ขอระบายหน่อยเถอะ
ท้อมากๆเลยกับครอบครัว
พยายามทำแต่เขาก็ไม่เห็นค่าเลย
คือเรา ทำงานที่ กทม. แต่กลับบ้านมาช่วยงานเค้า เพราะจ้างใครก็ไม่มีใครทำ แล้วแกก็อยากให้ไปทำงานเกาหลีก็กลับมาลงทะเบียนด้วย
ก็เอาแฟนมาด้วยแต่ไม่ได้แต่ง
ก็ปลูกมันสัมปะหลังช่วยจน
ต้นมันโต
ก่อน จะกลับมา แกก็บอกว่าจะให้ตังใช้กลับมาเถอะมาช่วยงาน กลับมาช่วงแรกๆก็ดีอยู่ เงินก็ให้ไม่เกิน500
ช่วงหลังแกเล่นหวย
ลาว ฮานอย ไม่ถูก
แกก็บอกเสมอว่า
"ไม่มีตังแล้วกินแค่นี้นะ พน. ไม่มีตังให้น้องไปโรงเรียน"
แต่แกมีตังไปแทงหวยเป็นพัน
แกไม่ถูกมา3เดือน
แต่แกก็ดันทุลังเล่นไม่ต่ำกว่า400 แทงวันละหลายๆรอง สูงสุด4พัน
แกหมดแต่ละวันไม่ต่ำกว่าพัน เห้อ....
แกด่าเราเอาเป็นเอาตายกะแค่ไม่ทิ้งเปลือกไข่ เวลาไม่ถูกหวยมาแกก็มาลงใส่เราใส่น้อง
ตอน ทำงานอยู่ กทม. เดือนนึงส่งให้หลักๆไม่ขาด2,000
ถึงแกมาขอไปก่อน1วัน1,000 บ. พอถึง พน.ต้องส่ง ก็คือต้องส่ง2,000บ.
ส่งให้แกเกือบทุกอาทิตย์
500บ้าง 1,000บ้าง
เราให้ตั้งแต่ทำงานได้วีคแรก
ทั้งๆที่ยังตั้งตัวไม่ได้
ตอนแกโทรมาขอเงิน
แกพูดกับเรานะ
" อย่าพึ่งเก็บนะแม่ขอก็ให้ก่อน ถ้าลูกไม่มีก็โทรมาขอแม่ หมุนๆกันไป"
(แม้ง รู้สึกภูมิใจ
แม่กูต้องภูมิใจในตัวกูบ้างล่ะวะส่งตังให้)
แต่ ความเป็นจริง ไม่เลย
เพราะทุกวันนี้ที่อยู่กับแก
แกจะมักพูดว่า
"ส่งเงินมาให้กูแล้วก็ส่งกลับ ไปก็พอได้เลี้ยงปากตัวเอง"
เอ้า....ทีแรกแกบอกเองนิ่
แกไม่มีให้แกก่อน
ถ้าเราไม่มีก็ขอแก
แกพูดงั้นไอ้เราก็ขอสิ่
เงินเราหมุนไม่ทัน
แต่มาพูดทีหลังแบบนี้ เห้อ...
หลังๆมาตังก็ไม่ให้
เพราะเก็บไว้แทงหวย
500บ.ให้ใช้ทั้งเดือน
พ่อก็ยืม ซื้อของก็อกแก็กใส่บ้านหมดวันเดียว
ของส่วนตัวไม่ได้ซื้อ555
จะ ขายของ ออนไลน์
พอมีเงินใช้สะหน่อย
ก็ไม่ให้ขาย แกบอกว่า
"ขายไม่ได้หรอก
อย่าขายเดียวก็ไปเกาหลี"
ไอ้เราก็ไม่ฟัง ก็ซื้อมาขาย
แล้วแกจะเล่นหวยแต่
ตังแกไม่พอ แกก็ ถาม
"มีเงินไหม300กูยืมก่อน"
เราบอก "ไม่มี"
แกก็ ว่า "จะไม่มีไก้ไงของขายได้อยู่"
(เห้อ....ท้อ)
พอเวลาขอตัง
ซื้อของใส่บ้านก็หน้าบึ้งใส่
เมื่อก่อนเคยได้ตังรัฐบาล
7,000บ. มันแลกเงินสดได้
รอบแรกแกขอ3,000ก็ให้
แกก็ ชม "ลูกก็มีน้ำใจอยู่เนาะ
ลูกก็ดีงั้นงี้"
จน ลำคาน)
รอบ2แกขอ3,000ก็ให้
ก็ชมตามเคย
(เดินหนียังตามชม)
พอถึงวันนั้นวันนั้น
ทะเลาะกัน แกว่า
"ให้ตังแค่นี้ทวงหรอ"
(พูด เยอะอยู่)
ซึ่งเราไม่ได้พูดถึงเงินซักคำ
แล้ววันต่อมาเงินเหลือ1,000
แกก็บอกจะทำนั่นนี่
ไอ้เราก็น้อยใจที่แกพูดวันนั้น
ก็เลยลองใจแกดูว่าไม่ให้
เข้ามา แกว่า
"พ่อว่าคนอย่าง
อาศัยไม่ได้เห็นแก่ตัว"
(เยอะ กว่านี้)
เห้อ..ต่างกันกับตอนให้
พี่เราทำงานเกาหลี
ส่งเงินให้5-6หมื่น
แม่โทรคุย ลูกยังงั้นยังงี้
เเฟนเราพ่อแม่เขาทิ้งแต่เด็ก
ปู่ย่าก็เสียตอน15ปี
เขาเลี้ยงตัวเองคนเดียวจนโต
(ชีวิตเขาน่าสงสารมาก)
แกให้แฟนมาอยู่บ้านด้วน
พ่อไปไหนแฟนเราก็ไปด้วย
ใช้ให้ทำอะไรก็ไป
ทำงานก็ทำเต็มที่
แม้แต่โดนมีดฟันเท้า
แม่ก็บังคับให้เค้า
ไปฉีดยาฆ่าหญ้า
จนเลือดแตกแผลเปลื่อยก็ได้ทำ
วันนึงแฟนเราตื่นสาย
ก็พากันออกไปฉีดยา
พ่อเลยพูดกับเรา
จะไล่แฟนเรากลับบ้าน
กินไม่คุ้มกันงานเลย
กูอดทนมานานแล้ว
กูอดทนไม่ได้
กูทำพวกแตกหักนะ
(เรานั่งกินข้าวจนจุกอก)
เรายอมรับนะว่าไปสาย
ถ้าด่าว่ามาช้า ด่าว่า ควาย
บอกให้ปรับปรุง
หรืออะไรจะไม่โกรธเลย
(ยอมรับผิด)
แต่นี่แกมาขู่ เขาคือคนอื่น
มาอยู่ด้วยเขาก็อึดอัด กลัว
แม้แต่เราเป็นลูก
เห็นแกพูดว่า
"กินไม่คุ้มกับงาน"
เรายังไม่กล้ากินเลย
ไม่ได้กินข้าวมา2วันแล้ว
แฟนเรารักพ่อเรามาก
นับถือแกมากๆ
ทำอะไรก็อยากทำช่วย
กลัวพ่อไม่ได้กิน ก็ทำให้
(แต่กับแม่เท่าไหร่)
แฟนเราเลยคิดว่า
พ่อคงอดทนมานาน
รังเกียจรับตัวเขาไม่ได้
เขาเลยจะไปทำงาน
ไปเกาหลีคือยกเลิก
เเม่ก็พูดทำนองเห็นแก่ตัวอีก
พ่อกับแม่ชอบดูถูกคน
แม้แต่คนที่เขาสำเร็จ
แกยังดูถูกได้
แกดูถูกเรามาตลอด
แกเปรียบเราใส่คนอื่นมาตลอด
บางครั้งเราร้องไห้จนเป็นลม
แม่ก็ยังไม่สงสาร
บางครั้งก็คิดว่าก็เกิดมาทำไมวะ
ทำไมพ่อกับแม่ไม่เลิกกันก่อนก็เกิด กูจะได้ไม่เกิด
สับสนกับชีวิต
: จะทำดีกับเขาต่อไปไหม
แต่กูทำไปแล้ว มันก็ ไม่มีค่า
กูก็น้อยใจเสียใจอีก
: ถ้าไม่ทำไม่สนใจ
กูก็เป็นลูกอกตัญูอีก
#ไม่รู้ต้องทำตัวแบบไหน
สับสน
#แม่เป็นคนจู้จี้บ่นได้เป็นชั่วโมง
ด่าเพื่อความสะใจ พูด ประชด กระแทก-ดัน แตก็อ้างว่าสอน ไม่เคยให้ความอิสระ
## เราเป็นคนก้าวร้าว เหมือนคนไม่มีสัมมาคารวะ พูดจา โผงผาง
(เป็นแค่กับแม่คนเดียว)
#จะทิ้งพวกเค้าก็รัก กลัวบาป
#ขอความคิดเห็นจากผู้อ่านหน่อยค่ะ ว่าเอาไงกับชีวิตดี
😔😔😔
เหนื่อยกับครอบครัว
ท้อมากๆเลยกับครอบครัว
พยายามทำแต่เขาก็ไม่เห็นค่าเลย
คือเรา ทำงานที่ กทม. แต่กลับบ้านมาช่วยงานเค้า เพราะจ้างใครก็ไม่มีใครทำ แล้วแกก็อยากให้ไปทำงานเกาหลีก็กลับมาลงทะเบียนด้วย
ก็เอาแฟนมาด้วยแต่ไม่ได้แต่ง
ก็ปลูกมันสัมปะหลังช่วยจน
ต้นมันโต
ก่อน จะกลับมา แกก็บอกว่าจะให้ตังใช้กลับมาเถอะมาช่วยงาน กลับมาช่วงแรกๆก็ดีอยู่ เงินก็ให้ไม่เกิน500
ช่วงหลังแกเล่นหวย
ลาว ฮานอย ไม่ถูก
แกก็บอกเสมอว่า
"ไม่มีตังแล้วกินแค่นี้นะ พน. ไม่มีตังให้น้องไปโรงเรียน"
แต่แกมีตังไปแทงหวยเป็นพัน
แกไม่ถูกมา3เดือน
แต่แกก็ดันทุลังเล่นไม่ต่ำกว่า400 แทงวันละหลายๆรอง สูงสุด4พัน
แกหมดแต่ละวันไม่ต่ำกว่าพัน เห้อ....
แกด่าเราเอาเป็นเอาตายกะแค่ไม่ทิ้งเปลือกไข่ เวลาไม่ถูกหวยมาแกก็มาลงใส่เราใส่น้อง
ตอน ทำงานอยู่ กทม. เดือนนึงส่งให้หลักๆไม่ขาด2,000
ถึงแกมาขอไปก่อน1วัน1,000 บ. พอถึง พน.ต้องส่ง ก็คือต้องส่ง2,000บ.
ส่งให้แกเกือบทุกอาทิตย์
500บ้าง 1,000บ้าง
เราให้ตั้งแต่ทำงานได้วีคแรก
ทั้งๆที่ยังตั้งตัวไม่ได้
ตอนแกโทรมาขอเงิน
แกพูดกับเรานะ
" อย่าพึ่งเก็บนะแม่ขอก็ให้ก่อน ถ้าลูกไม่มีก็โทรมาขอแม่ หมุนๆกันไป"
(แม้ง รู้สึกภูมิใจ แม่กูต้องภูมิใจในตัวกูบ้างล่ะวะส่งตังให้)
แต่ ความเป็นจริง ไม่เลย
เพราะทุกวันนี้ที่อยู่กับแก
แกจะมักพูดว่า
"ส่งเงินมาให้กูแล้วก็ส่งกลับ ไปก็พอได้เลี้ยงปากตัวเอง"
เอ้า....ทีแรกแกบอกเองนิ่
แกไม่มีให้แกก่อน
ถ้าเราไม่มีก็ขอแก
แกพูดงั้นไอ้เราก็ขอสิ่
เงินเราหมุนไม่ทัน
แต่มาพูดทีหลังแบบนี้ เห้อ...
หลังๆมาตังก็ไม่ให้
เพราะเก็บไว้แทงหวย
500บ.ให้ใช้ทั้งเดือน
พ่อก็ยืม ซื้อของก็อกแก็กใส่บ้านหมดวันเดียว
ของส่วนตัวไม่ได้ซื้อ555
จะ ขายของ ออนไลน์
พอมีเงินใช้สะหน่อย
ก็ไม่ให้ขาย แกบอกว่า
"ขายไม่ได้หรอก
อย่าขายเดียวก็ไปเกาหลี"
ไอ้เราก็ไม่ฟัง ก็ซื้อมาขาย
แล้วแกจะเล่นหวยแต่
ตังแกไม่พอ แกก็ ถาม
"มีเงินไหม300กูยืมก่อน"
เราบอก "ไม่มี"
แกก็ ว่า "จะไม่มีไก้ไงของขายได้อยู่"
(เห้อ....ท้อ)
พอเวลาขอตัง
ซื้อของใส่บ้านก็หน้าบึ้งใส่
เมื่อก่อนเคยได้ตังรัฐบาล
7,000บ. มันแลกเงินสดได้
รอบแรกแกขอ3,000ก็ให้
แกก็ ชม "ลูกก็มีน้ำใจอยู่เนาะ
ลูกก็ดีงั้นงี้"จน ลำคาน)
รอบ2แกขอ3,000ก็ให้
ก็ชมตามเคย
(เดินหนียังตามชม)
พอถึงวันนั้นวันนั้น
ทะเลาะกัน แกว่า
"ให้ตังแค่นี้ทวงหรอ"
(พูด เยอะอยู่)
ซึ่งเราไม่ได้พูดถึงเงินซักคำ
แล้ววันต่อมาเงินเหลือ1,000
แกก็บอกจะทำนั่นนี่
ไอ้เราก็น้อยใจที่แกพูดวันนั้น
ก็เลยลองใจแกดูว่าไม่ให้
เข้ามา แกว่า
"พ่อว่าคนอย่าง
อาศัยไม่ได้เห็นแก่ตัว"
(เยอะ กว่านี้)
เห้อ..ต่างกันกับตอนให้
พี่เราทำงานเกาหลี
ส่งเงินให้5-6หมื่น
แม่โทรคุย ลูกยังงั้นยังงี้
เเฟนเราพ่อแม่เขาทิ้งแต่เด็ก
ปู่ย่าก็เสียตอน15ปี
เขาเลี้ยงตัวเองคนเดียวจนโต
(ชีวิตเขาน่าสงสารมาก)
แกให้แฟนมาอยู่บ้านด้วน
พ่อไปไหนแฟนเราก็ไปด้วย
ใช้ให้ทำอะไรก็ไป
ทำงานก็ทำเต็มที่
แม้แต่โดนมีดฟันเท้า
แม่ก็บังคับให้เค้า
ไปฉีดยาฆ่าหญ้า
จนเลือดแตกแผลเปลื่อยก็ได้ทำ
วันนึงแฟนเราตื่นสาย
ก็พากันออกไปฉีดยา
พ่อเลยพูดกับเรา
จะไล่แฟนเรากลับบ้าน
กินไม่คุ้มกันงานเลย
กูอดทนมานานแล้ว
กูอดทนไม่ได้
กูทำพวกแตกหักนะ
(เรานั่งกินข้าวจนจุกอก)
เรายอมรับนะว่าไปสาย
ถ้าด่าว่ามาช้า ด่าว่า ควาย
บอกให้ปรับปรุง
หรืออะไรจะไม่โกรธเลย
(ยอมรับผิด)
แต่นี่แกมาขู่ เขาคือคนอื่น
มาอยู่ด้วยเขาก็อึดอัด กลัว
แม้แต่เราเป็นลูก
เห็นแกพูดว่า
"กินไม่คุ้มกับงาน"
เรายังไม่กล้ากินเลย
ไม่ได้กินข้าวมา2วันแล้ว
แฟนเรารักพ่อเรามาก
นับถือแกมากๆ
ทำอะไรก็อยากทำช่วย
กลัวพ่อไม่ได้กิน ก็ทำให้
(แต่กับแม่เท่าไหร่)
แฟนเราเลยคิดว่า
พ่อคงอดทนมานาน
รังเกียจรับตัวเขาไม่ได้
เขาเลยจะไปทำงาน
ไปเกาหลีคือยกเลิก
เเม่ก็พูดทำนองเห็นแก่ตัวอีก
พ่อกับแม่ชอบดูถูกคน
แม้แต่คนที่เขาสำเร็จ
แกยังดูถูกได้
แกดูถูกเรามาตลอด
แกเปรียบเราใส่คนอื่นมาตลอด
บางครั้งเราร้องไห้จนเป็นลม
แม่ก็ยังไม่สงสาร
บางครั้งก็คิดว่าก็เกิดมาทำไมวะ
ทำไมพ่อกับแม่ไม่เลิกกันก่อนก็เกิด กูจะได้ไม่เกิด
สับสนกับชีวิต
: จะทำดีกับเขาต่อไปไหม
แต่กูทำไปแล้ว มันก็ ไม่มีค่า
กูก็น้อยใจเสียใจอีก
: ถ้าไม่ทำไม่สนใจ
กูก็เป็นลูกอกตัญูอีก
#ไม่รู้ต้องทำตัวแบบไหน
สับสน
#แม่เป็นคนจู้จี้บ่นได้เป็นชั่วโมง
ด่าเพื่อความสะใจ พูด ประชด กระแทก-ดัน แตก็อ้างว่าสอน ไม่เคยให้ความอิสระ
## เราเป็นคนก้าวร้าว เหมือนคนไม่มีสัมมาคารวะ พูดจา โผงผาง
(เป็นแค่กับแม่คนเดียว)
#จะทิ้งพวกเค้าก็รัก กลัวบาป
#ขอความคิดเห็นจากผู้อ่านหน่อยค่ะ ว่าเอาไงกับชีวิตดี
😔😔😔