เป็นกระทู้แรกเลยนะ ถ้าแทรกผิดหรือเขียนตกบกพร่องก็ขออภัยด้วยนะคะ!!!
เข้าเรื่องเลยนะคะ  คือเคยคิดนะคะว่าถ้ามีแฟน จะต้องหาแฟนที่ช่วยเราสร้าง  ไม่ใช่ช่วยเราใช้ อย่างเดียว ถ้าเป็นแบบนั้นยอมอยู่คนเดียวดีกว่า ความคิดเราคิดแบบนี้มาตลอด 2ปีใครมาจีบก็ไม่เคยสนใจ เพราะเราเป็นคนเรื่องมาก อยู่พอสมควร เพราะคิดว่า ตัวเองอยู่คนเดียวได้ เป็นผู้หญิงตัวคนเดียวเป็นกำพร้าพ่อแม่มาตั้งเด็กๆ  เป็น ผ็หญิงเก่ง   มีงานดี มีเงินดี ไม่ง้อ ผ็ชาย แต่เมื่อกลางปีที่แล้วได้เจอกับ ผู้ชายคนนึ่ง เทคแคร์เราดีทุกอย่าง ดูแลเราแบบดีมากๆ ไม่สบายซื้อยามาให้ ซื้อโน่นนี่นั่นมาเอาใจ เป็นแฟนที่ดูแลเราดีมากๆเลย เราเลยหลงใจอ่อนคบกันเป็นแฟน เขาก็ทำหน้าที่แฟนที่ดีมาตลอด  จนช่วงสิ้นปีได้ย้ายไปอยู่กับแฟน
เราบอกเลย ว่าสุดๆเลยค่ะ กลับบ้านมาก็ต้อง ไปจ่ายตลาดทำกับข้าวเตรียมไว้ให้แฟน ทำงานบ้านทุกอย่าง  ภาระในบ้านเราเป็นคนจ่ายทุกอย่าง
แฟนไม่ได้แบ่งเบาภาระช่วยเราเลย พอเราพูดเรื่องเงิน ก็ว่าเรา งก เรางกตรงใหน เงินทุกบาทเราเป็นคนหา เงินของแฟนเขาก็กินใช้ไปวันๆ จนวันนี้บอกเลย ว่าอยากกลับไปอยู่คนเดียวเหมือนเดิมดีกว่า การรับภาระคนเดียวมันเหนื่อยมาก   เงินที่มีเก็บบางทีต้องดึงมาใช้จนเหลือนิดหน่อย
เรามานัง่คิดนะ ถ้าเขาไม่ได้ช่วยอะไรเรา เรากลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมๆดีไหม