สวัสดีค่ะ เราอยากมาแชร์ประสบการณ์ เรากับแฟนคบกันมาได้ประมาณ 4 ปี เรากับแฟนเคยทำงานที่เดียวกัน แต่ช่วงวิกฤตโควิดเราและแฟนจึงได้พากันออกงานมาอยู่กันที่บ้านเรา เราก็ทำงานหลายอย่างค้าขายของตลาด เปิดร้านขายของขายน้ำขายเหล้าเบียร์ แต่ไม่ประสบความสำเร็จสักอย่างอาจเป็นเพราะรายรับน้อยกว่ารายจ่าย หลายต่อหลายครั้งที่เรากับแฟนทะเลาะกัน เพราะเงินไม่พอใช้แฟนเราอยากให้แบ่งไปจุลเจือครอบครัวแฟนบ้าง นานๆ นานครั้งจะส่งให้ แต่ก็มีพวกญาตพี่น้องโทรมาของยืม จนบางทีเราคิดว่ามันทำใมต่องเป็นแบบนี้ ไม่มีลูกให้ต้องมาคอยซัพพอดแต่กลับต้องมาคอยซัพพอดครอบครัวให้แฟน จนเราไม่มีเหลือเก็บ บางทียืมไป5พันได่คืนแค่3พันก้อมี ส่วนพ่อแม่เขาเราก็ให้บ้างแต่อาจจะไม่ทุกเดือน
    แล้วตอนนี้ เรากับแฟนก็ทะเลาะกันเรื่องเงินเรื่องความเห็นแก่ตัวของกันและกัน ที่แฟนบอกเราว่ามาอยู่บ้านเรา สร้างอะไรก็จะกลายเป็นของเราหมด สุดท้ายเขาก็จะไม่ได้อะไรไป แฟนตัวสินใจขนของออกไปจากบ้านเรา 4ปีที่ผ่านมา เหมือนไม่มีความหมายเลย เพราะความคิดที่ว่า ทำอยู่บ้านเรา สุดท้ายถ้าเลิกกันเขาจะไม่ได้อถไรเลย มีคู่ไหนเป็นแบบนี่บ้าง สุดท้ายแล้วต้องเลิกกันไปแบบนี้นะเหรอ เราไม่เข้าใจว่าทำใมแฟนต้องคิดแบบนี้ ทั้งที่ของที่สร้างด้วยกันมันก็เป็นของเราทั้งสอง แค่เราทำในที่ของพ่อแม่เราก็เท่านั้นเอง