พื้นเพเดิมภาคตะวันออกเฉียงเหนือหรือที่เรียกกันอย่างติดปากว่าภาคอีสานเป็นภาคที่มีปมด้อย เพราะเป็นภาคที่แห้งแล้งและมีดินไม่อุดมสมบูรณ์ เพาะปลูกไม่ได้ผลดี ประชาชนในภาคอีสานจึงถูกมองว่าเป็นผู้ยากจน

ความสนใจจากรัฐฯที่มีต่อภาคอีสานและคนอีสานนั้นดูจะเริ่มกันจริงๆ ตั้งแต่สมัยที่จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ เป็นนายกรัฐมนตรี ทั้งนี้ก็เพราะตัวนายกรัฐมนตรีเป็นคนอีสาน
และต่อมาแรงจูงใจอีกอย่างให้มีการพัฒนาอีสานขึ้นก็เพราะการคุกคามของคอมมิวนิสต์ที่มาจากจีนและเวียดนาม

จึงมีการสร้างเขื่อนเก็บน้ำ ถนนหนทาง ตลอดจนสร้างและขยายเมืองใหม่ขึ้น

ปัจจุบัน เมืองหลักหลายแห่งของภาคอีสานเจริญขึ้นมาก เช่น ขอนแก่น เป็นเมืองใหม่ที่มีการสร้างสรรค์ให้เป็นเมืองศูนย์กลางทางเศรษฐกิจและสังคมทัดเทียมกับนครราชสีมาที่มีมาแต่เดิม และอาจเป็นเมืองหลักแห่งที่สอง หรือศูนย์ราชการของประเทศไทย อีกแห่งก็คือ อุดรธานี ที่มีความเจริญทางเศรษฐกิจ และเป็นเมืองที่ทันสมัย

นอกจากนี้ยังมี อุบลราชธานี บุรีรัมย์ ที่เติบโตและมีความเจริญขึ้นมากและอย่างรวดเร็ว

สรุปว่า..ผู้ที่มีความเห็นตามคำถามของ จขกท. ยังมองภาพไม่กว้างและข้อมูลยังล้าหลังอยู่มาก