แฟนเป็นคนประหยัด ขี้งก ใช้จ่ายในของจำเป็นของเขา นานทีจะมีของขวัญให้ที ก็ไม่ได้อะไรครับ เขารับผิดชอบตัวเองให้ได้เป็นพอครับ ส่วนผมเป็นคนที่ชอบใช้เงินซื้อความสุข หมายถึงว่าอาจจะเป็นการสังสรรค์ต่างๆ หรือแม้กระทั่งไปซื้อของที่อยากได้ครับ สุดท้ายก็มาย้อนแย้งกันเองว่าใครผิด

อยู่กันมาบางทีก็ทะเลาะกันบ้างเรื่องการใช้เงินครับ บางทีก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องมาทะเลาะ เพราะเงินใครคนนั้นมีสิทธิ์ใช้ ถูกต้องไหมครับ ? เคยหาตรงกลางแล้วครับ เป็นการอาจผ่อนๆเรื่องเที่ยวกลางคืนบ้าง แต่ก็ได้ไม่นานครับ คนเคยเที่ยวอะนะ (เนอะ) จะให้มาอยู่บ้านก็ขัดๆ หรือ เคยคิดขายของด้วยกันบ้าง แต่ความไม่แน่นอนมันคาดเดายากครับ

มีนะครับ คนที่บอกผมเป็นแฟนที่ไม่ดี แต่ก็ตอบโต้ไปบ้างนะครับ คืออะไรก่อน มาว่าคนอื่นไม่ดี ความหมายของแฟนดี ตอบยังไม่เหมือนกันเลยครับ เอาเป็นว่าผมไม่ใช่สายธรรมะแล้วกันครับ ไม่ใช่นักบุญครับ  

ความคิดเรื่องการเงินไม่ตรงกัน หาจุดตรงกลางหรือแก้ไขได้ยังไงบ้างครับ