เราก็รู้ค่ะว่าเคยทำผิดมาหนักมาก พยามแก้ไขตนเองด้วยการสวดมนต์ทำวัตรเช้า -เย็น แต่ไม่ทุกวันนะคะ แต่ก็พยายามทำบ่อยๆ บางวันก็สวดเช้า บางวันก็สวดเย็น บางทีทำงานบ้านเลยเวลา ไปธุระบ้างก็มี บางทีก็เจ็บป่วยไข้ บางทีก็เหนื่อยขี้เกียจบ้างแต่ก็พยายามสวดมนต์ ทุกครั้งก่อนสวดมนต์จะกล่าวขอนับถือพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งสูงสุดและขออโหสิกรรมก่อนเสมอ ทำบุญก็พยามโอนเงินสร้างพระ สร้างโบสถ์ศาลา วิหาร สร้างถนน ให้วัด  โอนเงินถวายการขุดเจาะน้ำบาดาลให้วัดอยู่บ่อยๆ ตามเพจต่างๆ ไม่ลืมโอนเงินช่วยคนป่วยของคุณบิณฑ์บ่อยๆ ช่วยเหลือคนเดือดร้อนน้ำท่วม สร้างเพจเองเป็นสะพานบุญแชร์บุญมาที่เพจเผื่อมีคนสนใจร่วมทำบุญกับที่เพจที่เราแชร์มาบ่อยๆ และยังช่วยเหลือแม่ขายของ คอยดูแลแม่ ทำงานบ้านให้แม่ ไปขายของแทนแม่ ให้แม่ อยู่บ้าน อย่างมีความสุข ทำทุกอย่างเพื่อให้แม่มีความสุข และไปไหนก็ไม่ลืมซื้อขนมนมเนยมาฝากแม่ คอยทำบุญใหญ่ๆให้เช่นถวายผ้าไตร ผ้าอาบน้ำฝน คอยถวายสังฆทาน และพยายามถือศีล 5 วันธรรมดา บางครั้งก็ถืออุโบสถศีลวันพระที่บ้าน และเข้าพรรษาก็ถือ ุอุโบถศีลไปนอนจำวัดกับพวกคนแก่ๆที่ชอยเข้าวัด แต่ทำไมยิ่งทำบุญ ยิ่งเงินขาดมือ ขายของไม่ได้สักอย่าง หางานทำไม่ได้ ถูกปฏิเสธ ถูกยกเลิกตลอด พักหลังๆ รู้สึกจิตหดหู่เศร้าหมองคอยคิดไม่ดี บางครั้งนึกท้อแท้เหมือนจะนำเราไปคิดทำไม่ดี ตอนแรกเคยหวังทำบุญหวังพ้นกรรม แต่ฟังธรรมะบ่อยๆ ก็พยามปลงไม่หวัง และดึงสติมาตั้งให้รู้เท่าทันความคิด จิตหดหู่ ว่ารู้หนอๆ คิดหนอๆ และคอยฟังธรรมะเพื่อให้มีสติจรรโลงใจให้เข้มแข็ง อยากทราบว่าทำไมถึงเป็นอย่างนี้คะ? มันจะเป็นยังไงต่อไป ตอนนี้พยามปล่อยวาง และปวดามตัวมากในเวลาทำบุญ บางครั้งพอออกศีล ก็ปวดขา ปวดตัวไปหมด ทำไมถึงแย่ลงทุกที? เหมือนมองหาแสงสว่างหรือทางออกหรือหาจุดสิ้นสุดไม่เจอคะ แต่อ่ะ..ต้องปลงให้ได้ ไม่คิดไร..ปล.ช่วงนี้เราถืออุโบสถศีลทุกวันพระนอนวัดช่วงเ้าพรรษา แต่วันธรรมดาถือศีล 5 ศีล 5 ข้ออื่นรักษาได้ แต่บางทีหลุดข้อ 4 เพราะขายของอาจหลงโกหก หรือบางทีคนมาพูดไรกวนใจก็หลุดไม่นิ่ง แต่ก็ดีกว่าแต่ก่อนมากที่นิ่งได้นานกว่าเดิม เพราะแต่ก่อนใครสะกิดมีเรื่องหน่อยก็สวนเลยค่ะ..แต่ก็เป็นไม่บ่อย นานๆจะขุ่นมัวบางทีค่ะ วานผู้รู้วิเคราะห์ทีค่ะ เราเจอสภาวะอะไร เหตุผลที่เจอคือ อะไรค่ะ

 ## ปล. เท่าที่อ่านคำตอบหลายกระทู้มา ทำไมชอบคิดว่าเราทำบุญหวังผลอยากรวย

หรืออยากนั่นอยากนี่คะ? ความจริงแล้ว เราทำหลายบุญนะคะ แทบทุกบุญเพียงแต่บอกไม่หมด ทำบุญปล่อยปลาปล่อยเต่าบ้าง  ช่วยเหลือให้ทานคนจรจัดคนยากจนบ้าง

บางทียังพาคนตาบอดนั่งแท็กซี่ไปส่งบ้านเลย ให้อาหารแมวไปกวาดลานวัด กวาดศาลา ล้างถ้วยชามให้วัด ต่างๆเราก็ทำนะคะ

กรุณาอย่าเพ่งไปแต่ว่าเราทำบุญใหญ่เพื่อหวังรวยอะไรอย่างนี้นะคะ มองให้เข้าใจบ้าง เราทำบุญเพราะชอบทำบุญด้วย เห็นบุญเป็นสิ่งที่ดี ไม่มีเงินก็ใช้แรงกายแรงใจทำ

แต่ไม่ใช่บ้าบุญ หรือทำบุญเอาหน้า เราเขื่อในเรื่องมีชีวิตโดยไม่ประมาท และเชื่อเรื่องเสบียงบุญถึงภพชาติหน้าให้ต่อ ยอดกัน

และสาเหตุที่โอนเงินทำบุญต่างๆ ก็เพราะแถววัดที่บ้านบางทีไม่ค่อยทำบุญเหล่านี้ นานๆจะทำที แต่ตามเพจเราเห็นว่าบุญอะไรที่น่าทำเราก็ทำ และมีโอกาสทำบุญต่างๆได้หลายบุญ และเราทำบุญด้วยปัญญาด้วย ศึกษาบุญ อานิสงส์บุญค้ำจุนหนุนนำ

อานิสงส์บุญแรง ก็ยิ่งทำให้ดี

อ่ะ..เรื่องหวังผลบุญกับทำบุญด้วยปัญญานี่มันเป็นเส้นคั่นบางๆนะ สุดแต่ใครจะมอง...เช่น บางคนบอกฆ่าสัตว์แต่ไปทำบุญให้ทาน ผลมันไม่ตรงกัน ควรทำบุญด้วยการปล่อยสัตว์ถึงจะถูกแก้ได้ ..อย่างนี้เห็นมั้ยคะ...มันก็ต้องมีเรื่องการศึกษาถึงผลของบุญอานิสงส์ที่ช่วยพยุงเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย...

หรือ เข่น ควรทำบุญแก่พระอริยสงฆ์จะได้บุญมากกว่าพระธรรมดา ประมาณนี้ คือ ก็ต้องใช้ปัญญาทำด้วยว่าทำบุญยังไง ..

บางบุญที่ทำเราก็วิเคราะห์และใช้ปัญญาทำด้วยนะ ใช่ว่าสักแต่ทำบุญ

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น บุญที่เราทำ ไม่ว่าจะเป็นบุญอะไร เราก็ตั้งใจทำเพื่อถวายเป็นพุทธบูชา ธรรมะ บูชา สังฆบูชา และเพื่อทะนุบำรุงศาสนาด้วย..

บุญใหญ่ที่เราทำก็ทำ เพราะใช้ปัญญาทำด้วย บุญธรรมดาก็ทำ..ทำบุญกับพระธรรมดาตามหมู่บ้านก็ทำ เราก็ไม่มัวนั่งคิดแต่จะถวายพระอรหันต๋เพื่อเอาอานิสงส์แรงอย่างเดียวหรอก เราก็คิดว่าพระตามบ้านนอกก็ขาดแคบน เราก็ทำบุญกัยท่านด้วย เราก็คิดว่าเราช่วยทะนุบำรุงศาสนาด้วย ถ้าไม่ถวายสังฆทานแก่พระธรรมดาท่าน มัวแต่อยากถวายพระอรหันต์ อย่างนี้พระตามบ้านนอกก็คงขาดแคลนข้าวของเครื่องใช้ แล้วจะได้ชื่อว่าทะนุบำรุงศาสนาได้อย่างไร?
 
และเหนือสิ่งอื่นใด เราก็พยามขัดเกลาตัวเองตามไปด้วยค่ะ เวลาสงสัยอะไร ก็แค่เข้ามาถาม ได้มุมมองได้ความรู้ต่างๆด้วย ทีนี้เข้าใจหรือยังคะ ว่าเราน่ะ ทำบุญแทบทุกบุญ แล้วแต่กำลังมีค่ะ ไม่ใช่แค่บุญใหญ่หวังรวยตามที่คิดกันหรอกค่ะ