ไม่รู้จะตั้งหัวข้อยังไง อยากระบาย อยากเล่า อยากถาม อยากปรับทุกข์ 
เราคบกับแฟนคนนี้ มา 17ปี ปีนี้ที่เลิกราเป็นปีที่17
16ปีที่ผ่านมามีทั้งทุกข์สุขดีไม่ดีปะปนไป เเฟนอายุมากกว่าเรา 10ปี 
เมื่อช่วงปีสุดท้ายที่ผ่านมา มีปัญหาเรื่องธุรกิจเรา ก็สะดุดนั่นเเหละ ก็คุยปรึกษากันปกติ เขาก็ช่วยนะเท่าที่ช่วยได้ เเต่มันเป็นปัญหาเรื่องเงิน ซึ่งอ่อนไหวมากกับเรื่องนี้ เราปะคองธุรกิจให้ไแได้ ช่วงเเรกทีธุรกิจเราไปได้ดี เราช่วยเขาด้วยซ้ำ เขาเป็นมนุษย์เงินเดือน เราให้ใช้ด้วยกันบ้างเมื่อตอนกำไรดีๆ ไปกินนู่นนี่ซื้อของ บลาๆเเต่พอปีนี้เราเเย่ เเย่แบบติดลบมากมาย จนหยิบยืมเค้า เค้าก็ไปหยิบยืมคนนู้นคนนี้มาช่วย พอถึงวันจ่ายคืน ก็อย่างว่าเราสะดุด เเต่ยืมไม่ได้เยอะ เเค่เอามาหมุนปะคองธุรกิจ จนเขาโดนทวงอีกที ก็เป็นสาเหตุการทะเลาะรุนเเรง ถึงขั้นเลิกกัน เราก้อหามาคืนเขา จนครบ เลือกที่จะเดินต่อคนเดียว เเต่เขามาสารภาพว่า เมื่อ3เดือนที่ผ่านมาเขาเจอผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ทำงาน เขาคบกัน เเละรักผู้หญิงคนนี้ไปแล้ว เป็นเพราะเราที่ทำให้เรื่องนี้เกิด เขาไม่ผิดที่มีคนอื่น เราช้อคมาก ในช่วงที่เราต้องฝ่าฟันวิกฤต ธุรกิจเจ๊งกับหนี้5เเสน เขาไปต่อกับเราไม่ไหว เพียงเพราะเงิน15000 ที่เรายืมเขามาเเล้วคืนไม่ตรง เขาเลิกกับเราเเบบไม่เยื่อใยอะไรเลย กลับไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น เราคบเขา17ปี ไม่เคยคิดเเต่งงานเพราะคิดเสมอว่าขอสร้างตัวก่อน ดูธุรกิจก่อนว่าไปได้ดีมั้ย เเต่เขากับไปอยู่กินด้วยกัน เขาไม่คุยกับเรา ไม่ติดต่อ ไม่ไลน์ ไม่โทร เเละสั่งเราห้ามยุ่งเด่วทางนั้นจับได้ เรางงมาก ร้องไห้คนเดียว งงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทุกวันนี้เราต้องเเบกหนี้ จริงค่ะหนี้เราที่เราก่อ เเต่ คือคนๆนึง มันจะทิ้งเราได้ง่ายๆขนาดนี้เลยหรอ เราไม่เข้าใจ เยื่อใยสักนิดไม่มีเลย  เเละไม่ลังเลที่จะกลับมา เราพิมไปยังคิดไปว่า มันเกิดอะไรขึ้น มันจริงหรอ เราผุกพันธ์กับเขามาก ทุกช่วงชีวิต17ปีมีเเต่เขา ทำไมเขาถึงไม่คิดถึงเราเลยสักนิด ตอนนี้เราก้อไม่ติดต่อตามที่เขาบอก เราพยามมูฟออน เเต่มันว่างปล่าว เหงา อ้างว้าง เครียดมาก เเต่ก้เข้าใจนะ ตอนนี้ก็ทำใจ ทำใจให้ชินให้ได้