คำว่าบ้าน สำหรับหลายๆ คน แล้วในความหมายคือ Comfort Zone / Safe Zone คือที่ที่เราอยู่แล้วสบายใจ อะไรประมาณนี้
แต่สำหรับเราแล้ว มันเหมือนไม่ใช่เลย ด้วยส่วนตัวแล้วเป้นคนที่โลกส่วนตัวสูงระดับนึง แต่อยู่บ้าน เราไม่มีอะไรที่เป็นส่วนตัวเลยยย
-พื้นที่ส่วนตัว ก็ไม่มี (ไม่มีห้องส่วนตัว ห้องนอนก็นอนห้องรวม ทั้งที่คนในบ้านก็มีห้องส่วนตัวกันแต่ไม่นอน เวลาบางทีเราจะนอน พักผ่อน อีกคนก็ดูนู่นนี่เสียงดัง จะปิดไฟก็ไม่ได้ มีคนอ่านหนังสือ ทั้งที่เขามีห้องส่วนตัวกัน ที่ๆเรารู้สึกว่าเป็นที่ส่วนตัวและสบายใจที่สุดคือ ห้องน้ำ อยู่เป็นชั่วโมงๆเลยนะ )
-เวลาส่วนตัว ก็ไม่มี (จะไปมีได้ไงละ อยู่ในห้องใครจะเปิดเข้าออกก็ได้ อยากใช้งานก็ใช้แบบไม่เกรงใจ ปัญหานี้ เราคิดว่ามันเป็นผลสืบเนื่องมาจากเพราะเราไม่มีพื้นที่ส่วนตัว)
-เรื่องส่วนตัว ก็ไม่มี (เพราะเวลาเราทำอะไร คนที่บ้านก็มาส่องมามอง แล้วก็มาถามนู่นนี่ คือเราคิดว่า ถ้าไม่บ่อยมันก็ดี ดูเขาเป็นห่วง สนใจ แต่นี้คือทุกครั้งเลยนะ ต้องอธิบายก่อนว่า โต๊ะทำงานเรา อยู่ส่วนกลางของบ้าน เพราะเราไม่มีที่ไปวางโต๊ะทำงานแล้ว เลยขอมาใช้พื้นที่ส่วนนี้ แต่เราคิดว่าบางทีมันไม่ใช่ไหม แบบเรานั่งเปิดอ่านข้อมูลการสอบ ข้อมูลที่สนใจในคอมที่โต๊ะส่วนตัว แล้วทุกครั้งที่คนที่บ้านเดินผ่าน ก็มาชะโงกดูบ้าง มายืนดูบ้าง เราเลยรู้สึกว่า อะไรวะความเกรงใจมันอยู่ตรงไหน เรื่องบางเรื่องเราก็ยังไม่พร้อมบอก หรือไม่อยากให้รู้ แล้วพื้นที่ตรงนี้ เราไม่ได้อยากมาอยู่เลย ที่ต้องอยู่เพราะ มันไม่มีที่อื่นอยู่ในบ้านแล้ว เรารู้สึกว่า เขาไม่เกรงใจกันเลย จนบางทีหงุดหงิดเอามากๆ )
การตัดสินใจส่วนตัว ก็ไม่มี (มันเกิดขึ้นหลายครั้ง แต่จะขอยกประเด็นครั้งนึงที่เราจำไม่ลืมเลย คือ ตอนเราเรียนจบใหม่ๆ กลับมาอยู่บ้าน คนที่บ้านเราก็แนะนำให้ลองสอบนี่ดูไหม บลาๆ ด้วยคำว่าแนะนำ เราก็รับฟัง แล้วบอกไปว่า เดี๋ยวขอดูอีกทีนะครับ ยังไม่ตัดสินใจ ถ้าสนใจจะสมัคร เราก็คิดว่ามันจะจบแล้ว ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับเราตัดสินใจ แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นคือ วันต่อมา ญาติมาที่บ้าน เราเดินไปล็อครถ อยู่ๆ ญาติเดินมาถาม "ได้ข่าวว่าลงสอบอันนี้ไว้เหรอ" อีกคนก็ถามว่า "เป็นไง เตรียมตัวดีๆนะ ที่ลงสอบไว้ " คือแบบ อะไรวะ เรื่องนี่ไม่เรายังไม่ตัดสินใจเลย แล้วอยู่ๆ คนอื่นมาทักแบบนี้ เรารู้สึกว่า มันเป็นการว่านล้อม เราเอามากๆ เหมือนบังคับให้เราต้องทำ ต้องทำ ทำสิ ทำเดี๋ยวนี้ ทั้งที่ตอนแรกคุยกันแล้วว่าจะดูอีกที ถ้าสนใจจะสอบ เราเลยรู้สึกว่า ที่บ้านเขาไม่แฟร์ และไม่เคารพเราเลยย แล้วเรื่องแบบนี้เกิดบ่อยมากๆๆ จนเราอึดอัดเลยนะ จนเราตัดสินใจคือ เราแทบจะไม่อยากคุยกับที่บ้านในเรื่องอะไรแบบนี้เลย สรุปคือ ตั้งแต่เราไม่คุย ไม่ตอบคำถามอะไรแบบนี้กับที่บ้าน ไม่รู้ว่าเราทำถูกไหม แต่เคยคุยกันเรื่องนี้แล้ว แต่ก็เหมือนเดิม
เราเลยอยากรู้ว่า มีคนอื่นที่เคยเจออะไรแบบเราไหม หรือหนักกว่าเรามากไหม แล้วมีวิธีการจัดการกันยังไงบ้าง มาแชร์ประสบการณ์กันครับ
ขอบคุณครับ
บ้านที่ไม่ใช่บ้าน
แต่สำหรับเราแล้ว มันเหมือนไม่ใช่เลย ด้วยส่วนตัวแล้วเป้นคนที่โลกส่วนตัวสูงระดับนึง แต่อยู่บ้าน เราไม่มีอะไรที่เป็นส่วนตัวเลยยย
-พื้นที่ส่วนตัว ก็ไม่มี (ไม่มีห้องส่วนตัว ห้องนอนก็นอนห้องรวม ทั้งที่คนในบ้านก็มีห้องส่วนตัวกันแต่ไม่นอน เวลาบางทีเราจะนอน พักผ่อน อีกคนก็ดูนู่นนี่เสียงดัง จะปิดไฟก็ไม่ได้ มีคนอ่านหนังสือ ทั้งที่เขามีห้องส่วนตัวกัน ที่ๆเรารู้สึกว่าเป็นที่ส่วนตัวและสบายใจที่สุดคือ ห้องน้ำ อยู่เป็นชั่วโมงๆเลยนะ )
-เวลาส่วนตัว ก็ไม่มี (จะไปมีได้ไงละ อยู่ในห้องใครจะเปิดเข้าออกก็ได้ อยากใช้งานก็ใช้แบบไม่เกรงใจ ปัญหานี้ เราคิดว่ามันเป็นผลสืบเนื่องมาจากเพราะเราไม่มีพื้นที่ส่วนตัว)
-เรื่องส่วนตัว ก็ไม่มี (เพราะเวลาเราทำอะไร คนที่บ้านก็มาส่องมามอง แล้วก็มาถามนู่นนี่ คือเราคิดว่า ถ้าไม่บ่อยมันก็ดี ดูเขาเป็นห่วง สนใจ แต่นี้คือทุกครั้งเลยนะ ต้องอธิบายก่อนว่า โต๊ะทำงานเรา อยู่ส่วนกลางของบ้าน เพราะเราไม่มีที่ไปวางโต๊ะทำงานแล้ว เลยขอมาใช้พื้นที่ส่วนนี้ แต่เราคิดว่าบางทีมันไม่ใช่ไหม แบบเรานั่งเปิดอ่านข้อมูลการสอบ ข้อมูลที่สนใจในคอมที่โต๊ะส่วนตัว แล้วทุกครั้งที่คนที่บ้านเดินผ่าน ก็มาชะโงกดูบ้าง มายืนดูบ้าง เราเลยรู้สึกว่า อะไรวะความเกรงใจมันอยู่ตรงไหน เรื่องบางเรื่องเราก็ยังไม่พร้อมบอก หรือไม่อยากให้รู้ แล้วพื้นที่ตรงนี้ เราไม่ได้อยากมาอยู่เลย ที่ต้องอยู่เพราะ มันไม่มีที่อื่นอยู่ในบ้านแล้ว เรารู้สึกว่า เขาไม่เกรงใจกันเลย จนบางทีหงุดหงิดเอามากๆ )
การตัดสินใจส่วนตัว ก็ไม่มี (มันเกิดขึ้นหลายครั้ง แต่จะขอยกประเด็นครั้งนึงที่เราจำไม่ลืมเลย คือ ตอนเราเรียนจบใหม่ๆ กลับมาอยู่บ้าน คนที่บ้านเราก็แนะนำให้ลองสอบนี่ดูไหม บลาๆ ด้วยคำว่าแนะนำ เราก็รับฟัง แล้วบอกไปว่า เดี๋ยวขอดูอีกทีนะครับ ยังไม่ตัดสินใจ ถ้าสนใจจะสมัคร เราก็คิดว่ามันจะจบแล้ว ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับเราตัดสินใจ แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นคือ วันต่อมา ญาติมาที่บ้าน เราเดินไปล็อครถ อยู่ๆ ญาติเดินมาถาม "ได้ข่าวว่าลงสอบอันนี้ไว้เหรอ" อีกคนก็ถามว่า "เป็นไง เตรียมตัวดีๆนะ ที่ลงสอบไว้ " คือแบบ อะไรวะ เรื่องนี่ไม่เรายังไม่ตัดสินใจเลย แล้วอยู่ๆ คนอื่นมาทักแบบนี้ เรารู้สึกว่า มันเป็นการว่านล้อม เราเอามากๆ เหมือนบังคับให้เราต้องทำ ต้องทำ ทำสิ ทำเดี๋ยวนี้ ทั้งที่ตอนแรกคุยกันแล้วว่าจะดูอีกที ถ้าสนใจจะสอบ เราเลยรู้สึกว่า ที่บ้านเขาไม่แฟร์ และไม่เคารพเราเลยย แล้วเรื่องแบบนี้เกิดบ่อยมากๆๆ จนเราอึดอัดเลยนะ จนเราตัดสินใจคือ เราแทบจะไม่อยากคุยกับที่บ้านในเรื่องอะไรแบบนี้เลย สรุปคือ ตั้งแต่เราไม่คุย ไม่ตอบคำถามอะไรแบบนี้กับที่บ้าน ไม่รู้ว่าเราทำถูกไหม แต่เคยคุยกันเรื่องนี้แล้ว แต่ก็เหมือนเดิม
เราเลยอยากรู้ว่า มีคนอื่นที่เคยเจออะไรแบบเราไหม หรือหนักกว่าเรามากไหม แล้วมีวิธีการจัดการกันยังไงบ้าง มาแชร์ประสบการณ์กันครับ
ขอบคุณครับ