จากปรากกการณ์ที่ทีมนักวอลเลย์บอลหญิงไทยได้ทำประวัติศาสตร์เข้ารอบ 8 ทัมสุดท้ายใน VNL  ก็ทำให้คนไทยมีความสุข มีความหวัง และตั้งตารอดูพวกเธออย่างมีความสุข 
ถึงแม้เธอจะมีวันแพ้  มีวันชนะ แต่นั่นก็ไม่ทำให้คนไทยหยุดรักพวกเธอ คนไทยหลากหลายรุ่นอายุ ทุกอาชีพ และจากทุกมุมโลกคอยเชียร์ และให้กำลังใจเสมอ
ป้าเติบโตมากับนักวอลเลย์บอลรุ่น ปริม อินทวงศ์  แอนนา ไพจินดา และหลาย ๆ ท่านในรุ่นนี้ (ขออภัยที่จำชื่อไม่ได้ค่ะ) และจำได้ว่า ชีเกมส์ครั้งสุดท้ายที่เราแพ้ฟิลิปปินส์ ในปีหนึ่งที่ไทยเป็นเจ้าภาพ หลังจากนั้น ทีมหญิงไทยก็ไม่เคยแพ้ทีมไหนอีกเลยในอาเซียน ยาวนานจนอิชั้นเป็นป้าไปแล้ว

ชื่อของนักวอลเลย์บอล อย่างเช่น คุณปลื้มจิตร์  คุณนุสรา  คุณวิลาวัลย์ คุณอรอุมา คุณมัลลิกา คุณอัมพร และวรรณา บัวแก้ว ติดหู และได้ยินทุกครั้งที่มีการแข่งขันยาวนานกว่า 15 ปี  ขอบคุณทุกท่าน ที่กล่าวมา และที่ไม่ได้เอ่ยชื่อ ในภาระกิจที่ท่านทำให้คนไทยมีความสุขกับการที่ท่านสร้างตำนาน และความหวังให้กับเรา อย่างน้อย เราก็รู้สึกว่า นี่คือกีฬาประเภททีมประเภทเดียวที่เราไประดับ โลกแล้วจริง ๆ  และป้าจำได้ว่าป้าร้องไห้ไปสองวัน ตอนที่เราตกรอบและไม่ได้ไป โอลิมปิกที่ลอนดอน

และเมื่อเรามี รุ่นใหม่ ทั้งหลาน ๆ บุ๋มบิ๋ม บีม เพียว แป้น พู่ แนน เตย และอีกหลายท่านในทีม ก็สร้างความสุขให้กับเรา ไม่ว่าพวกเธอจะแพ้หรือชนะ เราเชียร์เธอเสมอ แม้ในบางครั้งเราจะคาดหวังชัยชนะไปบ้าง บางครั้งเราอาจหงุดหงิดกับฟอร์มการเล่นที่อาจไม่ถูกใจไปบ้าง และในบางครั้งเราอาจงง ๆ กับโคช ที่บางทีเราก็คาดหวังการนำพาการเล่นที่ยอดเยี่ยมทุกแมทช์เสมอ

แต่วันนี้ขอบอกนักกีฬา และทีมงานทุกท่านว่า ขอบคุณที่ทำให้คนไทยมีความสุขมาตลอด 20 ปี และคิดว่า น้อง ๆ หลาน ๆ จะสร้างตำนานความสุขไปอีกนานเท่านาน ในวันที่น้องแพ้ เราแพ้ไปด้วยกัน ในวันที่ชนะ เรามีความสุขไปด้วยกัน ในวันที่น้อง บาดเจ็บ เราร้องไห้ เป็นห่วงไปด้วยกัน ไม่ว่าจะอย่างไร ใครจะว่าอย่างไร นี่คือทีมกีฬายอดเยี่ยมทีมหนึ่งในใจของป้าคนไทย และจะอยู่ในใจตลอดไป

รัก และเชียร์เสมอ สู้ต่อไปสาวไทยผู้แข็งแกร่ง