ไม่ว่าผลการแข่งขันจะออกมา ชนะ เสมอ หรือแพ้ ก็จะมีทั้งเสียงชื่นชม และเสียงตำหนิคละเคล้ากันอยู่
แม้แต่คำตำหนิที่ดังออกมา นั่นเพราะว่าพวกเรานั่งดูนั่งเชียร์ตัวแทนของเรา นั่งดูความหวังของคนไทย

บางครั้งเสียงตำหนิอาจจะเกินเลยไปบ้าง "ก็มาตามห้วงอารมณ์ผสมกับความคาดหวังกัน อย่าน้อยใจกันเลยนะเธอจ๋า"
มีเสียงวิจารณ์แสดงว่ามีคนดูมีคนติดตาม ถ้าไม่รักไม่ชอบกันจริงจะตามดูทำไมให้เสียเวลา
ซึ่งมันดีกว่าที่ไม่มีเสียงอะไรออกมาจากแฟนบอล เพราะนั่นคือเขาไม่ดู ไม่ติดตาม ไม่สนใจ

โดยเฉพาะน้องๆหลานๆทีมเยาวชน ตอนนี้พี่ป้าน้าอา ต่างคาดหวังกันไว้สูง เสียงติเสียงชม เป็นเรื่องธรรมดาที่นักบอลทุกคนต้องเจอ
กำลังใจมีให้เสมอ แต่คำติมันก็เหมือนยาขม แต่ถ้าติมากไปก็อาจกลายเป็นยาพิษได้เช่นกัน โค้ชและผู้ปกครองต้องใส่ใจพิเศษ

ผมอยากให้นักเตะทุกคนเล่นโซเชียล อ่านความคิดเห็นของแฟนบอล ซึ่งมันก็มีทั้งเรื่องดีและเรื่องแย่ที่อาจบั่นทอนกำลังใจ
แต่ในโลกฟุตบอลคุณจะหลบอยู่ข้างหลังโค้ชไม่ได้ คุณต้องกล้าเผชิญหน้ากับความจริง ในสนามอาจถูกยั่วยุมากกว่านี้
เมสซี่ โรนัลโด้หรือแม้แต่ตำนานอย่า เปเล่ ยังถูกด่าถูกล้อกันอยู่ตลอด การเป็นนักเตะที่เก่ง จิตใจต้องแกร่ง สู้ไม่ถอย

กองเชียร์อาจเตะบอลไม่เก่ง หรืออาจจะเก่งแค่เรื่องวิจารณ์เป็นได้แค่ โค้ชคีย์บอร์ด แต่ถ้าพวกคุณใจสู้ พวกเขาพร้อมเทใจให้
พร้อมที่จะเป็นผู้เล่นเบอร์12 พร้อมจะหนุนหลังพวกคุณไม่ว่าการแข่งขันนั้นจะชนะหรือแพ้
"จะอยู่เคียงข้างกันเสมอ และเป็นคนเดิมเสมอ ทุกเวลา"  พี่ปูได้กล่าวไว้แบบใส่ทำนอง