ปีนี้เรียนมัธยมปลายปีสุดท้าย เรารู้สึกว่าเราว่าเราโดดเดี่ยว เพื่อนที่เคยสนิทกันก็คุยกันปกติแต่แยกกันไปกินข้าว และน่าจะไม่มีที่ให้เราไปแทรกเพราะเราทั้งอ้วนและไม่สวยเท่ากับคนอื่นๆในกลุ่ม ช่วงนั้นก็เลยขอไปกินข้าวกับเพื่อนสนิทอีกคนที่อยู่คนละห้อง ไปได้แค่4อาทิตย์เราก็พอ เพราะเพื่อนก็มีเพื่อนสนิทของตัวเองเหมือนกัน ช่วงนี้เพื่อนคนนั้นก็แชทกับเราปกติแต่เวลาเจอกันที่รร. เราเหมือนธาตุอากาศเลย ปัจจุบันไปกับอีกกลุ่ม แต่เราก็ยังรู้สึกโดดเดี่ยว เราคุยไม่เก่ง โต้ตอบไม่เก่ง เราไม่รู้จะทำยังไง ตอนเย็นเราก็ต้องนั่งรอรถรับส่ง1ชม.ครึ่งคนเดียว เราเหมือนวิญญาณเร่ร่อนเข้าไปทุกวัน ไม่ใช่ว่าเราไม่พยายามคุยนะ เราพยายามแล้ว แต่เหมือนเพื่อนๆก็คุยกับเราแบบขอไปที เป็นเรามันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ ถึงไม่มีใครอยากคุยกับเรา เรากลับบ้านมาร้องไห้เกือบทุกวัน เราเหนื่อย เราอยากสตรองกว่านี้ แต่มันหน่วงมาก ควรจะจัดการความรู้สึกยังไง