ่มสนใจในตัวหนูเพราะหลายๆอย่างนิสัยของหนูมันตรงกับสเปคครู ครูก็เริ่มส่งเพลงมาคำพูดครูเปลี่ยนไป เเละครูก็บอกว่าชอบหนูหลังจากนั้นเราก็คุยกันเลย (แต่ขอบอกก่อนนะคะว่าครูลาออกแล้ว แล้วโรงเรียนหนูก็เป็นเอกชน )ซึ่งหนูก็ลองไปปรึกษาเพื่อนก็บอกว่าตอนนี้ไม่ได้เป็นครูกับนักเรียนแล้วนิหนูเลยตัดสินใจคุยกับครูดู แล้วคุยกันได้สักพักทุกอย่างดีหมดชวนไปเที่ยว ทำนู้นนี่ด้วยกันเหมือนแฟน แล้วหลังจากนั้นครูก็เปลี่ยนไปแต่หนูเข้าใจว่าช่วงสอบใบประกอบวิชาชีพครูจึงไม่คิดอะไรมาก เเละครูก็หายไปเลยไม่ทักมาเลยหนูเลยถามครูไปตรงๆ ครูก็บอกว่าเราพอแค่นี้ดีกว่าให้หนูโตกว่านี้ไปเรียนรู้อะไรมากกว่านี้ ซึ่งตอนนั้นหนูจุกมากเพราะครูเคยพูดตลอดว่าจะไม่ทิ้งหนู ถ้าจะทิ้งต้องขึ้นอยู่กับหนูเเละหนูก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ได้แต่ตั้งคำถามอยู่อย่างงั้น ตอนนี้ผ่านมา5เดือนแล้วความรู้ก็ดีขึ้นบางแต่ก็ยังมีความรู้สึกผิดที่ไปคุยกับคนเป็นครูแบบนั้น อันที่จริงเราไม่ควรเกินคำว่าลูกศิษย์กันไปเลย