เราคนนึงที่ทะเลอะกับแม่บ่อยมากๆ แบบไม่ถูกกันเลยก็ว่าได้ ทะเลอะกันบ่อย ทะเลอะกันรุนแรงตลอด เราเถียงแม่มากค่ะ เพราะเหมือนมันเป็นปมมาตั้งแต่เด็ก ว่าแม่เคยทิ้งเราไปมีแฟนใหม่ ปล่อยให้เราอยู่กับพ่อตอนเล็กๆ เรากับแม่แยกกันอยู่คนละบ้าน พอเราขึ้นม.1 ถึงได้ย้ายมาอยู่กับแม่ค่ะ แต่เราก็รักและเป็นห่วงท่านเสมอนะคะ แต่ท่านจะเหมือนรักน้องเรามากกว่า ทุกวันนี้เรามีความครัวแต่งงานแล้ว เรารับแม่กับน้องมาอยู่ด้วยที่บ้านค่ะ แต่น้องเราทำงานเงินเดือนค่อนข้างดี แต่ไม่เคยช่วยเหลือค่าใช้จ่ายในบ้านเลย เราทำอาชีพค้าขาย หาเลี้ยงคนในบ้านคนเดียวค่ะ เพราะเราคิดว่าเป็นแม่กับน้องเรา แต่แม่ไม่เคยสงสารเราเลย แอบให้เงินน้องตลอดค่ะ ทะเลอะกันทีแม่ก็บอกว่าเหนื่อย ต้องทำงานบ้านทุกอย่างคนเดียว บอกว่าเราสบาย เขาเหนื่อยจะตายแล้ว เรายืมเงินแกมา เวลาทะเลอะกัน แกก็ทวงเงินค่ะ ล่าสุดเราทะเลอะ เถียงกัน แกบ่นเหนื่อย เราบอกแกว่าเหนื่อยก็ไม่ต้องทำ ไม่อยากอยู่ก็ไม่ต้องอยู่ แกบอกว่าเราไล่แก แต่บางทีเราก็เหนื่ิอยใจมากๆ อยากจะแยกกับแม่อยู่แล้วเหมือนกันค่ะ  อีกใจก็สงสารแก กลัวแกจะไปลำบาก แต่อีกใจนึงเหมือนเราไม่เป็นตัวเองเลยค่ะ ทะเลอะกันทุกอาทิตย์ได้เลย บางทีก็แอบน้อยใจนะคะ รักน้อง สงสารน้อง บอกน้องไม่เหลือเงินใช้ ทั้งๆที่ตัวคนเดียว เรานี่จ่ายคนเดียวทั้งบ้านค่ะ จะให้แฟนมาจ่ายก็ไม่ใช่ เพราะเราเป็นคนเอาแม่มาอยู่เอง เพราะแฟนก็ไม่ได้ส่งเสียทางครอบครัวเขา เราควรจะแยกกันอยู่กับแม่ดีมั้ยคะ มันจะดูเป็นการเนรคุณมั้ยคะ .....