สวัสดีคะ เราชื่อโม ตอนนี้อายุ19 แล้ว แต่บอกไปไม่รู้จะมีใครเชื่อไหม ว่าเรายังไม่เคยมีความรักเลยสักครั้ง...
แต่ไม่ใช่ว่าเราไม่เคยมีแฟนหรอกนะ แต่เราแค่รู้สึกว่าเราคบกับคนอื่นเพราะเขามาบอกชอบเราและเราก็ไม่รู้จะปฎิเสธเขายังไงมากกว่า จนวันหนึ่ง...
ตอนม.4 เป็นวันเปิดที่เหมือนทุกปี แต่ที่ต่างไปคือมีเด็กจากร.ร อื่นมาเข้าเรียนที่ร.ร เรามากเป็นพิเศษ เราที่ปกติเป็นคนที่มีเพื่อนเยอะอยู่แล้ว เราก็ไม่ได้กังวลอะไรเท่าไร แต่แล้ว เราก็รู้จักกับเพื่อนคนหนึ่ง เป็นผู้หญิง ตัวเท่าเรา ขาวๆ เป็นเขาออกจะห้าวๆ เป็นคนที่พูดมากเลยทีเดียว เห็นเขาครั้งแรกเราก็ว่าเขาน่ารัก สวยดี ก็ไม่ได้คิดอะไร จนเพื่อนในกลุ่มไปสนิทกับเขา เขาเลยเข้ามาอยู่ในกลุ่มเราแบบงงๆ จนผ่านสอบกลางภาคมาเราก็คุยกับเพื่อนคนนี้น้อยมากทั้งๆที่อยู่กลุ่มเดียวกัน จนวันหนึ่งเราไปได้ยินเขาคุยกับที่บ้านเหมือนว่าเขาจะมีปัญหา ตอนนั้นก็คิดนะว่าจังหวะนรกจริงๆ แต่เราก็แกล้งทำเป็นไม่ยินเพราะเราก็ไม่ได้สนิทกับเขาหรอกเลยไม่อยากจะยุ่งเท่าไร จนวันหนึ่งเราไปสอบกิจกรรมแต่อ. ติดธุระเลยให้กลับไปเรียนแต่ด้วยความขี้เกียจเราเลยโดดไปนั่งลานไผ่(เป็นลานที่มีศาลาสี่มุม และมีต้นไผ่ตรงกลาง เป็นที่นักเรียนส่วนใหญ่จะนั่งกัน) แต่เราก็เจอเพื่อนคนนั้นเราแปลกใจเลยไปถามว่า ไม่เรียนเหรอ มันเลยบอกว่า มันโดด เราไม่รู้จะคุยอะไรและเหมือนมันรู้ว่าเราอึกอัดมันเลยชวนเรานั่ง มันก็ถามชื่อเราชวนคุยไปเรื่อยๆเหมือนปกตินั้นแหละ แต่แปลกที่เราไม่ได้เกรงแล้ว และตอนนั้นเราก็คิดว่ามันนิสัยดี ไม่เหมือนที่คิดไว้เลย จนมันถามเราว่ามีแฟนรึป่าว ตอนนั้นเราก็บอกว่าไม่มี เราเลยถามมันกลับ มันบอกว่ามันมีแฟน เป็นรุ่นพี่อยู่ปี1 แล้ว ตอนนั้นเราคิดเลยนะว่ามันดูเป็นผู้ใหญ่ส่วนเรานี้เด็กน้อยไปเลย มันก็เล่าว่าคบกับพี่เขาได้ไงจนมันบอกว่า มันกำลังจะเลิก ตอนนั้นเราทำอะไรไม่ถูกเลยละ ไม่รู้ว่าจะต้องปลอบหรือไม่ต้องพูดถึงดี แต่เรากลับไม่ได้ทำทั้งสองอย่าง เราถามมันไปว่าเลิกทำไมทะเลาะกันเหรอ แล้วอยู่ๆมันก็หัวเราะ แล้วบอกเราว่า พี่เขาอยากคบกับผู้ชายมากกว่า นั้นเป็นครั้งแรกที่เราแปลกใจอีกครั้งไม่คิดว่า แฟน ที่มันพูดถึงจะเป็นผู้หญิง มันก็ถามเราว่ารังเกียจรึป่าว ตอนนั้นเราเลยถามไปว่า รังเกียจอะไร มันบอกว่าก็เรื่องที่มันชอบผู้หญิง ตอนนั้นไม่รู้มันคิดอะไรอยู่ถึงถามแบบนั้นทั้งๆที่เราคิดว่ามันเป็นแค่เรื่องปกติด้วยซ้ำ หลังจากนั้นเราก็คุยกับมันไปเรื่อยๆ จนเลิกเรียนแล้วมันก็ บอกเราว่าให้เราเรียกมันว่า เช่ เราเลยถามมันว่าทำไมต้องเรียกว่าเช่ ในเมื่อมัน ชื่อ แบม มันก็ไม่ได้ตอบ
จนพวกเราเริ่มสนิทกันมากขึ้นเราไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด จนเริ่มทิ้งตัวออกห่างกลุ่มเพื่อนตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ จนมีเพื่อนที่เราสนิท(แต่อยู่ห้องอื่น) มันมาถามเราว่า คบกับแบมเหรอ เราเลยถามมันว่า ทำไมคิดงั้น มันบอกว่า ก็กูเห็นพวกอยู่ด้วยกันตลอดแถมชอบกอดกัน หอมกันบ่อยๆ แต่ตอนนั้นเราไม่ได้คิดอะไรเลยปฎิเสธไป แล้วเราก็เอาเรื่องนี้ไปบอกเช่ ว่าเพื่อนๆคิดว่าเราคบกัน มันหัวเราะแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร จนคาบว่างพวกเราก็ไปนั่งเล่นรวมตัวกันปกติ แล้วมีเพื่อนแซวขึ้นมา พวกแอบคบกันรึป่าวเนี่ย ตอนแรกเรากะจะปฎิเสธ แต่อยู่เช่มันก็พูดว่า เออเนี่ย แฟนกู จนเพื่อนๆหัวเราะกันปกติ เราก็ไม่ได้ติดใจอะไรเพราะเรารู้อยู่แล้วว่ามันแกล้ง เราก็อยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆ เพื่อนๆก็แซวทุกวัน แต่เราก็ยังตัวติดกันเหมือนเดิม จนวันนหึ่งเป็นงานกีฬาสีซึ่งต้องไปแข่งที่สนามกีฬา เช่มันเป็นคนเก่ง เรียนเก่ง กีฬาก็เก่ง หน้าตาก็ดี แต่เราไม่เก่งกีฬาเลยไม่ได้ลงไป เราเลยไปทำสตาฟ กีฬามันแข่งทั้งหมด 3 วัน วันแรกเราไม่ได้เจอมันเลยเพราะเรายุ่งๆที่สแตน แต่วันที่สองมันมาหาเราแล้วชวนเราโดดไปเฝ้ามัน เราไม่ค่อยอยากไปเท่าไรเพราะตรงนั้นมีแต่นักกีฬา แต่มันก็บอกว่ามัน คิดถึง เอาจริงตอนนั้นเราไม่ได้คิดอะไรเลยกับคำพูดของมัน แล้วเราก็โดดไปเฝ้ามัน แล้วเราก็เจอเด็กม.ต้นมาบอกชอบมา อย่างกับในหนังตอนนั้นเรานับถือน้องมันมากเป็นเราคงไม่กล้ามาสารภาพรักแบบนั้แน่ๆ แต่เช่มันก็ปฎิเสธไป เราก็แซวมันขำๆว่า ทำไมไม่ลองคบดูก่อนอาจจะชอบก็ได้ แล้วมันก็บอกว่า ถ้ากูชอบแค่มองกูก็ชอบแล้ว ไม่รู้ทำไมเหมือนกันตอนที่มันพูดประโยคนี้ทั้งๆที่มันไม่ได้มองหน้าเรา แต่ใจเราเต้นจนแปลกใจเพราะเราไม่เคยรู้สึกแบบนั้นเลยสักครั้ง แต่เราไม่ก็ยังไม่รู้หรอกว่าเราชอบมันแล้ว จนเพื่อนก็แซวปกติแต่รอบนี้เราเขิน แล้วก็ใจเต้นแบบรู้สึกดีมากๆ ตอนนั้นมีความสุขมากอยากไปร.รทุกวัน อยากเจอมัน อยากกอด อยากหอม จนเราเริ่มรู้ตัวว่าเราเริ่มชอบมันแล้ว แต่ด้วยความที่ไม่เคยชอบใคร และความบ๊องของเราเอง เราเลยต้องเก็บอาการแบบสุดๆ จากที่ปกติกอดหอมกันธรรมดา ก็กลายเป็นว่าเราไม่กล้ามองหน้าเวลากอดกันหรือหอมกัน จนเพื่อนที่สนิท(คนเดิมที่อยู่คนละห้อง) มันจับสังเกตได้ มันเลยถามว่า เราชอบ เช่ รึป่าว เราเลยปฎิเสธไปเพราะกลัวว่าบอกไปแล้วเรื่องนี้จะถึงหูเช่นั้นเป็นครั้งแรกที่เรากลัว แต่ด้วยที่เพื่อนคนนั้นสนิทกันมานาน แน่นอนว่ามันดูออก มันบอกเราว่า ถ้าชอบไม่ลองทำอะไรหน่อยเหรอ แต่เราก็ยืนยัน นอนยันก็บังปฎิเสธอยู่ดี จนมันพูดว่า กูเป็นเพื่อนกับมากี่ปี ต่อให้เล่นแบบนี้กับทุกคนก็จริง แต่มันก็ไม่เหมือนอยู่ดี มีอะไรก็เล่าให้กูฟังได้ ยังไงกูก็เพื่อน ตอนนั้นเรารู้สึกเหมือนจะร้องต่อหน้ามันเลยแหละ เพราะเป็นการชอบใครครั้งแรกของเราแล้วคนนั้นดันเป็นเพื่อนทำให้เรากลัวไปหมด เราเลยยอมเล่าให้มันฟังว่าเรารู้สึกยังไงตอนไหน มันก็ถามเราว่าแล้วจะทำไงต่อ เราก็บอกว่าไม่ทำไงจะไม่มีทางบอกให้เช่รู้เด็ดขาด แล้วเราก็อยู่อย่างนี้ จนมันมีแฟนคนแล้วคนเล่าถามว่าเสียใจไหม ก็เสียใจแหละแต่เรารู้สึกดีมากกว่าที่ได้อยู่ข้างๆมันตลอด จนจะบม.4 เทอมสอง แม่บอกเราว่าเราต้องย้ายร.รไปเรียนอีกจังหวัดเราเสียใจมาก ต้องเปลี่ยนทั้งเพื่อน ที่เรียน และจะไม่ได้เจอ เช่ อีก วันสุดท้ายที่เราไปร.รเพื่อนๆก็ซื้อเค้กมาเลี้ยงตอนคาบว่าง ตอนนั้นเราตัดสินใจจะบอกความในใจกับเช่ แต่แล้วเราก็ไม่ได้พูดไป เพราะตอนนั้นเราพึ่งรู้ว่ามันมีแฟนคนใหม่แล้ว เราเลยเก็บเรื่องนี้มาตลอด เราคอยส่องไอจีมัน ทักมันไปบ้างแต่ด้วยความอยู่ไกลเรื่องที่จะคุยก็น้อยลงเรื่อยๆ จนไม่ได้ทักไปอีก... แต่เราก็ยังติดต่อกับเพื่อนสนิท(ต่างห้อง ของแทนว่า พี แล้วกันนะคะ) พีมันก็คอยชวนคุยคอยถามตลอด จนมันถามมาว่ายังชอบเช่ อยู่รึป่าว เราบอกไปว่าไม่ได้ชอบแล้ว แน่นอนว่าเราโกหก.. จนวันหนึ่งเช่มันลงสตอรี่ไอจี เหมือนมันเศร้าเราเลยทักไปว่า เป็นอะไรรึป่าว แต่ผ่านไป 1-2 วัน มันก็ไม่ตอบตอนนั้นเราเป็นห่วงมันมาก เราเลยแอบถามจากพี ว่าเพื่อนๆเป็นไงบ้าง เรารู้ว่ามันจงใจไม่พูดถึงเช่ เราเลยถามมันไปตรงๆว่าเช่เป็นไงบ้าง จนมันก็บอกให้เรายอมรับตรงๆ ก็นั้นแหละ เราไม่เคยปิดบังมันได้สักครั้ง มันบอกเราว่าเช่มันแอบคบกับครูที่สอนเคมีเราตอนม.4 ซึ่งเขาเป็นครูใหม่ที่ย้ายมาจากอีกร.ร ตอนนั้นก็แอบเสียใจอยู่นะ แต่ก็รู้ดีเสียใจไปก็เท่านั้น แต่แปลกนะคะ ทั้งหมดที่เล่ามานี้เรามีความสุขมาก แบบรู้สึกตกลงหลุมรักมันตลอดที่ได้เห็นได้ยินเสียง แต่เราผิดหวังตัวเองมากกว่าที่ตอนนั้นถ้าได้ลองบอกออกไปจะเป็นยังไง อยากจะลองดูสักครั้ง แต่ตอนนี้มันก็ช้าไปแล้ว จนถึงตอนนี้เรามีแฟนมาแล้ว สองคนล้วนเป็นผู้ชายแต่คบกันไม่เกินสามเดือนสักคนไม่เคยมีใครทำให้เราใจเต้นได้เหมือนกับเช่เลย ตอนนี้ก็ยังหวังนะว่าเราจะเจอสักคนที่ทำให้เราใจเต้นได้เหมือนตอนเจออีก ไม่งั้นเราคงอยู่คนเดียวเรื่อยๆไป แต่อย่างว่าเราแค่19 ยังต้องเจอคนอีกเยอะ ก็ได้แต่หวังนะว่าจะมีคนแบบนี้เข้ามาในชีวิตอีกสักครั้ง...
ปล.เขียนยาวขนาดนี้คงไม่มีใครอ่านหมดแน่เลย แต่ก็รู้สึกดีมากเลยที่ได้ระบายออกมา หวังว่าคนที่เข้ามาอ่านจะมีความสุขและกล้าลองทำอะไร ที่ตัวเองยังไม่กล้า ขอให้อย่ากลัวกับสิ่งที่ยังไม่เกิดนะคะ
ทุกคนเคยแอบชอบใครซ้ำๆไหมคะ?
แต่ไม่ใช่ว่าเราไม่เคยมีแฟนหรอกนะ แต่เราแค่รู้สึกว่าเราคบกับคนอื่นเพราะเขามาบอกชอบเราและเราก็ไม่รู้จะปฎิเสธเขายังไงมากกว่า จนวันหนึ่ง...
ตอนม.4 เป็นวันเปิดที่เหมือนทุกปี แต่ที่ต่างไปคือมีเด็กจากร.ร อื่นมาเข้าเรียนที่ร.ร เรามากเป็นพิเศษ เราที่ปกติเป็นคนที่มีเพื่อนเยอะอยู่แล้ว เราก็ไม่ได้กังวลอะไรเท่าไร แต่แล้ว เราก็รู้จักกับเพื่อนคนหนึ่ง เป็นผู้หญิง ตัวเท่าเรา ขาวๆ เป็นเขาออกจะห้าวๆ เป็นคนที่พูดมากเลยทีเดียว เห็นเขาครั้งแรกเราก็ว่าเขาน่ารัก สวยดี ก็ไม่ได้คิดอะไร จนเพื่อนในกลุ่มไปสนิทกับเขา เขาเลยเข้ามาอยู่ในกลุ่มเราแบบงงๆ จนผ่านสอบกลางภาคมาเราก็คุยกับเพื่อนคนนี้น้อยมากทั้งๆที่อยู่กลุ่มเดียวกัน จนวันหนึ่งเราไปได้ยินเขาคุยกับที่บ้านเหมือนว่าเขาจะมีปัญหา ตอนนั้นก็คิดนะว่าจังหวะนรกจริงๆ แต่เราก็แกล้งทำเป็นไม่ยินเพราะเราก็ไม่ได้สนิทกับเขาหรอกเลยไม่อยากจะยุ่งเท่าไร จนวันหนึ่งเราไปสอบกิจกรรมแต่อ. ติดธุระเลยให้กลับไปเรียนแต่ด้วยความขี้เกียจเราเลยโดดไปนั่งลานไผ่(เป็นลานที่มีศาลาสี่มุม และมีต้นไผ่ตรงกลาง เป็นที่นักเรียนส่วนใหญ่จะนั่งกัน) แต่เราก็เจอเพื่อนคนนั้นเราแปลกใจเลยไปถามว่า ไม่เรียนเหรอ มันเลยบอกว่า มันโดด เราไม่รู้จะคุยอะไรและเหมือนมันรู้ว่าเราอึกอัดมันเลยชวนเรานั่ง มันก็ถามชื่อเราชวนคุยไปเรื่อยๆเหมือนปกตินั้นแหละ แต่แปลกที่เราไม่ได้เกรงแล้ว และตอนนั้นเราก็คิดว่ามันนิสัยดี ไม่เหมือนที่คิดไว้เลย จนมันถามเราว่ามีแฟนรึป่าว ตอนนั้นเราก็บอกว่าไม่มี เราเลยถามมันกลับ มันบอกว่ามันมีแฟน เป็นรุ่นพี่อยู่ปี1 แล้ว ตอนนั้นเราคิดเลยนะว่ามันดูเป็นผู้ใหญ่ส่วนเรานี้เด็กน้อยไปเลย มันก็เล่าว่าคบกับพี่เขาได้ไงจนมันบอกว่า มันกำลังจะเลิก ตอนนั้นเราทำอะไรไม่ถูกเลยละ ไม่รู้ว่าจะต้องปลอบหรือไม่ต้องพูดถึงดี แต่เรากลับไม่ได้ทำทั้งสองอย่าง เราถามมันไปว่าเลิกทำไมทะเลาะกันเหรอ แล้วอยู่ๆมันก็หัวเราะ แล้วบอกเราว่า พี่เขาอยากคบกับผู้ชายมากกว่า นั้นเป็นครั้งแรกที่เราแปลกใจอีกครั้งไม่คิดว่า แฟน ที่มันพูดถึงจะเป็นผู้หญิง มันก็ถามเราว่ารังเกียจรึป่าว ตอนนั้นเราเลยถามไปว่า รังเกียจอะไร มันบอกว่าก็เรื่องที่มันชอบผู้หญิง ตอนนั้นไม่รู้มันคิดอะไรอยู่ถึงถามแบบนั้นทั้งๆที่เราคิดว่ามันเป็นแค่เรื่องปกติด้วยซ้ำ หลังจากนั้นเราก็คุยกับมันไปเรื่อยๆ จนเลิกเรียนแล้วมันก็ บอกเราว่าให้เราเรียกมันว่า เช่ เราเลยถามมันว่าทำไมต้องเรียกว่าเช่ ในเมื่อมัน ชื่อ แบม มันก็ไม่ได้ตอบ
จนพวกเราเริ่มสนิทกันมากขึ้นเราไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด จนเริ่มทิ้งตัวออกห่างกลุ่มเพื่อนตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ จนมีเพื่อนที่เราสนิท(แต่อยู่ห้องอื่น) มันมาถามเราว่า คบกับแบมเหรอ เราเลยถามมันว่า ทำไมคิดงั้น มันบอกว่า ก็กูเห็นพวกอยู่ด้วยกันตลอดแถมชอบกอดกัน หอมกันบ่อยๆ แต่ตอนนั้นเราไม่ได้คิดอะไรเลยปฎิเสธไป แล้วเราก็เอาเรื่องนี้ไปบอกเช่ ว่าเพื่อนๆคิดว่าเราคบกัน มันหัวเราะแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร จนคาบว่างพวกเราก็ไปนั่งเล่นรวมตัวกันปกติ แล้วมีเพื่อนแซวขึ้นมา พวกแอบคบกันรึป่าวเนี่ย ตอนแรกเรากะจะปฎิเสธ แต่อยู่เช่มันก็พูดว่า เออเนี่ย แฟนกู จนเพื่อนๆหัวเราะกันปกติ เราก็ไม่ได้ติดใจอะไรเพราะเรารู้อยู่แล้วว่ามันแกล้ง เราก็อยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆ เพื่อนๆก็แซวทุกวัน แต่เราก็ยังตัวติดกันเหมือนเดิม จนวันนหึ่งเป็นงานกีฬาสีซึ่งต้องไปแข่งที่สนามกีฬา เช่มันเป็นคนเก่ง เรียนเก่ง กีฬาก็เก่ง หน้าตาก็ดี แต่เราไม่เก่งกีฬาเลยไม่ได้ลงไป เราเลยไปทำสตาฟ กีฬามันแข่งทั้งหมด 3 วัน วันแรกเราไม่ได้เจอมันเลยเพราะเรายุ่งๆที่สแตน แต่วันที่สองมันมาหาเราแล้วชวนเราโดดไปเฝ้ามัน เราไม่ค่อยอยากไปเท่าไรเพราะตรงนั้นมีแต่นักกีฬา แต่มันก็บอกว่ามัน คิดถึง เอาจริงตอนนั้นเราไม่ได้คิดอะไรเลยกับคำพูดของมัน แล้วเราก็โดดไปเฝ้ามัน แล้วเราก็เจอเด็กม.ต้นมาบอกชอบมา อย่างกับในหนังตอนนั้นเรานับถือน้องมันมากเป็นเราคงไม่กล้ามาสารภาพรักแบบนั้แน่ๆ แต่เช่มันก็ปฎิเสธไป เราก็แซวมันขำๆว่า ทำไมไม่ลองคบดูก่อนอาจจะชอบก็ได้ แล้วมันก็บอกว่า ถ้ากูชอบแค่มองกูก็ชอบแล้ว ไม่รู้ทำไมเหมือนกันตอนที่มันพูดประโยคนี้ทั้งๆที่มันไม่ได้มองหน้าเรา แต่ใจเราเต้นจนแปลกใจเพราะเราไม่เคยรู้สึกแบบนั้นเลยสักครั้ง แต่เราไม่ก็ยังไม่รู้หรอกว่าเราชอบมันแล้ว จนเพื่อนก็แซวปกติแต่รอบนี้เราเขิน แล้วก็ใจเต้นแบบรู้สึกดีมากๆ ตอนนั้นมีความสุขมากอยากไปร.รทุกวัน อยากเจอมัน อยากกอด อยากหอม จนเราเริ่มรู้ตัวว่าเราเริ่มชอบมันแล้ว แต่ด้วยความที่ไม่เคยชอบใคร และความบ๊องของเราเอง เราเลยต้องเก็บอาการแบบสุดๆ จากที่ปกติกอดหอมกันธรรมดา ก็กลายเป็นว่าเราไม่กล้ามองหน้าเวลากอดกันหรือหอมกัน จนเพื่อนที่สนิท(คนเดิมที่อยู่คนละห้อง) มันจับสังเกตได้ มันเลยถามว่า เราชอบ เช่ รึป่าว เราเลยปฎิเสธไปเพราะกลัวว่าบอกไปแล้วเรื่องนี้จะถึงหูเช่นั้นเป็นครั้งแรกที่เรากลัว แต่ด้วยที่เพื่อนคนนั้นสนิทกันมานาน แน่นอนว่ามันดูออก มันบอกเราว่า ถ้าชอบไม่ลองทำอะไรหน่อยเหรอ แต่เราก็ยืนยัน นอนยันก็บังปฎิเสธอยู่ดี จนมันพูดว่า กูเป็นเพื่อนกับมากี่ปี ต่อให้เล่นแบบนี้กับทุกคนก็จริง แต่มันก็ไม่เหมือนอยู่ดี มีอะไรก็เล่าให้กูฟังได้ ยังไงกูก็เพื่อน ตอนนั้นเรารู้สึกเหมือนจะร้องต่อหน้ามันเลยแหละ เพราะเป็นการชอบใครครั้งแรกของเราแล้วคนนั้นดันเป็นเพื่อนทำให้เรากลัวไปหมด เราเลยยอมเล่าให้มันฟังว่าเรารู้สึกยังไงตอนไหน มันก็ถามเราว่าแล้วจะทำไงต่อ เราก็บอกว่าไม่ทำไงจะไม่มีทางบอกให้เช่รู้เด็ดขาด แล้วเราก็อยู่อย่างนี้ จนมันมีแฟนคนแล้วคนเล่าถามว่าเสียใจไหม ก็เสียใจแหละแต่เรารู้สึกดีมากกว่าที่ได้อยู่ข้างๆมันตลอด จนจะบม.4 เทอมสอง แม่บอกเราว่าเราต้องย้ายร.รไปเรียนอีกจังหวัดเราเสียใจมาก ต้องเปลี่ยนทั้งเพื่อน ที่เรียน และจะไม่ได้เจอ เช่ อีก วันสุดท้ายที่เราไปร.รเพื่อนๆก็ซื้อเค้กมาเลี้ยงตอนคาบว่าง ตอนนั้นเราตัดสินใจจะบอกความในใจกับเช่ แต่แล้วเราก็ไม่ได้พูดไป เพราะตอนนั้นเราพึ่งรู้ว่ามันมีแฟนคนใหม่แล้ว เราเลยเก็บเรื่องนี้มาตลอด เราคอยส่องไอจีมัน ทักมันไปบ้างแต่ด้วยความอยู่ไกลเรื่องที่จะคุยก็น้อยลงเรื่อยๆ จนไม่ได้ทักไปอีก... แต่เราก็ยังติดต่อกับเพื่อนสนิท(ต่างห้อง ของแทนว่า พี แล้วกันนะคะ) พีมันก็คอยชวนคุยคอยถามตลอด จนมันถามมาว่ายังชอบเช่ อยู่รึป่าว เราบอกไปว่าไม่ได้ชอบแล้ว แน่นอนว่าเราโกหก.. จนวันหนึ่งเช่มันลงสตอรี่ไอจี เหมือนมันเศร้าเราเลยทักไปว่า เป็นอะไรรึป่าว แต่ผ่านไป 1-2 วัน มันก็ไม่ตอบตอนนั้นเราเป็นห่วงมันมาก เราเลยแอบถามจากพี ว่าเพื่อนๆเป็นไงบ้าง เรารู้ว่ามันจงใจไม่พูดถึงเช่ เราเลยถามมันไปตรงๆว่าเช่เป็นไงบ้าง จนมันก็บอกให้เรายอมรับตรงๆ ก็นั้นแหละ เราไม่เคยปิดบังมันได้สักครั้ง มันบอกเราว่าเช่มันแอบคบกับครูที่สอนเคมีเราตอนม.4 ซึ่งเขาเป็นครูใหม่ที่ย้ายมาจากอีกร.ร ตอนนั้นก็แอบเสียใจอยู่นะ แต่ก็รู้ดีเสียใจไปก็เท่านั้น แต่แปลกนะคะ ทั้งหมดที่เล่ามานี้เรามีความสุขมาก แบบรู้สึกตกลงหลุมรักมันตลอดที่ได้เห็นได้ยินเสียง แต่เราผิดหวังตัวเองมากกว่าที่ตอนนั้นถ้าได้ลองบอกออกไปจะเป็นยังไง อยากจะลองดูสักครั้ง แต่ตอนนี้มันก็ช้าไปแล้ว จนถึงตอนนี้เรามีแฟนมาแล้ว สองคนล้วนเป็นผู้ชายแต่คบกันไม่เกินสามเดือนสักคนไม่เคยมีใครทำให้เราใจเต้นได้เหมือนกับเช่เลย ตอนนี้ก็ยังหวังนะว่าเราจะเจอสักคนที่ทำให้เราใจเต้นได้เหมือนตอนเจออีก ไม่งั้นเราคงอยู่คนเดียวเรื่อยๆไป แต่อย่างว่าเราแค่19 ยังต้องเจอคนอีกเยอะ ก็ได้แต่หวังนะว่าจะมีคนแบบนี้เข้ามาในชีวิตอีกสักครั้ง...
ปล.เขียนยาวขนาดนี้คงไม่มีใครอ่านหมดแน่เลย แต่ก็รู้สึกดีมากเลยที่ได้ระบายออกมา หวังว่าคนที่เข้ามาอ่านจะมีความสุขและกล้าลองทำอะไร ที่ตัวเองยังไม่กล้า ขอให้อย่ากลัวกับสิ่งที่ยังไม่เกิดนะคะ