เริ่มจากวันแรกเขาทักมาหาเราก่อนค่ะ มาเมคเฟรนกันซึ่งบอกก่อนเลยว่าเราชอบเขาตั้งแต่วันแรกที่เจอแล้วค่ะแต่ก็ไม่ได้คาดหวังอะไรแค่แอบชอบแอบปลื้มเพื่อนในห้องเฉยๆ บอกก่อนว่านี่เป็นเปิดเทอมวันแรกนะคะยังไม่มีใครรู้จักใครยังไม่ค่อยมีเพื่อนเลยค่ะ จนวันที่สามเขาทักมาชวนคุยมาเมคเฟรนแล้วเราก็ได้มาอยู่ด้วยกันวันที่ไปเรียนช่วงแรกเรากับเขานั่งด้วยกันนั่งข้างกันชวนคุยกันตลอดเลยค่ะ เวลากลับบ้านหรือทำอะไรเขาก็จะชวนคุยบอกว่ากลับบ้านดีๆนะอะไรแบบนี้จากที่เราชอบปลื้มเป็นทุนเดิมอยู่แล้วตอนนี้เลยชอบมากๆเลยค่ะ จนเราได้ชวนเขาไปดูหนังเรื่องนึงหาเพื่อนไปดูด้วยไม่ได้เลยไปกันสองคนก็ไม่ได้อะไรมากมายนะคะก็ไม่ได้อึดอัดหรือว่าอะไรกัน แต่พอผ่านมาหลังจากนั้นเขาเริ่มสนิทกับเพื่อนผู้หญิงอีกคนมากกว่าเริ่มเล่นแบบถึงเนื้อถึงตัวกันมีความลับอะไรก็จะบอกแต่เพื่อนผู้หญิงคนนี้แต่กลับกันเป็นทางเราที่เขาจะไม่ค่อยเข้าใกล้ ไม่ค่อยคุยด้วยแล้วเวลาอยู่กันสองคนก็จะอึดอัดมากเลยค่ะไม่รู้ว่าเขาอึดอัดมั้ยแต่เรารู้สึกอึดอัดมาก ยิ่งกับคนที่ชอบความอึดอัดยิ่งพุ่งเป็นเท่าตัวเลยค่ะ เหมือนตอนนี้เขาจะมีคนคุยคนที่สนใจแล้วและเราก็คงเป็นได้แค่เพื่อนเลยกำลังตัดใจอยู่ตอนนี้ ตามที่พิมพ์มาอาจจะยาวหน่อยนะคะ แต่อยากถามว่าจะทำยังไงกับความอีดอัดในตอนนี้ดีเพราะเราต้องเป็นเพื่อนกันไปอีก4ปีเจอหน้ากันทุกวันเลยอยากสนิทกับเขาให้มากกว่านี้ค่ะในฐานะเพื่อนก็ยังดี ปล.ตอนอยู่ในกลุ่มเดี๋ยวนี้เราก็ไม่ค่อยนั่งข้างเขาแล้วนะคะเหมือนเราเฟดตัวเองออกมาเพราะอึดอัดและพยายามจะตัดใจส่วนเวลาที่ต้องอยู่กันสองคนจริงๆก็จะมีคุยกันบ้างนิดหน่อยส่วนมากก็จะก้มหน้าก้มตาเล่นทรศ.กันมากกว่าค่ะ