สวัสดี มีเรื่องแลกเปลี่ยนความคิดเห็นเกี่ยวกับครอบครัว
ขอเล่าก่อนว่าเราย้ายตามแม่มาอยู่ ตปท. ในยุโรปตั้งแต่อายุ17  มามีครอบครัวที่นี่ แยกบ้านออกอยู่ต่างหาก เราเป็นลูกคนกลาง แม่คงคาดหวังว่าจะให้เราดูแลยามแก่ เราอาศัยอยู่กับลูก1คนและแฟน  ซื้อบ้านราวมกัน ปัจจุบันอาศัยอยู่ตปท.มากกว่า15ปี แฟนเป็นคนไทย 
ส่วนแม่ยังทำงานและมีที่อยู่เป็นของตัวเอง  ยังไปไหนมาไหนเองได้ มีลูกสองคนคือเราและน้องชายอยู่เมืองเดียวกัน และพี่สาวคนโตอาศัยอยู่เมืองไทย แม่ ไม่มีแฟน แม่ชอบมาค้างที่บ้านทุกวันจนแฟนรู้สึกอึดอัด เป็นแบบนี้มามากกว่า 8ปี จนวันที่เราตัดสินใจบอกกับแม่ว่าแฟนรู้สึกว่าแม่ว่าบ่อยเกิน เขาขาดความเป็นส่วนตัว และรู้สึกว่าไม่เหมือนอยู่บ้านตัวเอง เพราะแม่มาค้างที่บ้านมากกว่าอยู่บ้านตัวเอง มีกุญแจบ้านเรา มาโดยไม่รู้ล่วงหน้า เหตุผลเพราะอยากมาหาหลาน เราผิดมั้ยที่พูดออกไปกับแม่ว่าแม่มาบ่อยเดินจนแฟนรู้สึกอึดอัด แม่โกรธเรากับแฟนมาก  ทั้งๆที่ผ่านมาคอยดูแลช่วยเหลือแม่อยู่ตลอด เราและแฟนคอยช่วยเหลือแม่ทุกเรื่องไปไหนมาไหนพาไปด้วยตลอด  เรากลายเป็นลูกทรพีในสายตาแม่ไป เพียงเพราะเราพยายามจะหาทางออกให้กับครอบครัว พยายามคุยด้วยเหตุผลกับแม่ แต่แม่กลับมองว่าเราว่าแกที่แกมาบ่อย  เครียดมาก  ไม่รู้ต้องทำตัวยังไงต่อไป แม่เป็นคนขี้น้อยใจ เวลาโมโหชอบพูดประชดประชัน และชอบโทรไปร้องไห้กับน้าๆ ว่าเราว่าให้ 
สังคมไทยมองเรื่องการแยกบ้านยังไง? คนที่ไม่เอาแม่มาอยู่ด้วยผิดหรอ  เราจะหาทางออกเรื่องนี้ยังไง